Krigen før krigen
Serhij Zjadan skriv sterkt og usminka om eit samfunn i oppløysing.
Tre av Serhij Zjadans romanar er omsette til norsk.
Foto: Valentyn Kuzan
Roman
Serhij Zjadan:
Internatet
Omsett av Dagfinn Foldøy
Pax
Forfattaren og rockemusikaren Serhij Zjadan (f. 1974) vaks opp i den vesle byen Starobilsk i Luhansk oblast, heilt aust i Ukraina, og det er frå dette området han har henta handlinga i Internatet, den tredje romanen hans på norsk, alle omsette av Dagfinn Foldøy.
Bakteppet er krigshandlingane tilbake i 2015 mellom ukrainske styrkar og russiskstøtta separatistar. Inn i dette infernoet sender Zjadan den 35 år gamle ukrainsklæraren Pasja for å hente heim nevøen Sasja frå eit internat i nabobyen på den andre sida av ei flytande frontlinje. Det blir ei tre dagar lang reise tur–retur helvete.
Handlingsdrive
Romanen er sterkt handlingsdriven frå scene til scene og gir levande bilde av eit sivilsamfunn i oppløysing og forfall: Ingen stoler heilt på den andre, ingen veit kven som støttar kven, ingen har oversikt, det heile er kaos og folk på flukt bort frå krigshandlingane i eit vinterleg og diffust landskap fylt av snø og slaps, søle og gjørme, bilvrak, skrot og avfall, knuste ruter og øydelagde hus, butikkar, skolar, sjukehus, alt slik vi kjenner det frå tallause reportasjar, sterkt og nærverande, og ein kjenner seg uvel og smitta av den nervøsiteten, angsten og redsla som blir skriven fram med stor kraft innanfor krigens psykologi, prisgitt lovløyse og korrupsjon i ei klaustrofobisk stemning.
Internatet er ein antikrigsroman av sjeldan kaliber, utan heltar og utan vinnarar, men om det likevel skal peikast på ein vinnar, vil det vere det sivile motet og den humaniteten som den i utgangspunktet nokså tafatte og tiltakslause Pasja viser. Han vågar seg inn i ei krigssone for å redde ut den 13 år gamle nevøen, og begge blir djupt prega av det, ikkje der og da mens dei står midt oppi det, men truleg seinare i form av traume og søvnløyse, nervøsitet og mistankar.
Meiningslaus krig
Det er heilt forferdelege scenar i denne romanen, og sterkast inntrykk gjer kanskje den døde soldaten i eit minefelt. Ingen har henta han ut, men telefonen hans ringer kvar dag til ei bestemt tid. Like eins ein døyande unggut som prøver å ringe heim frå sjukehuset, men ingen tar telefonen. Desse komprimerte scenene opnar dørene inn til det totalt meiningslause i kvar krig, anten det no er dagsaktuelle Ukraina eller Midtausten eller kor som helst.
Serhij Zjadan reiste frå Starobilsk tidleg på 1990-talet og slo seg ned i Kharkiv, der han framleis bur. Han har tidlegare levert strålande romanar om det postsovjetiske Aust-Ukraina, heile vegen i sterk solidaritet med dei svakaste i samfunnet og deira evne til å overleve i ei verd av korrupsjon og lovløyse.
Internatet er med dette tilrådd på det sterkaste.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Roman
Serhij Zjadan:
Internatet
Omsett av Dagfinn Foldøy
Pax
Forfattaren og rockemusikaren Serhij Zjadan (f. 1974) vaks opp i den vesle byen Starobilsk i Luhansk oblast, heilt aust i Ukraina, og det er frå dette området han har henta handlinga i Internatet, den tredje romanen hans på norsk, alle omsette av Dagfinn Foldøy.
Bakteppet er krigshandlingane tilbake i 2015 mellom ukrainske styrkar og russiskstøtta separatistar. Inn i dette infernoet sender Zjadan den 35 år gamle ukrainsklæraren Pasja for å hente heim nevøen Sasja frå eit internat i nabobyen på den andre sida av ei flytande frontlinje. Det blir ei tre dagar lang reise tur–retur helvete.
Handlingsdrive
Romanen er sterkt handlingsdriven frå scene til scene og gir levande bilde av eit sivilsamfunn i oppløysing og forfall: Ingen stoler heilt på den andre, ingen veit kven som støttar kven, ingen har oversikt, det heile er kaos og folk på flukt bort frå krigshandlingane i eit vinterleg og diffust landskap fylt av snø og slaps, søle og gjørme, bilvrak, skrot og avfall, knuste ruter og øydelagde hus, butikkar, skolar, sjukehus, alt slik vi kjenner det frå tallause reportasjar, sterkt og nærverande, og ein kjenner seg uvel og smitta av den nervøsiteten, angsten og redsla som blir skriven fram med stor kraft innanfor krigens psykologi, prisgitt lovløyse og korrupsjon i ei klaustrofobisk stemning.
Internatet er ein antikrigsroman av sjeldan kaliber, utan heltar og utan vinnarar, men om det likevel skal peikast på ein vinnar, vil det vere det sivile motet og den humaniteten som den i utgangspunktet nokså tafatte og tiltakslause Pasja viser. Han vågar seg inn i ei krigssone for å redde ut den 13 år gamle nevøen, og begge blir djupt prega av det, ikkje der og da mens dei står midt oppi det, men truleg seinare i form av traume og søvnløyse, nervøsitet og mistankar.
Meiningslaus krig
Det er heilt forferdelege scenar i denne romanen, og sterkast inntrykk gjer kanskje den døde soldaten i eit minefelt. Ingen har henta han ut, men telefonen hans ringer kvar dag til ei bestemt tid. Like eins ein døyande unggut som prøver å ringe heim frå sjukehuset, men ingen tar telefonen. Desse komprimerte scenene opnar dørene inn til det totalt meiningslause i kvar krig, anten det no er dagsaktuelle Ukraina eller Midtausten eller kor som helst.
Serhij Zjadan reiste frå Starobilsk tidleg på 1990-talet og slo seg ned i Kharkiv, der han framleis bur. Han har tidlegare levert strålande romanar om det postsovjetiske Aust-Ukraina, heile vegen i sterk solidaritet med dei svakaste i samfunnet og deira evne til å overleve i ei verd av korrupsjon og lovløyse.
Internatet er med dette tilrådd på det sterkaste.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.