Pikant og brutalt
Mario Vargas Llosa spiddar Fujimori-regimet på 1990-talet.
Mario Vargas Llosa er aktuell med ein ny roman omsett til norsk.
Foto: Ulla Montan / Gyldendal
Roman
Mario Vargas Llosa:
Der fem veier møtes
Gyldendal
Mario Vargas Llosa stilte som presidentkandidat i Peru i 1990. Han tapte mot japansk-peruanske Alberto Fujimori, som styrte landet med hard hand og skitne metodar fram til 2000, da han trekte seg som president og av forståelege grunnar busette seg i Japan. I Peru er han i ettertid dømd til lange fengselsstraffer for grovt maktmisbruk.
Dette dannar bakteppet for Vargas Llosas nye roman på norsk, og han teiknar eit skremmande bilde av Fujimoris regjeringstid på 1990-talet, der dagsorden var å knuse all opposisjon gjennom sensur, svertekampanjar, skremsle og trugsmål, arrestasjonar og likvideringar – nær inkarnasjonen av eit latinamerikansk diktatur slik ein kjenner det frå langt tilbake i Chile, Argentina og Mellom-Amerika.
Brutal røyndom
Handlinga er lagd til Lima, og Llosa flettar elegant saman menneske som normalt ikkje har noko felles i eit skjebnedrama med forgreiningar frå rennesteinen til rikmannsstrøket, frå skandalepressa til etterretningstenesta – det heile krydra med pikant sex og brutal røyndom.
Romanen skyt fart når redaktøren for sladremagasinet Destapes oppsøker ein mektig gruveeigar og ber om pengar for ikkje å trykke svært avslørande bilde frå ein sexorgie. Når han blir vist på dør, kjem bilda på trykk, og kort etter blir redaktøren likvidert. Spenninga ligg i kven som står bak drapet. Er det gruveeigaren? Er det ein forvirra kunstnar som har fått karrieren lagd i grus av redaktør Ronaldo Garro? Eller går det eit spor til topps i etterretninga der den mektige Vladimiro Montesinos på 1990-talet mellom anna brukte skandalepressa for å knuse politisk opposisjon?
Makt og motstand
Vargas Llosa har budd over halve livet i Europa, og i dag har han spansk statsborgarskap. Likevel er det Peru han stadig vender tilbake til i det han skriv, og han har sidan 1970-talet og den latinamerikanske boomen vore ei av dei viktigaste stemmene i verdslitteraturen. I 2010 fekk han Nobelprisen «for sin kartlegging av maktens strukturer og knivskarpe bilder av individets motstand, opprør og nederlag».
I ein alder av 81 år skriv han framleis strålande og innsiktsfullt om makt og motstand, og det er freistande å lese Der fem veier møtes som eit sviande oppgjer med Alberto Fujimori og etterretningssjefen hans, der Vargas Llosa gir dei eit drepande ettermæle samtidig som han raljerer over den sosiale eliten i 1990-åras Peru.
Der fem veier møtes er Vargas Llosas 16. roman på norsk, denne gongen omsett av Christian Rugstad.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Roman
Mario Vargas Llosa:
Der fem veier møtes
Gyldendal
Mario Vargas Llosa stilte som presidentkandidat i Peru i 1990. Han tapte mot japansk-peruanske Alberto Fujimori, som styrte landet med hard hand og skitne metodar fram til 2000, da han trekte seg som president og av forståelege grunnar busette seg i Japan. I Peru er han i ettertid dømd til lange fengselsstraffer for grovt maktmisbruk.
Dette dannar bakteppet for Vargas Llosas nye roman på norsk, og han teiknar eit skremmande bilde av Fujimoris regjeringstid på 1990-talet, der dagsorden var å knuse all opposisjon gjennom sensur, svertekampanjar, skremsle og trugsmål, arrestasjonar og likvideringar – nær inkarnasjonen av eit latinamerikansk diktatur slik ein kjenner det frå langt tilbake i Chile, Argentina og Mellom-Amerika.
Brutal røyndom
Handlinga er lagd til Lima, og Llosa flettar elegant saman menneske som normalt ikkje har noko felles i eit skjebnedrama med forgreiningar frå rennesteinen til rikmannsstrøket, frå skandalepressa til etterretningstenesta – det heile krydra med pikant sex og brutal røyndom.
Romanen skyt fart når redaktøren for sladremagasinet Destapes oppsøker ein mektig gruveeigar og ber om pengar for ikkje å trykke svært avslørande bilde frå ein sexorgie. Når han blir vist på dør, kjem bilda på trykk, og kort etter blir redaktøren likvidert. Spenninga ligg i kven som står bak drapet. Er det gruveeigaren? Er det ein forvirra kunstnar som har fått karrieren lagd i grus av redaktør Ronaldo Garro? Eller går det eit spor til topps i etterretninga der den mektige Vladimiro Montesinos på 1990-talet mellom anna brukte skandalepressa for å knuse politisk opposisjon?
Makt og motstand
Vargas Llosa har budd over halve livet i Europa, og i dag har han spansk statsborgarskap. Likevel er det Peru han stadig vender tilbake til i det han skriv, og han har sidan 1970-talet og den latinamerikanske boomen vore ei av dei viktigaste stemmene i verdslitteraturen. I 2010 fekk han Nobelprisen «for sin kartlegging av maktens strukturer og knivskarpe bilder av individets motstand, opprør og nederlag».
I ein alder av 81 år skriv han framleis strålande og innsiktsfullt om makt og motstand, og det er freistande å lese Der fem veier møtes som eit sviande oppgjer med Alberto Fujimori og etterretningssjefen hans, der Vargas Llosa gir dei eit drepande ettermæle samtidig som han raljerer over den sosiale eliten i 1990-åras Peru.
Der fem veier møtes er Vargas Llosas 16. roman på norsk, denne gongen omsett av Christian Rugstad.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
I ein alder av 81 år skriv han framleis strålande og innsiktsfullt om makt og motstand.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.