Undringas poetikk
I dikta til Thor Sørheim dominerer eit kvardagsleg blikk som evnar å lyfte seg utover seg sjølv, mot mytologiske og politiske samanhengar.
DIKT
Thor Sørheim
Etter skeidet
Gyldendal (2021)
Ordet skeid har norrønt opphav og tydar mellom anna hesteløp og siktar til eit ritual der vinnarhesten vert ofra til gudane. Titteldiktet er vigd Anna Widéns hesteskulptur «Etter skeid» som er plassert ved Nitelva. Skedsmo og landskapa rundt verkar å vere sentrale omdreiingspunkt i Thor Sørheims nye diktbok.
Skeid har òg ei rekkje andre tydingar, som til dømes ein veg mellom åkrane på ein gard. Og i dikta til Sørheim møter ein mellom anna vegar, køar, bilar, hestar, arkitektur, åkrar, ein granhekk og Jesus i øydemarka. Eg tenkjer at poetikken til Sørheim vert fint samanfatta i desse linene: «Tro kan ikke flytte fjell, men undring kan føre fram/ til nye innsikter.»
Dikta vender seg både mot ulike landskap og mot ulike kunstverk. Det som er felles, er at dei byggjer på små observasjonar og augeblikk som fortettar seg til undring og lyftar seg ut or seg sjølv. Jamvel om dikta er rota i ein gjennomgåande kvardagsleg horisont, utan påtrengjande språklege faktar, utviklar dei ei rekkje motiv som gjer at dei utvidar kvarandre. Eit av desse motiva er smelteprosessar, sykliske forandringar, det nye som ei gjentaking, og desse prosessane gjeld ikkje berre i naturen: «For andre gang/ skal dette jordstykket ligge øde og flatt,/ før den nye tid reiser seg med utfallende marg». Og opningsdiktet «Hvit åker» skildrar nærmast ein naturens palimpsest, eit pergament der den opphavlege skrifta er fjerna: «De skarpe skisporene er borte,/ og plogsvingene,og til og med Himmelspretten/ er smeltet og flatpakket.» Så har ein også attergangarmotivet, den mytologiske transformasjonen som ein finn i diktet «Granhekken», der ein av dei fyrste granhekkane på Strømmen forvandlar seg til oskereia.
Det skjer også ei tydeleg utvikling i dei fem bolkane i diktboka, det startar med dei nære omgivnadane og utvidar seg gradvis mot større mytologiske og politiske samanhengar. Men sjølv om dikta tangerer større samanhengar, verkar dei også å zoome enda sterkare inn på eit politisk imperativ: «Følg pengene, sjekk strømmen av verdier/ som havner på hemmelige konti. Først da/ kan du kartlegge forbindelsen mellom makta/ i de lukkede rom og sulten på åpen gate».
Sindre Ekrheim
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DIKT
Thor Sørheim
Etter skeidet
Gyldendal (2021)
Ordet skeid har norrønt opphav og tydar mellom anna hesteløp og siktar til eit ritual der vinnarhesten vert ofra til gudane. Titteldiktet er vigd Anna Widéns hesteskulptur «Etter skeid» som er plassert ved Nitelva. Skedsmo og landskapa rundt verkar å vere sentrale omdreiingspunkt i Thor Sørheims nye diktbok.
Skeid har òg ei rekkje andre tydingar, som til dømes ein veg mellom åkrane på ein gard. Og i dikta til Sørheim møter ein mellom anna vegar, køar, bilar, hestar, arkitektur, åkrar, ein granhekk og Jesus i øydemarka. Eg tenkjer at poetikken til Sørheim vert fint samanfatta i desse linene: «Tro kan ikke flytte fjell, men undring kan føre fram/ til nye innsikter.»
Dikta vender seg både mot ulike landskap og mot ulike kunstverk. Det som er felles, er at dei byggjer på små observasjonar og augeblikk som fortettar seg til undring og lyftar seg ut or seg sjølv. Jamvel om dikta er rota i ein gjennomgåande kvardagsleg horisont, utan påtrengjande språklege faktar, utviklar dei ei rekkje motiv som gjer at dei utvidar kvarandre. Eit av desse motiva er smelteprosessar, sykliske forandringar, det nye som ei gjentaking, og desse prosessane gjeld ikkje berre i naturen: «For andre gang/ skal dette jordstykket ligge øde og flatt,/ før den nye tid reiser seg med utfallende marg». Og opningsdiktet «Hvit åker» skildrar nærmast ein naturens palimpsest, eit pergament der den opphavlege skrifta er fjerna: «De skarpe skisporene er borte,/ og plogsvingene,og til og med Himmelspretten/ er smeltet og flatpakket.» Så har ein også attergangarmotivet, den mytologiske transformasjonen som ein finn i diktet «Granhekken», der ein av dei fyrste granhekkane på Strømmen forvandlar seg til oskereia.
Det skjer også ei tydeleg utvikling i dei fem bolkane i diktboka, det startar med dei nære omgivnadane og utvidar seg gradvis mot større mytologiske og politiske samanhengar. Men sjølv om dikta tangerer større samanhengar, verkar dei også å zoome enda sterkare inn på eit politisk imperativ: «Følg pengene, sjekk strømmen av verdier/ som havner på hemmelige konti. Først da/ kan du kartlegge forbindelsen mellom makta/ i de lukkede rom og sulten på åpen gate».
Sindre Ekrheim
Dikta vender seg både mot ulike landskap og mot ulike kunstverk.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.