Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Meldingar

Dansar med bul gararar

Meisterlege miljøskildringar og klassiske konfliktar skapar topp tysk drama.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri.

Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri.

Foto: Arthaus

Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri.

Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri.

Foto: Arthaus

2680
20180406
2680
20180406

DRAMA

Regi: Valeska Grisebach

Western

Med: Meinhard Neumann, Reinhardt Wetrek, Syuleyman Ailov Letifov

Ei gruppe tyske arbeidarar reiser til Bulgaria for å byggje vasskraftverk. Dei kjem med teknologi og testosteron. Det blir fort gnissingar når leiaren Vincent (Wetrek) driv dum flørting som alt anna enn sjarmerer ei lokal dame. Hovudfiguren Meinhard (Neumann) skular skeptisk på opptrinnet. Snart finn han ein hest og rir inn til landsbyen. Dramaet driv rundt han som sklir mellom to miljø.

Å tolke mannfolk

Omgjevnadene og miljøa i Western er forfriskande sjeldne for norsk kino. Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri. Den tyske mannsbastionen er supert skildra. Mellom Meinhard og Vincent veks ein stille, men sterk maktkamp. Som i klassiske cowboyfilmar duellerer alfahannar med blikk. Vold er mindre vanleg, men vakar stendig nære overflata.

Meinhard Neumann har ein fantastisk framtoning. Han er hengslete, høg, tynn og senesterk, med markert bart og store, rolege auge. Regissør Valeska Grisebach hanka han herleg nok inn på rideshow, kanskje fordi han minner om Lee Van Cleef. Debuten hans er drivande god. Figuren er ein taus og barsk kar med uklar fortid.

Mange samtalar går mellom folk som ikkje forstår kvarandre. Det er øyreopnande og stundom morosamt. Unge Vyara kan tysk og står høgt i kurs både som tolk og flott kvinne. Ho er ein fasinerande nøkkelfigur som kunne fortent ein eigen film.

Godt blod i Austen

Western har nokre av kvalitetane til klassiske westernfilmar og unngår arvesyndene i sjangeren. Bulgararane har like mykje stemme som tyskarar på tokt for tene pengar på å sivilisere Europas utkant. Tyskarane ser på bygda som ei tidsreise. Frykt og attrå pregar møta med dei lokale.

Kameraarbeidet er knallgodt. Ofte er Meinhard ramma inn på eit vis som stel frå Sergio Leone. Det kryr av gode scener med sitrande spenning eller bognande kjensler. Stilen er tona ned med reinspikka realisme. Sirissane styrar takten. Berre eit siste klimaks har sterk musikalsk suggesjon frå festmusikk. Det har stor effekt.

Alt og alle er skildra smart og balansert. Ein sit att med tankar om rollene til Tyskland og Bulgaria i det moderne Europa. Eit enkelt, effektivt grep som tittelen gjev rom for å sette forteljinga i rik filmatisk og historisk samanheng. Western er ein framifrå film.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

DRAMA

Regi: Valeska Grisebach

Western

Med: Meinhard Neumann, Reinhardt Wetrek, Syuleyman Ailov Letifov

Ei gruppe tyske arbeidarar reiser til Bulgaria for å byggje vasskraftverk. Dei kjem med teknologi og testosteron. Det blir fort gnissingar når leiaren Vincent (Wetrek) driv dum flørting som alt anna enn sjarmerer ei lokal dame. Hovudfiguren Meinhard (Neumann) skular skeptisk på opptrinnet. Snart finn han ein hest og rir inn til landsbyen. Dramaet driv rundt han som sklir mellom to miljø.

Å tolke mannfolk

Omgjevnadene og miljøa i Western er forfriskande sjeldne for norsk kino. Den bulgarske bygda lir av arbeidsløyse og fråflytting, men rommar eit mangfaldig typegalleri. Den tyske mannsbastionen er supert skildra. Mellom Meinhard og Vincent veks ein stille, men sterk maktkamp. Som i klassiske cowboyfilmar duellerer alfahannar med blikk. Vold er mindre vanleg, men vakar stendig nære overflata.

Meinhard Neumann har ein fantastisk framtoning. Han er hengslete, høg, tynn og senesterk, med markert bart og store, rolege auge. Regissør Valeska Grisebach hanka han herleg nok inn på rideshow, kanskje fordi han minner om Lee Van Cleef. Debuten hans er drivande god. Figuren er ein taus og barsk kar med uklar fortid.

Mange samtalar går mellom folk som ikkje forstår kvarandre. Det er øyreopnande og stundom morosamt. Unge Vyara kan tysk og står høgt i kurs både som tolk og flott kvinne. Ho er ein fasinerande nøkkelfigur som kunne fortent ein eigen film.

Godt blod i Austen

Western har nokre av kvalitetane til klassiske westernfilmar og unngår arvesyndene i sjangeren. Bulgararane har like mykje stemme som tyskarar på tokt for tene pengar på å sivilisere Europas utkant. Tyskarane ser på bygda som ei tidsreise. Frykt og attrå pregar møta med dei lokale.

Kameraarbeidet er knallgodt. Ofte er Meinhard ramma inn på eit vis som stel frå Sergio Leone. Det kryr av gode scener med sitrande spenning eller bognande kjensler. Stilen er tona ned med reinspikka realisme. Sirissane styrar takten. Berre eit siste klimaks har sterk musikalsk suggesjon frå festmusikk. Det har stor effekt.

Alt og alle er skildra smart og balansert. Ein sit att med tankar om rollene til Tyskland og Bulgaria i det moderne Europa. Eit enkelt, effektivt grep som tittelen gjev rom for å sette forteljinga i rik filmatisk og historisk samanheng. Western er ein framifrå film.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Western har nokre av kvalitetane til klassiske westernfilmar og unngår arvesyndene i sjangeren.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Gina Tandberg er utdanna litteraturvitar og har no skrive sin første roman.

Gina Tandberg er utdanna litteraturvitar og har no skrive sin første roman.

Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss

BokMeldingar

Frisk debut

Litt forenkla kan ein seie at Gina Tandberg bygger opp eit heilt fagfelt, for så å rive det ned.

Ingvild Bræin
Gina Tandberg er utdanna litteraturvitar og har no skrive sin første roman.

Gina Tandberg er utdanna litteraturvitar og har no skrive sin første roman.

Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss

BokMeldingar

Frisk debut

Litt forenkla kan ein seie at Gina Tandberg bygger opp eit heilt fagfelt, for så å rive det ned.

Ingvild Bræin
Den tyske fotografen og filmskaparen Leni Riefenstahl saman med blant andre Adolf Hitler.

Den tyske fotografen og filmskaparen Leni Riefenstahl saman med blant andre Adolf Hitler.

Foto: NTB

FilmMeldingar
Brit Aksnes

Portrett av ei kvinne i flammar

Kvart år får eit knippe filmkritikarar presentera ein utvald film på Tromsø Internasjonale Filmfestival. Eg valde ein dokumentar som etter nok eit gjensyn gjer meg usikker og fascinert.

Bollar til alle – alltid: Her er det sjølvaste Slottet som deler ut 3400 bollar i høve eit kongeleg jubileum.

Bollar til alle – alltid: Her er det sjølvaste Slottet som deler ut 3400 bollar i høve eit kongeleg jubileum.

Foto: Lise Åserud / NTB

Frå matfatetKunnskap
Siri Helle

Kor mange syrer må til for å lage ein sjokoladebolle?

Familien Nerdrum ved garden i Stavern.

Familien Nerdrum ved garden i Stavern.

Foto: Agnete Brun / NRK

KunstKultur
Kaj Skagen

Ikkje alt er politikk

Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.

– Viss du vil ha meg til å smile, må du synge kjenningsmelodien til Laurdagsbarnetimen, seier Otto Prytz. Pilar følger med frå sofaen når vi syng: «Nå kommer barnetimen, nå kommer barnetimen, hysj, hysj, vær stille som mus...»

– Viss du vil ha meg til å smile, må du synge kjenningsmelodien til Laurdagsbarnetimen, seier Otto Prytz. Pilar følger med frå sofaen når vi syng: «Nå kommer barnetimen, nå kommer barnetimen, hysj, hysj, vær stille som mus...»

Foto: Hallgeir Opedal

Feature

Berre røre, ikkje sjå

Otto Prytz (81) er fødd blind, men takka vere ein ung franskmann blei han ikkje analfabet. Han blei akademikar.

Hallgeir Opedal
– Viss du vil ha meg til å smile, må du synge kjenningsmelodien til Laurdagsbarnetimen, seier Otto Prytz. Pilar følger med frå sofaen når vi syng: «Nå kommer barnetimen, nå kommer barnetimen, hysj, hysj, vær stille som mus...»

– Viss du vil ha meg til å smile, må du synge kjenningsmelodien til Laurdagsbarnetimen, seier Otto Prytz. Pilar følger med frå sofaen når vi syng: «Nå kommer barnetimen, nå kommer barnetimen, hysj, hysj, vær stille som mus...»

Foto: Hallgeir Opedal

Feature

Berre røre, ikkje sjå

Otto Prytz (81) er fødd blind, men takka vere ein ung franskmann blei han ikkje analfabet. Han blei akademikar.

Hallgeir Opedal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis