Eit hundeliv
Wes Anderson har laga ein artig animasjonsfilm frå Japan med brodd.
Dei forviste hundane får selskap av tolvåringen Atari, som leitar etter kjæledyret sitt.
Foto: Twentieth Century Fox Norway
Animasjon /
Komedie
Regi: Wes Anderson
Isle of Dogs
Med: Bryan Cranston, Koyu Rankin, Greta Gerwig
Katteelskaren Kobayashi er ordførar i den japanske storbyen Megasaki. Som sterk mann og populist spreier han frykt for hundar og kveler protestar medan han samlar makt.
Folket er særs nøgd når alle hundar blir dumpa på Thrash Island. Både laushundar og lydige eksemplar av «menneskets beste venn» vert offer for pogromen. Ramma av hundeinfluensa og snutefeber slit snille biskar med svolt i havet av bos. Snart styrtar tolvåringen Atari til dei på jakt etter kjæledyret sitt, Spots. Framleis truar tyrannen.
Fine figurar
Wes Anderson er elska for trivelege, tullete og strålande stiliserte filmar. Den førre filmen, The Grand Budapest Hotel, hanka inn fire Oscar-statuettar for mellom anna produksjonsdesign og kostyme. No er han tilbake med ein ny dokkefilm med dyr, slik han lova etter Den fantastiske Mikkel Rev. Som vanleg har han med «halve Hollywood»: stemmene til Scarlett Johansson, Bill Murray, Frances McDormand, Harvey Keitel, Edward Norton og (hald deg fast) Yoko Ono.
Hundane er ein sjarmerande gjeng. Utforminga av figurane er enkel og effektiv. Bikkjene er uttrykksfulle. Ein del av hundehumoren er i slekt med ypparlege Se opp og skjemtar med førestillingar om dei pelskledde. Mykje av komikken er òg mørk og morbid, slik Anderson likar det. Stundom smiler eg godt.
Tankar i tida
Ein kan knyte ei mengd av elementa i forteljinga til aktuelle tema som bløminga av framandfiendtleg høgrepopulisme og historiske parallellar til slavesamfunn og holocaust. Utan at det dominerer underhaldinga, får ein noko å tenke på undervegs. Tull har heilt klart hovudrolla i komedien.
Anderson frå USA leikar skamlaust med alle klisjear som finst om Japan, anten det er haiku, yakuza, Kanagawa-bølga, sushi eller kirsebærblomar. Lista er lang. Han hersar kanskje mest med enkle idear om landet, men filmen har skapt debatt i USA om ein unødig heroisk kvit figur. Det minner om ordskiftet etter eskapadane til filmskaparen i India med Darjeeling Limited. Likevel er Isle of Dogs ein underhaldande film som skil seg ut med gjennomført, særeigen stil og snedige skjemt, slik det plar vere med Wes Anderson.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Animasjon /
Komedie
Regi: Wes Anderson
Isle of Dogs
Med: Bryan Cranston, Koyu Rankin, Greta Gerwig
Katteelskaren Kobayashi er ordførar i den japanske storbyen Megasaki. Som sterk mann og populist spreier han frykt for hundar og kveler protestar medan han samlar makt.
Folket er særs nøgd når alle hundar blir dumpa på Thrash Island. Både laushundar og lydige eksemplar av «menneskets beste venn» vert offer for pogromen. Ramma av hundeinfluensa og snutefeber slit snille biskar med svolt i havet av bos. Snart styrtar tolvåringen Atari til dei på jakt etter kjæledyret sitt, Spots. Framleis truar tyrannen.
Fine figurar
Wes Anderson er elska for trivelege, tullete og strålande stiliserte filmar. Den førre filmen, The Grand Budapest Hotel, hanka inn fire Oscar-statuettar for mellom anna produksjonsdesign og kostyme. No er han tilbake med ein ny dokkefilm med dyr, slik han lova etter Den fantastiske Mikkel Rev. Som vanleg har han med «halve Hollywood»: stemmene til Scarlett Johansson, Bill Murray, Frances McDormand, Harvey Keitel, Edward Norton og (hald deg fast) Yoko Ono.
Hundane er ein sjarmerande gjeng. Utforminga av figurane er enkel og effektiv. Bikkjene er uttrykksfulle. Ein del av hundehumoren er i slekt med ypparlege Se opp og skjemtar med førestillingar om dei pelskledde. Mykje av komikken er òg mørk og morbid, slik Anderson likar det. Stundom smiler eg godt.
Tankar i tida
Ein kan knyte ei mengd av elementa i forteljinga til aktuelle tema som bløminga av framandfiendtleg høgrepopulisme og historiske parallellar til slavesamfunn og holocaust. Utan at det dominerer underhaldinga, får ein noko å tenke på undervegs. Tull har heilt klart hovudrolla i komedien.
Anderson frå USA leikar skamlaust med alle klisjear som finst om Japan, anten det er haiku, yakuza, Kanagawa-bølga, sushi eller kirsebærblomar. Lista er lang. Han hersar kanskje mest med enkle idear om landet, men filmen har skapt debatt i USA om ein unødig heroisk kvit figur. Det minner om ordskiftet etter eskapadane til filmskaparen i India med Darjeeling Limited. Likevel er Isle of Dogs ein underhaldande film som skil seg ut med gjennomført, særeigen stil og snedige skjemt, slik det plar vere med Wes Anderson.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Mykje av komikken er òg mørk og
morbid, slik Anderson likar det.
Fleire artiklar
Dyrlegen kjem
Joachim Cooder er kjend som perkusjonist frå fleire utgivingar saman med opphavet, Ry Cooder.
Foto: Amanda Charchian
Motellet til drøymaren
Joachim Cooder opnar dørene til sju musikalske rom.
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
Papiravisa