Dokumentar

Regi: Kaspar Synnevåg

Prebz og Denniz – The Movie

Med: Prebz, Dennis og kompani.

I 2009 byrja Preben Fjell og Dennis Vareide på folkehøgskule. Med felles interesse for dataspeling fann dei ut at dei skulle starta opp ein norsktalande YouTube-kanal der andre kunne følgja med på når dei spela. Ungar over heile landet gjekk etter kort tid gut av huse for å følgja dei nye heltane.

Fenomenn

For dei av lesarane som ikkje kjenner Prebz og Dennis, og det kan fort vera ganske mange, dristar eg meg til å samanlikna med eit anna TV-konsept som moglegvis er meir kjent, nemleg amerikanske Jackass, der ein tek utfordringar med ulik grad av smerte, pinlege situasjonar og ekle smakar. Dette tok også dei to unge mennene til med, noko som nok auka populariteten betydeleg, og skaffa dei innbringande oppdrag, som kjøpesenterunderhaldning laurdagar rundt om i landet. På kort tid vart dei rett og slett rike superkjendisar – mange barns største draum, diverre. At to godt vaksne gutar framleis diggar å dabba og klaska høge nevar med småtassar, er i beste fall barnleg glede. I verste fall er det eit bevis på at den største gleda du kan ha, det er å tena lette pengar. Mest sannsynleg trur eg det er ein kombinasjon.

Bak mål

Gleda fansen har, er noko av det beste med filmen. Ho er genuin slik berre ungar kan vera genuine. Det betyr ikkje at barna er noko kvalitetsbarometer, men det er heller ikkje jobben deira og ikkje målet med filmen, for den del. Når det skortar på anna enn kleine utfordringar, som å slå kvarandre i ballane og køyra fort med bil, prøver filmskaparane å få inn litt alvor. Prebz har teke ein slankeoperasjon, og han skal gå med ein tung ryggsekk, tilsvarande vekta han har teke av, opp til fjellet Ulriken i Bergen. Dette verkar likevel meir som eit verkemiddel for å legitimera at dei vil gjera butikk av det som alt er god butikk, enn å peika på problem med unge og overvekt. Eg har vanskar med å sjå kva som er poenget med filmen. Alt Prebz og Dennis driv med på YouTube, er jo bak kamera, så at ein filmar at dei filmar bak kamera, er relativt formålslaust. Då sit ein att med ein slags godt klipt YouTube-episode – ikkje ein god film.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.