«At Nicolas Cage er så lett å mislika, gjer Dream Scenario lett å lika»
Filmmelding: Dream Scenario (Kristoffer Borgli)
Nicolas Cage spelar hovudrolla i den nyaste filmen til Kristoffer Borgli.
Foto: Ymer Media
Komedie
Regi: Kristoffer Borgli
Dream Scenario
Med: Nicolas Cage, Julianne Nicholson, Michael Cera
Kinofilm
Då førelesar og familiefar Paul (Cage) tek til å dukka opp i draumane til kreti og pleti, gjer dette underlege fenomenet han til kjendis over natta. Brått får han den merksemda han føler han har vore snytt for heile livet.
Sjuke draumar
Eg såg om igjen regissør Kristoffer Borglis debutfilm, Syk pike (2022), her om dagen – eg trur det må vera ein av dei mest ubehagelege komediane eg kan koma på. Filmen er klein til fingerspissane på ein måte som set fingeren på den merksemdshungrige røynda me står midt oppi. Mykje av ubehaget kjem av måten Kristine Kujath Thorp tolkar hovudrolla på, akkurat så frustrerande i grenseland desperat og ulikandes at det tek litt tid før du har lyst å kaldkvela ho.
Når Borgli nok ein gong sirklar rundt temaet sjølvhevding, er det med sjølvaste Nicolas Cage i hovudrolla. På mange måtar er Dream Scenario endå mørkare enn Syk pike, ikkje på grunn av splatter-horror-utviklinga i draumesekvensane, meir på grunn av dei menneskelege veikskapane som kjem for dagen etter at natta er over.
«At Cage i det heile teke spelar i denne filmen, gjev god grunn til å tru han ikkje er sjølvhøgtidleg.»
Typete type
Nicolas Cage har verkeleg fått boltra seg i rolla som den passeleg gørre Paul Matthews. Til tider kunne han faktisk tona ørlite ned, det går ei hårfin grense mellom overdriving og ekte klein. Særleg i scenene med kona (godt spelt av Julianne Nicholson) kjem kompleksiteten og originaliteten som kler Dream Scenario, godt fram.
Her er ikkje tydd til klisjear av typen kontrollerande kjerring og underdanig tøffel, men fine nyansar og hint til kjønnsrollemønster som trass alt ikkje alltid er feil i eit forhold. Og Paul Matthews er altså sånn ein krenkt type! Og ein så pinleg upassande type som likevel er svært gjenkjenneleg, og som er med på å gjera Kristoffer Borglis nyaste film til ein fest der eg innimellom ler høgt.
Hatt av
Spesielt fungerer samfunnskritikken når det aldeles fortreffeleg forferdelege selskapet Thoughts? forklarer kanselleringa som er i ferd med å skje, og korleis det beste nok er å få han på showet til Tucker Carlson, der det beste dei veit, er eit offer for kanselleringskulturen. Og kor krenkt har du lov å vera når du sjølv har lagt 100 prosent opp til å bli det?
Det å vera sjølvhøgtidleg er kanskje den største synda Dream Scenario vil til pers. At Cage i det heile teke spelar i denne filmen, gjev god grunn til å tru at han ikkje er sjølvhøgtidleg. Det må vera den minst flatterande rolla han nokosinne har spelt, og det kler han. Filmen er også nydeleg filma, som i Syk pike av den norske filmfotografen Benjamin Loeb.
Hatten av for Kristoffer Borgli som dreg den vanskelege andrefilmen så til dei grader i land, og det som både manusforfattar, klippar og regissør. Tenka seg til: ein norsk auteur i det store utlandet?
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Komedie
Regi: Kristoffer Borgli
Dream Scenario
Med: Nicolas Cage, Julianne Nicholson, Michael Cera
Kinofilm
Då førelesar og familiefar Paul (Cage) tek til å dukka opp i draumane til kreti og pleti, gjer dette underlege fenomenet han til kjendis over natta. Brått får han den merksemda han føler han har vore snytt for heile livet.
Sjuke draumar
Eg såg om igjen regissør Kristoffer Borglis debutfilm, Syk pike (2022), her om dagen – eg trur det må vera ein av dei mest ubehagelege komediane eg kan koma på. Filmen er klein til fingerspissane på ein måte som set fingeren på den merksemdshungrige røynda me står midt oppi. Mykje av ubehaget kjem av måten Kristine Kujath Thorp tolkar hovudrolla på, akkurat så frustrerande i grenseland desperat og ulikandes at det tek litt tid før du har lyst å kaldkvela ho.
Når Borgli nok ein gong sirklar rundt temaet sjølvhevding, er det med sjølvaste Nicolas Cage i hovudrolla. På mange måtar er Dream Scenario endå mørkare enn Syk pike, ikkje på grunn av splatter-horror-utviklinga i draumesekvensane, meir på grunn av dei menneskelege veikskapane som kjem for dagen etter at natta er over.
«At Cage i det heile teke spelar i denne filmen, gjev god grunn til å tru han ikkje er sjølvhøgtidleg.»
Typete type
Nicolas Cage har verkeleg fått boltra seg i rolla som den passeleg gørre Paul Matthews. Til tider kunne han faktisk tona ørlite ned, det går ei hårfin grense mellom overdriving og ekte klein. Særleg i scenene med kona (godt spelt av Julianne Nicholson) kjem kompleksiteten og originaliteten som kler Dream Scenario, godt fram.
Her er ikkje tydd til klisjear av typen kontrollerande kjerring og underdanig tøffel, men fine nyansar og hint til kjønnsrollemønster som trass alt ikkje alltid er feil i eit forhold. Og Paul Matthews er altså sånn ein krenkt type! Og ein så pinleg upassande type som likevel er svært gjenkjenneleg, og som er med på å gjera Kristoffer Borglis nyaste film til ein fest der eg innimellom ler høgt.
Hatt av
Spesielt fungerer samfunnskritikken når det aldeles fortreffeleg forferdelege selskapet Thoughts? forklarer kanselleringa som er i ferd med å skje, og korleis det beste nok er å få han på showet til Tucker Carlson, der det beste dei veit, er eit offer for kanselleringskulturen. Og kor krenkt har du lov å vera når du sjølv har lagt 100 prosent opp til å bli det?
Det å vera sjølvhøgtidleg er kanskje den største synda Dream Scenario vil til pers. At Cage i det heile teke spelar i denne filmen, gjev god grunn til å tru at han ikkje er sjølvhøgtidleg. Det må vera den minst flatterande rolla han nokosinne har spelt, og det kler han. Filmen er også nydeleg filma, som i Syk pike av den norske filmfotografen Benjamin Loeb.
Hatten av for Kristoffer Borgli som dreg den vanskelege andrefilmen så til dei grader i land, og det som både manusforfattar, klippar og regissør. Tenka seg til: ein norsk auteur i det store utlandet?
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.