Barneranarane
Nytt australsk historisk drama har fleire glimt av finesse i kjende rammer.
Cate Blanchett spelar syster Eileen som tar seg av foreldrelause gutar, som denne namnlause guten spelt av Aswan Reid.
Foto: Ben King / Another World Entertainment
Drama
Regi: Warwick Thornton
The New Boy
Med: Aswan Reid, Cate Blanchett, Deborah Mailman, Wayne Blair
Kinofilm
Ein namnlaus gut (Reid) på ni år blir fanga og tatt til eit lite kloster i øydemarka på 1940-talet. Der styrer den liberale nonna syster Eileen (Blanchett) med mild hand. Syster Mum (Mailman) står på kjøkkenet, og George (Blair) driv jorda med hjelp frå ein skokk gutar som kolonistane truleg har stole frå foreldra.
Den tause guten skil seg ut, og forstår neppe engelsk. Han lokar rundt, uvan med reglane og religionen som styrer. Han har uvanlege evner og fyrer opp ei lita eldkule med fingrane under senga.
«Det er ei rekkje element av kvalitet i The New Boy.»
Håkon Tveit
Evnerik
Warwick Thornton har brei erfaring. I tillegg til regi står han for manus og kamera på The New Boy. Han vann Gullkamera for beste debutfilm i Cannes med Samson & Delilah i 2009 og jurypris i Venezia for Sweet Country i 2017. Sistnemnde er eit sterkt historisk drama frå 1920-talet i det såkalla Outback i Australia der kjernen er overgrepa dei kvite står for mot dei koloniserte. The New Boy har ein del felles med den filmen, men etter opningsscena er det sparsamt med skurkar og vald.
Syster Eileen er snill nok til at eg innleiingsvis får litt angst for at ho skal vere ei klassisk kvit redningskvinne. Store filmar om undertrykking plar ha slike. Det er ho ikkje. Thornton veit betre. Han er sjølv kaytetye, eit av folka som fell under samlenemninga aboriginarar.
Opningsteksten til filmen fortel korleis det var medviten strategi frå staten å stele born for å knuse slektsstrukturar og reinske landet etnisk for å få eit kvitt land. Kyrkja var ein stor del av taktikken.
I The New Boy er religion eit sentralt tema. Dei ekstraordinære evnene til guten kan verke som typisk magisk annleisskap først, men Thornton får fram spenning mellom ulike trustradisjonar. Leiken med det messianske mellom guten og krusifikset er fiks.
Elementa
Guten representerer motstand ved å sjå verda annleis enn dei med makt. Han har ein sterk sans for rettferd. Hakkeordenen mellom ulike figurar skapar ei nokolunde kompleks verd. Den unge debutanten Aswan Reid uttrykker perspektivet til hovudfiguren flott. Cate Blanchett er på sitt vane, høge nivå som snill sjefnonne.
Deborah Mailman er lun som kokke. Spelet til smågutane er ujamt. Det same er faktisk musikken til Nick Cave, som tek for mykje plass til tider. Foto byr på flotte utsnitt i leik med goldt landskap, sol og krossar. Thornton spelar òg det ljose, livlege håret til Aswan Reid snedig opp mot omgjevnadene. Det er ei rekkje element av kvalitet i The New Boy. Han held ikkje nivået til Sweet Country, men er både sjåverdig og tankevekkjande.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Warwick Thornton
The New Boy
Med: Aswan Reid, Cate Blanchett, Deborah Mailman, Wayne Blair
Kinofilm
Ein namnlaus gut (Reid) på ni år blir fanga og tatt til eit lite kloster i øydemarka på 1940-talet. Der styrer den liberale nonna syster Eileen (Blanchett) med mild hand. Syster Mum (Mailman) står på kjøkkenet, og George (Blair) driv jorda med hjelp frå ein skokk gutar som kolonistane truleg har stole frå foreldra.
Den tause guten skil seg ut, og forstår neppe engelsk. Han lokar rundt, uvan med reglane og religionen som styrer. Han har uvanlege evner og fyrer opp ei lita eldkule med fingrane under senga.
«Det er ei rekkje element av kvalitet i The New Boy.»
Håkon Tveit
Evnerik
Warwick Thornton har brei erfaring. I tillegg til regi står han for manus og kamera på The New Boy. Han vann Gullkamera for beste debutfilm i Cannes med Samson & Delilah i 2009 og jurypris i Venezia for Sweet Country i 2017. Sistnemnde er eit sterkt historisk drama frå 1920-talet i det såkalla Outback i Australia der kjernen er overgrepa dei kvite står for mot dei koloniserte. The New Boy har ein del felles med den filmen, men etter opningsscena er det sparsamt med skurkar og vald.
Syster Eileen er snill nok til at eg innleiingsvis får litt angst for at ho skal vere ei klassisk kvit redningskvinne. Store filmar om undertrykking plar ha slike. Det er ho ikkje. Thornton veit betre. Han er sjølv kaytetye, eit av folka som fell under samlenemninga aboriginarar.
Opningsteksten til filmen fortel korleis det var medviten strategi frå staten å stele born for å knuse slektsstrukturar og reinske landet etnisk for å få eit kvitt land. Kyrkja var ein stor del av taktikken.
I The New Boy er religion eit sentralt tema. Dei ekstraordinære evnene til guten kan verke som typisk magisk annleisskap først, men Thornton får fram spenning mellom ulike trustradisjonar. Leiken med det messianske mellom guten og krusifikset er fiks.
Elementa
Guten representerer motstand ved å sjå verda annleis enn dei med makt. Han har ein sterk sans for rettferd. Hakkeordenen mellom ulike figurar skapar ei nokolunde kompleks verd. Den unge debutanten Aswan Reid uttrykker perspektivet til hovudfiguren flott. Cate Blanchett er på sitt vane, høge nivå som snill sjefnonne.
Deborah Mailman er lun som kokke. Spelet til smågutane er ujamt. Det same er faktisk musikken til Nick Cave, som tek for mykje plass til tider. Foto byr på flotte utsnitt i leik med goldt landskap, sol og krossar. Thornton spelar òg det ljose, livlege håret til Aswan Reid snedig opp mot omgjevnadene. Det er ei rekkje element av kvalitet i The New Boy. Han held ikkje nivået til Sweet Country, men er både sjåverdig og tankevekkjande.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.