ROMANTISK DRAMA

Regi: Joel Hopkins

Hjemme i Hampstead

Med: Diane Keaton, Brendan Gleeson

Amerikanske Emily (Diane Keaton) lever eit trygt, men eindimensjonalt liv blant overklassen i Londons prangande nabolag Hampstead. Ho er også i økonomisk knipe, viser det seg, men dette hindrar henne ikkje i å gå på dyre restaurantar og kjøpe nye hovudplagg.

Emilys økonomi er dessverre ikkje den einaste logiske bresten i Hjemme i Hampstead. At Emily fell for den ureinslege Donald (Brendan Gleeson), ein særing som bur i eit sjølvlaga skur, blir meir og meir uforståeleg utover i handlinga.

Hjemme i Hampstead er altså eit romantisk drama, men utan sjarmen, humoren og skodespelet som kan løfte slike filmar. Kjemien mellom Keaton og Gleeson er påtrengd og kunstig. Det er skuffande, all den tid dette er to solide skodespelarar som burde fungere som turtelduer på film. Det er trist, sidan Diane Keaton har gjort roller som dette med langt større bravur tidlegare: Tankane går umiddelbart til Something’s Gotta Give, der ho og Jack Nicholson utstråla ein kjemi, varme og sensibilitet vi ikkje ser her. Eller åra med Woody Allen, for den del.

Undervegs har filmen også eit visst stikk til profittsugne eigedomsutviklarar og Londons stadig meir urimelege bustadmarknad. Han har også ein viss solidaritet med Donald og dei svake i samfunnet. Men sjølv om rettferda sigrar for helten vår, er Hjemme i Hampstead dessverre lettare å gløyme enn (klasse)tematikken og den sosiale urettvisa filmen berre så vidt rører ved.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er kulturjournalist
og sosiologistudent.