Det er noko sterkt metafysisk over dei beste filmane i år, anten det handlar om religion, moder jord eller sjølve morskapet.

Kompleks

Martin Scorseses Silence handlar om to portugisiske jesuittar som på 1600-talet drog til Japan for å finne ein fråfallen misjonær. Det er ein svært kompleks film. Då eg gjekk ut av kinosalen, var eg djupt prega etter nærare tre timar der Scorsese set heile trua til ein dogmatisk prest på prøve. Vi ser han lide og tvile på heile grunnlaget for det han har vigd livet sitt til. Interessant nok endar denne religiøse oppmodinga med at vi ser ei anna sanning bak. Scorsese på sitt beste.

Horror

Ein annan film med tolkingsrom er Mother!, ein film eg vil hevde det er umogleg å stille seg nøytral til. Enkelte eg prata med, hata han, men for meg lykkast Darren Aronofsky. I botnen er det ein psykologisk horror: skummel, rar, jamvel morosam til tider. Jennifer Lawrence og Javier Bardem speler kone og mann som lever i fredfulle omgjevnader før nokon forstyrrar husfreden, og filmen tar ei radikal vending. Det kan høyrest teit ut, men éi tolking av det heile, støtta av Aronofsky, er øydelegginga av kloten.

Vemod

Morsrolla er også sentral i Moderne kvinner – Mike Mills’ portrett av mor si og oppveksten i California. Å sjå barnet sitt bli vakse og uavhengig kjem ikkje utan uro og uvisse, og Anette Benning som tenåringsmor er då også fylt av all denne angsten og vemodet. Kven er det eigentleg som må finne ny meining når sonen flyttar ut, og ho blir att? Ein rørande, morosam og vakker film.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.