Dickens i fargar med driv
Satirikaren Armando Iannucci har laga ein visuelt påkosta familiefilm med spor av sin eigen frekke stil.
Dev Patel, Tilda Swinton og Hugh Laurie er glimrande i Iannuccis Copperfield-film.
LANDMARK MEDIA / Alamy Stock Pho
DRAMA/KOMEDIE
Regi:
Armando Iannucci
David Copperfields personlige historie
Med: Dev Patel, Tilda Swinton, Hugh Laurie
Kinofilm
Klassikaren av Charles Dickens om den fantasifulle David Copperfield har blitt film eller fjernsyn minst fjorten gongar, men sist romanen vart regissert som spelefilm for kino var av George Cukor i 1935, utan fargar. Ein gler seg når Skottlands skarpe humorist Armando Iannucci skal svinge seg med store studiopengar og soga om ein kar som etter ein turbulent oppvekst får fram talentet sitt for historieforteljing.
Britisk brodd
Komikaren Iannucci var rasande festleg med filmen In the Loop. Eg skrattlo av fjernsynsserien Veep, og The Thick of It er vidgjeten. The Death of Stalin var òg morosam, sjølv om det er rart at britisk film og fjernsyn har gjort det til si oppgåve å leike seg med russisk historie dei siste åra. No er skotten i eit anna landskap, med litterær adapsjon og komisk kostymedrama. Brodden er ikkje borte, men dei mørke sleivsparka er færre, og filmen er meir familievennleg. Sjølv om Peter Capaldi er med, set han ikkje ny rekord i banning per sekund, slik han plar. Faktene til skodespelarane er tydelege, og lakonisk bitande kommentarar spelar ei mindre rolle enn fysiske speloppar.
Fantasirikdom
Både Dev Patel, Tilda Swinton og Hugh Laurie er glimrande skodespelarar som meistrar det stillfarne så vel som det stiliserte. Her gjeld sistnemnde. Det passar dei store studiorammene med flotte fargar, høgt tempo og dei talrike vendingane frå ein roman full av snåle figurar og dramatikk. Filmen hyllar fantasien til forteljaren. Detaljar frå Dickens får plass. Den narrativt orienterte hjernen til hovudfiguren er kombinert med tilbakeblikk, til hjelp for eit ungt publikum. Det er lurt løyst med visuelle projiseringar og hopp. Eit mangfald av folk i rolleregisteret speglar britisk kolonihistorie fiffig, samtidig som den sosiale kritikken hjå Dickens kjennest dagsaktuell, med spark til klassesamfunn, fattigdom og aristokratisk arroganse. Eg trur mange vil sette pris på å sjå ein fornøyeleg og fantasirik storfilm, sjølv om ein ikkje ler like mykje som ein plar med Iannucci bak spakane.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA/KOMEDIE
Regi:
Armando Iannucci
David Copperfields personlige historie
Med: Dev Patel, Tilda Swinton, Hugh Laurie
Kinofilm
Klassikaren av Charles Dickens om den fantasifulle David Copperfield har blitt film eller fjernsyn minst fjorten gongar, men sist romanen vart regissert som spelefilm for kino var av George Cukor i 1935, utan fargar. Ein gler seg når Skottlands skarpe humorist Armando Iannucci skal svinge seg med store studiopengar og soga om ein kar som etter ein turbulent oppvekst får fram talentet sitt for historieforteljing.
Britisk brodd
Komikaren Iannucci var rasande festleg med filmen In the Loop. Eg skrattlo av fjernsynsserien Veep, og The Thick of It er vidgjeten. The Death of Stalin var òg morosam, sjølv om det er rart at britisk film og fjernsyn har gjort det til si oppgåve å leike seg med russisk historie dei siste åra. No er skotten i eit anna landskap, med litterær adapsjon og komisk kostymedrama. Brodden er ikkje borte, men dei mørke sleivsparka er færre, og filmen er meir familievennleg. Sjølv om Peter Capaldi er med, set han ikkje ny rekord i banning per sekund, slik han plar. Faktene til skodespelarane er tydelege, og lakonisk bitande kommentarar spelar ei mindre rolle enn fysiske speloppar.
Fantasirikdom
Både Dev Patel, Tilda Swinton og Hugh Laurie er glimrande skodespelarar som meistrar det stillfarne så vel som det stiliserte. Her gjeld sistnemnde. Det passar dei store studiorammene med flotte fargar, høgt tempo og dei talrike vendingane frå ein roman full av snåle figurar og dramatikk. Filmen hyllar fantasien til forteljaren. Detaljar frå Dickens får plass. Den narrativt orienterte hjernen til hovudfiguren er kombinert med tilbakeblikk, til hjelp for eit ungt publikum. Det er lurt løyst med visuelle projiseringar og hopp. Eit mangfald av folk i rolleregisteret speglar britisk kolonihistorie fiffig, samtidig som den sosiale kritikken hjå Dickens kjennest dagsaktuell, med spark til klassesamfunn, fattigdom og aristokratisk arroganse. Eg trur mange vil sette pris på å sjå ein fornøyeleg og fantasirik storfilm, sjølv om ein ikkje ler like mykje som ein plar med Iannucci bak spakane.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.