Dokumentarfilm frå den andre sida av håpet
City of Ghosts er eit humanistisk portrett av grasrotjournalistar i eksil.
Heinemans dokumentarfilm er nøktern og skildrande, utan å demonisere.
Foto: Tour de Force
Dokumentar
Regi: Matthew Heineman
City of Ghosts
Distributør: Tour de Force
I 2014 gjorde Den islamske staten (IS) byen Raqqa i Syria til hovudsete. Folk utanfor hadde ingen informasjon om kva som skjedde i «IS-land», sett vekk frå terrornettverkets eigen propaganda. Det var før ei gruppe grasrotjournalistar som kallar seg Raqqa Is Being Slaughtered Silently, kom på bana. Med mobilkameraet som våpen begynte dei å laste opp videoar og bilete av det brutale regimet, som svara med å drepe alle som kunne ha tilknyting til journalistane.
City of Ghosts går klår noko av det som gjorde ein annan kinofilm om Syria, Cries from Syria, til ein i overkant enkel analyse av den komplekse krigen. City of Ghosts er nøktern og skildrande, utan å demonisere. Først og fremst er det ein sterk humanisme som driv filmen. Vi får eit medrivande innblikk i livet til journalistane i eksil og den konstante frykta dei lever under. Det filmen gjer best, er å vise at midt opp i alt elendet er vi alle menneske. Det gjer vondt å sjå masseavrettingane til IS, men like hjarteskjerande er det å sjå den psykiske valden mot hovudpersonane.
Er det éin som personifiserer denne valden, er det talsmannen Abdalaziz Alhamza, der han til sist sit skjelvande og røykande på rommet sitt. Eit samanbrot vi som sjåarar har venta på. Her kunne filmen ha slutta, men til sist har han også ei anna historie å fortelje. Ei om at livet har to sider, eit glimt av håp, same kor mykje vondt ein har opplevd.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er skribent, student og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Matthew Heineman
City of Ghosts
Distributør: Tour de Force
I 2014 gjorde Den islamske staten (IS) byen Raqqa i Syria til hovudsete. Folk utanfor hadde ingen informasjon om kva som skjedde i «IS-land», sett vekk frå terrornettverkets eigen propaganda. Det var før ei gruppe grasrotjournalistar som kallar seg Raqqa Is Being Slaughtered Silently, kom på bana. Med mobilkameraet som våpen begynte dei å laste opp videoar og bilete av det brutale regimet, som svara med å drepe alle som kunne ha tilknyting til journalistane.
City of Ghosts går klår noko av det som gjorde ein annan kinofilm om Syria, Cries from Syria, til ein i overkant enkel analyse av den komplekse krigen. City of Ghosts er nøktern og skildrande, utan å demonisere. Først og fremst er det ein sterk humanisme som driv filmen. Vi får eit medrivande innblikk i livet til journalistane i eksil og den konstante frykta dei lever under. Det filmen gjer best, er å vise at midt opp i alt elendet er vi alle menneske. Det gjer vondt å sjå masseavrettingane til IS, men like hjarteskjerande er det å sjå den psykiske valden mot hovudpersonane.
Er det éin som personifiserer denne valden, er det talsmannen Abdalaziz Alhamza, der han til sist sit skjelvande og røykande på rommet sitt. Eit samanbrot vi som sjåarar har venta på. Her kunne filmen ha slutta, men til sist har han også ei anna historie å fortelje. Ei om at livet har to sider, eit glimt av håp, same kor mykje vondt ein har opplevd.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er skribent, student og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.