Drivande duld
Svensk-egyptiske Saleh har skrive og regissert ein solid thriller om religiøs og politisk makt.
Tawfeek Barhom spelar Adam og Fares Fares den kyniske etterretningsoffiseren Ibrahim.
Foto: TriArt Film
Thriller/Drama
Regi: Tarik Saleh
Boy from Heaven
Med: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Moe Ayoub
Kinofilm
Fiskarsonen Adam (Barhom) får reise frå skrinne kår i Nildeltaet til Kairo for å studere på Al-Azhar-universitetet, ein av dei fremste institusjonane i verda, for lære om islam og arabisk språk. Då storimamen døyr, skal ein velje ein etterkomar. Adam blir vitne til at ein medstudent blir drepen.
Ibrahim (Fares) frå tryggingstenesta tek kontakt og freistar bruke den truskuldige guten som informant og påverke valet. Adam blir ei brikke i eit stort spel.
Overgangen er stor. Tawfeek Barhom er perfekt, først som usikker fersking. Han er lojal og spør faren om kva som er halal og kva som er haram. Men jo meir han gløttar inn i maktkorridorar jo sterkare blir blikket.
Regissør Tarik Saleh vann prisen for beste manus i Cannes i fjor for ei sirleg samansydd historie. Dette er ein velsmurd, spennande og underhaldande thriller. Musikken byggjer sakte opp etter kvart som det knip seg til. Det driv. Dei ikoniske raude hattane til studentane og dei glatte steinfasadane til moskeen bidreg til flotte bilete.
Boy from Heaven er stort sett filma i Süleyman-moskeen i Istanbul. Saleh blei sparka ut av Egypt rett før innspelinga av den ordinære, men interessante krimthrilleren The Nile Hilton Incident i 2017. Egypt er meir autoritært under president Abdel Fattah al-Sisi enn under Hosni Mubarak. Al-Sisi får nokre spark. «Ingen bør sitte på livstid, bortsett frå vår president», høyrer vi. Han heng på veggen på alle kontor der løynde intrigar skjer. Men Saleh freistar ikkje sverta al-Azhar. Han arbeidde med ein imam for å gjere filmen realistisk, og ifølge al-Jazeera har Saleh skrytt av den noverande storimamen som ei sunn stemme.
Tarik Saleh har tatt store steg opp sidan sist. Ein ser at han elskar Costa Gavras, og at han har nemnt Rosens navn (1980, til norsk ved Carsten Middelthon i 1984) av Umberto Eco som inspirasjon. Jamvel finst eit element av ein mørkare og meir konspiratorisk The Two Popes. Dei som ser Succession heime, bør gå på kino.
Den farlege tryggleikstenesta i Egypt møter teologiske diskusjonar i fint spel. Både forteljinga om den fattige fiskarsonen som tek ei stor reise til maktsenteret i storbyen, og den tidlause kivinga om makt mellom statsmakt og religiøse leiarar fengjer. Boy from Heaven er lett å like og leve seg inn i.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Thriller/Drama
Regi: Tarik Saleh
Boy from Heaven
Med: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Moe Ayoub
Kinofilm
Fiskarsonen Adam (Barhom) får reise frå skrinne kår i Nildeltaet til Kairo for å studere på Al-Azhar-universitetet, ein av dei fremste institusjonane i verda, for lære om islam og arabisk språk. Då storimamen døyr, skal ein velje ein etterkomar. Adam blir vitne til at ein medstudent blir drepen.
Ibrahim (Fares) frå tryggingstenesta tek kontakt og freistar bruke den truskuldige guten som informant og påverke valet. Adam blir ei brikke i eit stort spel.
Overgangen er stor. Tawfeek Barhom er perfekt, først som usikker fersking. Han er lojal og spør faren om kva som er halal og kva som er haram. Men jo meir han gløttar inn i maktkorridorar jo sterkare blir blikket.
Regissør Tarik Saleh vann prisen for beste manus i Cannes i fjor for ei sirleg samansydd historie. Dette er ein velsmurd, spennande og underhaldande thriller. Musikken byggjer sakte opp etter kvart som det knip seg til. Det driv. Dei ikoniske raude hattane til studentane og dei glatte steinfasadane til moskeen bidreg til flotte bilete.
Boy from Heaven er stort sett filma i Süleyman-moskeen i Istanbul. Saleh blei sparka ut av Egypt rett før innspelinga av den ordinære, men interessante krimthrilleren The Nile Hilton Incident i 2017. Egypt er meir autoritært under president Abdel Fattah al-Sisi enn under Hosni Mubarak. Al-Sisi får nokre spark. «Ingen bør sitte på livstid, bortsett frå vår president», høyrer vi. Han heng på veggen på alle kontor der løynde intrigar skjer. Men Saleh freistar ikkje sverta al-Azhar. Han arbeidde med ein imam for å gjere filmen realistisk, og ifølge al-Jazeera har Saleh skrytt av den noverande storimamen som ei sunn stemme.
Tarik Saleh har tatt store steg opp sidan sist. Ein ser at han elskar Costa Gavras, og at han har nemnt Rosens navn (1980, til norsk ved Carsten Middelthon i 1984) av Umberto Eco som inspirasjon. Jamvel finst eit element av ein mørkare og meir konspiratorisk The Two Popes. Dei som ser Succession heime, bør gå på kino.
Den farlege tryggleikstenesta i Egypt møter teologiske diskusjonar i fint spel. Både forteljinga om den fattige fiskarsonen som tek ei stor reise til maktsenteret i storbyen, og den tidlause kivinga om makt mellom statsmakt og religiøse leiarar fengjer. Boy from Heaven er lett å like og leve seg inn i.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.