Eit historisk lærestykke
Diplomatisk spel og innsats frå innsida slik vi knapt har sett det før.
Ehud Barak, Bill Clinton og Yasir Arafat i spissen for ein delegasjon. Foto frå filmen
Dokumentar
Regi: Dror Moreh
The Human Factor
Med: Gamal Helal, Martin Indyk, Daniel Kurtzer, Aaron Miller, Robert Mallo
Vil du skjøne kvifor det aldri blir fred i Midtausten? Sjå denne filmen, og du vil oppdage nokre av dei mange snublesteinane og korleis små detaljar kan velte ein heil fredsprosess. The Human Factor syner kor viktig den menneskelege faktoren er i fredsforhandlingane – i tillegg til og som ein del av det politiske spelet.
Den israelske regissøren Dror Moreh har intervjua seks amerikanske diplomatar som har vore heilt sentrale i fredsforhandlingane frå kring 1990 og fram til det mislukka Camp David-toppmøtet sommaren 2000. Ved hjelp av eit rikhaldig autentisk foto- og filmmateriale har Moreh gjort historiene, vurderingane og kommentarane deira til ein uhyre fascinerande historieleksjon, der også andre viktige hendingar i samtida får spele med og bidra til å syne eit større bilete.
Framfor alt er dette historia om akkurat det tittelen seier: menneske med politisk makt, forhandlarar med ordets makt og sterk fingerspisskjensle. I botnen ligg kunnskap, psykologisk innsikt og medmenneskeleg forståing, som skal hindre statsleiarane i å trakke i salaten.
Filmens avgrensing er at han nesten berre syner den amerikanske sida av historia. Rett nok var dei meklarar og mellommenn, ikkje direkte part i konflikten, men det betyr ikkje at dei var frie for fordommar. Sett frå israelsk – og framfor alt palestinsk – side ville det blitt ein heilt annan film. Inntrykket av at palestinarane og leiaren deira, Yasir Arafat, ikkje blei tekne heilt alvorleg eller gitt den respekten dei hadde krav på, skin ofte gjennom.
Og elles er filmen nok eit bilete på USA som dei som veit best – også der dei ikkje veit nok.
Når det er sagt, er denne filmen likevel eit lærestykke i diplomati, diplomatisk filigransarbeid og kor avgjerande gjensidig tillit er. Diplomatiet er kunsten å setje seg inn i motpartens situasjon, skjøne korleis han tenkjer, og forstå kva for vegar han er villig til å gå for å oppnå det han vil, og, aller viktigast, kva han kan vere villig til å ofre for å nå det overordna målet.
I dette spelet er den mislukka Osloavtalen berre ein detalj, som Syrias president Assad meinte var så vag og fleirtydig at kvar linje i teksten ville krevje tusen sider med tolking.
Fire–fem regjeringsskifte i Israel og overgangen frå ein republikansk til ein demokratisk president i USA gjer prosessen ekstra krevjande. Det blir tidleg klart at kvar av dei israelske statsministrane har sitt heilt eige syn på korleis konflikten skal løysast, og dei amerikanske presidentane – Bush sr. og Clinton – knyter helst personlege ambisjonar og prestisje til resultatet.
Då er det ikkje anna å vente enn at det går som det går.
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Dror Moreh
The Human Factor
Med: Gamal Helal, Martin Indyk, Daniel Kurtzer, Aaron Miller, Robert Mallo
Vil du skjøne kvifor det aldri blir fred i Midtausten? Sjå denne filmen, og du vil oppdage nokre av dei mange snublesteinane og korleis små detaljar kan velte ein heil fredsprosess. The Human Factor syner kor viktig den menneskelege faktoren er i fredsforhandlingane – i tillegg til og som ein del av det politiske spelet.
Den israelske regissøren Dror Moreh har intervjua seks amerikanske diplomatar som har vore heilt sentrale i fredsforhandlingane frå kring 1990 og fram til det mislukka Camp David-toppmøtet sommaren 2000. Ved hjelp av eit rikhaldig autentisk foto- og filmmateriale har Moreh gjort historiene, vurderingane og kommentarane deira til ein uhyre fascinerande historieleksjon, der også andre viktige hendingar i samtida får spele med og bidra til å syne eit større bilete.
Framfor alt er dette historia om akkurat det tittelen seier: menneske med politisk makt, forhandlarar med ordets makt og sterk fingerspisskjensle. I botnen ligg kunnskap, psykologisk innsikt og medmenneskeleg forståing, som skal hindre statsleiarane i å trakke i salaten.
Filmens avgrensing er at han nesten berre syner den amerikanske sida av historia. Rett nok var dei meklarar og mellommenn, ikkje direkte part i konflikten, men det betyr ikkje at dei var frie for fordommar. Sett frå israelsk – og framfor alt palestinsk – side ville det blitt ein heilt annan film. Inntrykket av at palestinarane og leiaren deira, Yasir Arafat, ikkje blei tekne heilt alvorleg eller gitt den respekten dei hadde krav på, skin ofte gjennom.
Og elles er filmen nok eit bilete på USA som dei som veit best – også der dei ikkje veit nok.
Når det er sagt, er denne filmen likevel eit lærestykke i diplomati, diplomatisk filigransarbeid og kor avgjerande gjensidig tillit er. Diplomatiet er kunsten å setje seg inn i motpartens situasjon, skjøne korleis han tenkjer, og forstå kva for vegar han er villig til å gå for å oppnå det han vil, og, aller viktigast, kva han kan vere villig til å ofre for å nå det overordna målet.
I dette spelet er den mislukka Osloavtalen berre ein detalj, som Syrias president Assad meinte var så vag og fleirtydig at kvar linje i teksten ville krevje tusen sider med tolking.
Fire–fem regjeringsskifte i Israel og overgangen frå ein republikansk til ein demokratisk president i USA gjer prosessen ekstra krevjande. Det blir tidleg klart at kvar av dei israelske statsministrane har sitt heilt eige syn på korleis konflikten skal løysast, og dei amerikanske presidentane – Bush sr. og Clinton – knyter helst personlege ambisjonar og prestisje til resultatet.
Då er det ikkje anna å vente enn at det går som det går.
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.