Femti nyansar av fransk såpe
Skuffande, men ikkje uventa spekulativt frå Francois Ozon.
Chloe (Marine Vatch) fell for psykiateren (Jérémie Renier) ho går til.
Foto: Tour de Force
Drama / Romantikk / Thriller
Regi: Francois Ozon
Dobbelt begjær
Med: Marine Vacth, Jérémie Renier, Jacqueline Bisset
Chloe (Vacth) går til psykiater for å få orden på magesmertene sine, og ikkje berre ordnar det seg, ho og legen fell for kvarandre. Men skjuler han eigentleg for henne at han har ein tvillingbror? Ja, skulle du sett, ein bror som også er psykiater og som også bur i Paris. Alle er så sexy at her er det trøbbel i horisonten.
Tynt Ozonlag
«Vakre kvinner lyg for å forføra, særleg viss dei er frigide», seier den eine psykiatertvillingen. Det burde stått på ei T-skjorte. Ozon brukar det berre som verkemiddel for å få fram kor ulike menn er – dei er enten sexgalne, slemme og røyker sigarettar eller snille og likar sakte sex. Lenge leve nyanseringa. Det dei alle har til felles – inkludert regissøren, sjølv om han er ope homofil – er ein forkjærleik for modellvakre kvinner med utfordrande psyke.
No har Ozon teke utgangspunkt i forteljinga til ein av favorittforfattarane mine, Joyce Carol Oates, noko som nok gjer at det heile er ganske intrikat oppbygt, med haugevis av uføresedde vendingar og symbolske krumspring. Så ein kjedeleg film har han ikkje laga, berre utruleg usannsynleg og utruleg nær mjukporno.
Du veit du vil
Alle intrigane kring tvillingtemaet står ikkje tilbake for gamle TV-seriefenomen som Falcon Crest eller Dynastiet. Likevel er Dobbelt begjær ein svært filmete film, både gjennom solstrålar gjennom linsa og vakre utsnitt med smakfulle detaljar.
Eg måtte le fleire gongar (inkludert av den håplause norske tittelen), men samtidig kjenner eg at smilet stivnar når det dukkar opp enormt velbrukte klisjéscener der Chloe blir forført endå ho eigentleg ikkje vil – du likar å bli litt kvelt, gjer du ikkje? Berre pitte litt valdteken? Berre vedgå det! Og gjett om ho gjer. Og så kan ein unnskylda og seia at slike fantasiar har folk, og det betyr jo ikkje at ein forsvarar overgrep.
Men så lenge ein skal spela på spekulativ sex og utsjånad på film, vert mytane oppretthaldne. Så lenge damer skal vera anorektiske og menn så muskuløse at berre anabole steroid og timevis i gymmen kan frambringa ein slik kropp, blir det berre stusseleg at dette framleis er ideala. Og det er så vilt uoriginalt. Kom med noko betre, liksom!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama / Romantikk / Thriller
Regi: Francois Ozon
Dobbelt begjær
Med: Marine Vacth, Jérémie Renier, Jacqueline Bisset
Chloe (Vacth) går til psykiater for å få orden på magesmertene sine, og ikkje berre ordnar det seg, ho og legen fell for kvarandre. Men skjuler han eigentleg for henne at han har ein tvillingbror? Ja, skulle du sett, ein bror som også er psykiater og som også bur i Paris. Alle er så sexy at her er det trøbbel i horisonten.
Tynt Ozonlag
«Vakre kvinner lyg for å forføra, særleg viss dei er frigide», seier den eine psykiatertvillingen. Det burde stått på ei T-skjorte. Ozon brukar det berre som verkemiddel for å få fram kor ulike menn er – dei er enten sexgalne, slemme og røyker sigarettar eller snille og likar sakte sex. Lenge leve nyanseringa. Det dei alle har til felles – inkludert regissøren, sjølv om han er ope homofil – er ein forkjærleik for modellvakre kvinner med utfordrande psyke.
No har Ozon teke utgangspunkt i forteljinga til ein av favorittforfattarane mine, Joyce Carol Oates, noko som nok gjer at det heile er ganske intrikat oppbygt, med haugevis av uføresedde vendingar og symbolske krumspring. Så ein kjedeleg film har han ikkje laga, berre utruleg usannsynleg og utruleg nær mjukporno.
Du veit du vil
Alle intrigane kring tvillingtemaet står ikkje tilbake for gamle TV-seriefenomen som Falcon Crest eller Dynastiet. Likevel er Dobbelt begjær ein svært filmete film, både gjennom solstrålar gjennom linsa og vakre utsnitt med smakfulle detaljar.
Eg måtte le fleire gongar (inkludert av den håplause norske tittelen), men samtidig kjenner eg at smilet stivnar når det dukkar opp enormt velbrukte klisjéscener der Chloe blir forført endå ho eigentleg ikkje vil – du likar å bli litt kvelt, gjer du ikkje? Berre pitte litt valdteken? Berre vedgå det! Og gjett om ho gjer. Og så kan ein unnskylda og seia at slike fantasiar har folk, og det betyr jo ikkje at ein forsvarar overgrep.
Men så lenge ein skal spela på spekulativ sex og utsjånad på film, vert mytane oppretthaldne. Så lenge damer skal vera anorektiske og menn så muskuløse at berre anabole steroid og timevis i gymmen kan frambringa ein slik kropp, blir det berre stusseleg at dette framleis er ideala. Og det er så vilt uoriginalt. Kom med noko betre, liksom!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.