Drama

Regi: Wanuri Kahiu

Rafiki

Med: Samantha Mugatsia og Sheila Munyiva

To jenter forelskar seg i kvarandre i den første filmen frå Kenya med internasjonalt styrke. Ikkje berre er det ei historie om forboden kjærleik – no er filmen òg forboden i Kenya. Frå eit vestleg perspektiv er det ingenting nytt med historia: Det er ein klassisk Romeo og Julie-tematikk om to personar som ikkje kan få kvarandre. Men Rafiki – ordet tyder «ven» på swahili – er sprita opp med fargesprakande foto, popmusikk og rask klipping. Det siste er eit gjentakande problem utover i handlinga: Regissør Wanuri Kahiu dveler ikkje lenge nok i enkelte scener og hoppar for raskt inn i neste bilete. I ei forteljing som er avhengig av «emosjonell katarsis», blir filmspråket for fengande og lett. Dermed får filmen aldri det klimakset han kunne fått på eit emosjonelt plan.

Det er likevel ein forfriskande film. Settinga og kjensla av livet i Kenya kjennest autentisk og sannferdig. Ikkje minst gjeld det dei to hovudpersonane, Kena (Samantha Mugatsia) og Zika (Sheila Munyiva), som ber filmen. Særlig i den innleiande fasen av relasjonen deira, er skodespelet truverdig og ømt. I eit land der homofili er forbode, er det naturleg nok mykje krut i ei skildring av lesbisk kjærleik. Hadde Kahiu dyrka historia mellom Kena og Zika tydelegare, hadde ho treft ein sterkare nerve. Ei anna regissørblemme Kahiu gjer, er å gi oss falske plottlovnader. Korleis det går i den lokale valkampen mellom fedrane til Kena og Zika, blant anna, får vi aldri vite.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.