Forgløymmegei
Kanadisk-libanesiske Memory Box er vakker, rørande, aktuell, kreativ og kanongod.
Åleinemor Maia (Manal Issa) (t.h.) bur i Montreal saman med tenåringsdottera Alex (Paloma Cauthier) og bestemor, som var ung under borgarkrigen i Libanon.
Foto: Haut et Court / Abbout Productions
Drama
Regi: Joana Hadjithomas, Khalil Joreige
Memory Box – en historie om kjærlighet (Orig.tit.: Memory Box)
Med: Manal Issa, Rom Turkhi, Paloma Vauthier
Kinofilm
Tenåringen Alex (Vauthier) bur saman med mora Maia (Issa) og bestemora i Montreal. Rett før jul kjem ein stor kasse på døra. Han er frå den avdøde barndomsvenninna til Maia. Medan bestemora helst vil gøyme sorga, snokar Alex. Ho finn tallause minne frå då mora var på hennar alder under borgarkrigen i Libanon.
Bilete, songar og små tekstar fortel om ei rebelsk jente som levde livet fullt ut. Alex fantaserer om livet i eit fjernt Libanon og ei mor ho trudde ho kjende.
Inderleg idérik
Memory Box er basert på ymse restar frå livet til dei to regissørane frå åttitalet, som notatbøker, foto, kassettar og kinobillettar. Kunstnarane kombinerer det beste frå dokumentarfilm med ein framifrå straum av fantasi og fiksjon i eit mektig drama.
Arkivbruken og blandinga av stilar og format mellom smeltande celluloid og chat på smarttelefon, er gyseleg godt gjennomført. Alt er estetisk elegant og innfallsrikt. Vi vekslar i tid og stad som i ein draum. Forholdet mellom mor og dotter, tenåring og bestemor er realistisk og vart skildra. Det intime balanserer perfekt med vissa om den overveldande historiske relevansen filmen har.
Eg vil leve
Det handlar om å leve. Det handlar om å elske. Det handlar om vennskap, død, om generasjonskløft og om flukt til framande land. Dei dansar til Blondie og Kim Wilde mellom bomber og snikskyttarar. Dei dansar for livet.
Ein kan ikkje unngå å tenkje på kor aktuell denne forteljinga er. Tankane flyg til Jemen, Ukraina og Syria. Eg kan ikkje førestille meg ei meir levande skildring av det å vere ung når krigen breier om seg. Skal ein flykte eller krige? Ei seier: «Eg vil leve.»
Filmen er full av glede og kjærleik, som gjer at kjenslene treffer sterkare. Eg hugsar ikkje sist eg grein så mykje. Eg vil minnast Memory Box.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Joana Hadjithomas, Khalil Joreige
Memory Box – en historie om kjærlighet (Orig.tit.: Memory Box)
Med: Manal Issa, Rom Turkhi, Paloma Vauthier
Kinofilm
Tenåringen Alex (Vauthier) bur saman med mora Maia (Issa) og bestemora i Montreal. Rett før jul kjem ein stor kasse på døra. Han er frå den avdøde barndomsvenninna til Maia. Medan bestemora helst vil gøyme sorga, snokar Alex. Ho finn tallause minne frå då mora var på hennar alder under borgarkrigen i Libanon.
Bilete, songar og små tekstar fortel om ei rebelsk jente som levde livet fullt ut. Alex fantaserer om livet i eit fjernt Libanon og ei mor ho trudde ho kjende.
Inderleg idérik
Memory Box er basert på ymse restar frå livet til dei to regissørane frå åttitalet, som notatbøker, foto, kassettar og kinobillettar. Kunstnarane kombinerer det beste frå dokumentarfilm med ein framifrå straum av fantasi og fiksjon i eit mektig drama.
Arkivbruken og blandinga av stilar og format mellom smeltande celluloid og chat på smarttelefon, er gyseleg godt gjennomført. Alt er estetisk elegant og innfallsrikt. Vi vekslar i tid og stad som i ein draum. Forholdet mellom mor og dotter, tenåring og bestemor er realistisk og vart skildra. Det intime balanserer perfekt med vissa om den overveldande historiske relevansen filmen har.
Eg vil leve
Det handlar om å leve. Det handlar om å elske. Det handlar om vennskap, død, om generasjonskløft og om flukt til framande land. Dei dansar til Blondie og Kim Wilde mellom bomber og snikskyttarar. Dei dansar for livet.
Ein kan ikkje unngå å tenkje på kor aktuell denne forteljinga er. Tankane flyg til Jemen, Ukraina og Syria. Eg kan ikkje førestille meg ei meir levande skildring av det å vere ung når krigen breier om seg. Skal ein flykte eller krige? Ei seier: «Eg vil leve.»
Filmen er full av glede og kjærleik, som gjer at kjenslene treffer sterkare. Eg hugsar ikkje sist eg grein så mykje. Eg vil minnast Memory Box.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Alt er estetisk elegant og innfallsrikt.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Papiravisa