Dokumentar

Regi: Håvard Bustnes

Hatets vugge (orig.tittel: Golden Dawn Girls)

Med: Ourania Michaloliakou, Håvard Bustnes

Kva har skjedd med Hellas, undrar filmskapar Håvard Bustnes og rettar kameralinsa mot det innvandringsfiendtlege partiet Gyllent Daggry. Etter valet i 2015 vart dei Hellas’ tredje største parti og fekk 17 medlemmar i parlamentet – medan patriarkane i partiet satt fengsla.

Att stod tre kvinner – ei dotter, ei kone og ei mor – som dreiv valkamp for mennene på imponerande vis. Bustnes har verkeleg fått tilgang til desse personane, både på privaten og i det offentlege rommet. Men heilt frå start av er det tydeleg at han har ein vanskeleg jobb: Han vil høyre at Gyllent Daggry er eit nazistisk parti. Kvinnene vrir på spørsmålet.

Som intervjuar tar Bustnes stor plass. Han lar kameraet gå før og etter kvinnene trur dei blir filma. Han er aktiv og deltakande, men får ikkje dei svara han vil ha. Den gjentakande konfrontasjonen blir slitsam i lengda, og går, trur eg, utover det nære portrettet dette kunne vore av tre kvinner.

Bustnes er humanist, utbasunerer han avslutningsvis. Den eine kvinna, Ourania, er tydeleg lei av nazispørsmålet. Bustnes er frustrert over at ho aldri kastar maska og gir han noko ektefølt og personleg. Vel, dokumentaren viser oss kvifor Bustnes aldri får fram personlegdommen deira. Han går seg fast i eigne prinsipp. Han har undra seg over kva som skjer med Hellas, men han har også prøvd å forstå tre kvinner utan å få det til. Bustnes gir ei interessant innføring i Gyllent Daggrys veg fram i gresk politikk. Men som dokumentar lir filmen av ei manglande stringent forteljing, og openheit til den kreative prosessen.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.