Fysikk, biologi, men lite kjemi
Av og til held det ikkje berre å vera underhaldande.
Claire Foy som Margaret og Paul Bettany som Ian i miniserien som går på NRK.
Foto: BBC / NRK
Dokudrama
Regi: Anne Sewitsky
A Very British Scandal
Med: Claire Foy, Paul Bettany, Julia Davis
Miniserie NRK
Då dei to overklasselevemenneska Margaret (Foy) og Ian (Bettany) møtest rett etter krigen, stormar dei inn i livet til kvarandre og ut av det gamle. Ingenting blir mindre stormfullt av at han arvar eit slott og ein hertugtittel.
Fint skal det vera
Ikkje berre har du sjølve den unge The Crown-dronninga Clare Foy i rolla som hertuginna av Argyll, det er noko med heile koloritten og dei snobbete dialektane som automatisk får tankane til den populære serien om den britiske tronarvingen. Me har tilsynelatande ei usløkkjeleg lyst på dramatiseringar om fintfolk frå gamledagar (Downton Abbey, Bridgerton osv. osb. etc.). Når det i tillegg kan baserast lausleg på noko som har skjedd, då er det verkeleg underhaldningspotensial.
Så får du ein skamdyktig regissør som «vår eigen» Anne Sewitsky, og suksessen er på mange måtar i boks. Men så var det altså dei få måtane eg ikkje likar A Very British Scandal på, som kanskje fyrst og fremst går på at eg ikkje heilt kjenner på kjemien mellom hovudpersonane. Eg kan ikkje seia at eg ikkje blir underhalden, men den store entusiasmen min uteblir.
Love og rett
Sidan det frå starten er førespegla eit heftig rettsdrama, kjenner eg at den forventninga ikkje blir heilt innfridd. Her er pikante intrigar og hårreisande bedrag, men sjølve rettssaka vert ei litt kjapp oppsummering mot slutten, noko som verkar hastig. Bodskapen om at kvinner blir straffa for å vera seksuelle vesen, og at overklassen er hyklersk, kjennest gamaldags på eit vis. Ikkje at eg er ueinig, det berre verkar noko uinspirert eller opplagt.
Å understreka kor sjokkerande promiskuøs hertuginna skal ha vore, for så å forsvara retten hennar til å vera det, framstår nesten hyklersk i seg sjølv, eller kan henda berre lettvint og lite gjennomtenkt. Men no tolkar eg kanskje hardt – til sjuande og sist skal A Very British Scandal vera underhaldning, og kva er vel meir underhaldande enn ei særs britisk skandale?
I tillegg er det vakkert å sjå på, både Bettany og Foy, kleda deira, landskapa, dei herskapelege husa og den lekre filminga av det heile. Det blir likevel for motstandslaust, og sikkert langt frå historisk korrekt, så får ein heller ta stilling til om det ikkje er akkurat det ein av og til vil ha servert i TV-fjeset.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokudrama
Regi: Anne Sewitsky
A Very British Scandal
Med: Claire Foy, Paul Bettany, Julia Davis
Miniserie NRK
Då dei to overklasselevemenneska Margaret (Foy) og Ian (Bettany) møtest rett etter krigen, stormar dei inn i livet til kvarandre og ut av det gamle. Ingenting blir mindre stormfullt av at han arvar eit slott og ein hertugtittel.
Fint skal det vera
Ikkje berre har du sjølve den unge The Crown-dronninga Clare Foy i rolla som hertuginna av Argyll, det er noko med heile koloritten og dei snobbete dialektane som automatisk får tankane til den populære serien om den britiske tronarvingen. Me har tilsynelatande ei usløkkjeleg lyst på dramatiseringar om fintfolk frå gamledagar (Downton Abbey, Bridgerton osv. osb. etc.). Når det i tillegg kan baserast lausleg på noko som har skjedd, då er det verkeleg underhaldningspotensial.
Så får du ein skamdyktig regissør som «vår eigen» Anne Sewitsky, og suksessen er på mange måtar i boks. Men så var det altså dei få måtane eg ikkje likar A Very British Scandal på, som kanskje fyrst og fremst går på at eg ikkje heilt kjenner på kjemien mellom hovudpersonane. Eg kan ikkje seia at eg ikkje blir underhalden, men den store entusiasmen min uteblir.
Love og rett
Sidan det frå starten er førespegla eit heftig rettsdrama, kjenner eg at den forventninga ikkje blir heilt innfridd. Her er pikante intrigar og hårreisande bedrag, men sjølve rettssaka vert ei litt kjapp oppsummering mot slutten, noko som verkar hastig. Bodskapen om at kvinner blir straffa for å vera seksuelle vesen, og at overklassen er hyklersk, kjennest gamaldags på eit vis. Ikkje at eg er ueinig, det berre verkar noko uinspirert eller opplagt.
Å understreka kor sjokkerande promiskuøs hertuginna skal ha vore, for så å forsvara retten hennar til å vera det, framstår nesten hyklersk i seg sjølv, eller kan henda berre lettvint og lite gjennomtenkt. Men no tolkar eg kanskje hardt – til sjuande og sist skal A Very British Scandal vera underhaldning, og kva er vel meir underhaldande enn ei særs britisk skandale?
I tillegg er det vakkert å sjå på, både Bettany og Foy, kleda deira, landskapa, dei herskapelege husa og den lekre filminga av det heile. Det blir likevel for motstandslaust, og sikkert langt frå historisk korrekt, så får ein heller ta stilling til om det ikkje er akkurat det ein av og til vil ha servert i TV-fjeset.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.