God handel
Filmane til Farhadi er samansette som livet og omtrent like uføreseielege.
Taraneh Alidoost og Shahab Hosseini spelar hovudrollene i En handelsreisende. Foto: Norsk Filmdistribusjon
Drama/thriller
Regi: Asghar Farhadi
En handelsreisende
(Orig. tittel: Forushande (The Salesman))
Med: Shahab Hosseini, Tareneh Alidoosti, Babak Karimi
Emad (Hosseini) og Rana (Alidoosti) lyt flytta frå det falleferdige huset sitt i Teheran, og kollegaen deira i amatørteatergruppa, Babak (Karimi), tilbyr dei ei leilegheit der den førre bebuaren vart bedd om å flytta. Dei takkar ja, men innser etter kort tid at ho som tidlegare budde der, dreiv med snuskete greier. Enno er det eine rommet fullt av sakene hennar. Ein dag Rana er åleine, kjem ein inntrengar og overfell henne i dusjen. Sjokket er stort for både henne og Emad, men det er Emad som mest av alt søkjer ro ved å finna gjerningspersonen.
Veksesmerte
Etter at Abbas Kiarostami døydde i fjor, er det nærliggande å kalla Asghar Farhadi den største iranske regissøren, men ved å avgrensa det til land, yter eg ingen av dei særleg rettferd. To av verdas beste regissørar kom og kjem frå Iran. Personleg likar eg betre den realistiske, ujålete stilen til Farhadi enn det eg har sett av Kiarostami. Og med En handelsreisende viser Farhadi nok ein gong seg frå si beste side, som er å visa oss menneske frå våre mange sider. Barndom, oppvekst, vaksenliv, alderdom – livet er ikkje statisk. Noko av det som gjer oss menneskelege, er at me endrar oss. Endringane kan gjera at ein veks tettare eller veks frå einannan. Der Rana gradvis jobbar seg ut av traumet og vil sjå framover, veks uroa i den vanlegvis fornuftige Emad; han nærer hemntankar som ikkje vil forsvinna.
Prisverdig
Farhadi vann årets Oscar for beste framandspråklege film og prisen for beste manus i Cannes. Til å formidla filmane sine har han alltid eit arsenal av dyktige skodespelarar. Shahab Hosseinis tolking av Emad gav også han ein pris i Cannes.
No er det vanskeleg for meg å høyra kor naturtru dei farsiske replikkane vert leverte, men kroppsspråket og ansiktsuttrykka til Emad klarar nærast på eiga hand å formidla den komplekse situasjonen. I tillegg spelar han den frustrerte Willy Loman i oppsetjinga av En handelsreisendes død, ein karakter som på alle måtar skil seg frå kven han er. Eg er uviss på kor symbolsk oppsetjinga er meint å vera, men for Emad blir det ein megafon for dei stadig meir opprørte tankane hans.
Spenningsfelt
Filmane til Farhadi har i tillegg til å vera fabelaktige speglar på vår eigen kvardag, ei actionprega spenning som gjer at ein ikkje så lett kan plassera dei i den noko blodfattige kategorien drama. Den uføreseielege handlingsgangen kvalifiserer nærare til å kategorisera som thriller, om ein tek definisjonen frå Store norske leksikon: «film med spennande og hårreisande innhald». Det mest hårreisande er at til trass for all denne nasegruse skryten og begeistringa for Asghar Farhadi, så er ikkje eingong En handelsreisende nødvendigvis den beste filmen hans.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama/thriller
Regi: Asghar Farhadi
En handelsreisende
(Orig. tittel: Forushande (The Salesman))
Med: Shahab Hosseini, Tareneh Alidoosti, Babak Karimi
Emad (Hosseini) og Rana (Alidoosti) lyt flytta frå det falleferdige huset sitt i Teheran, og kollegaen deira i amatørteatergruppa, Babak (Karimi), tilbyr dei ei leilegheit der den førre bebuaren vart bedd om å flytta. Dei takkar ja, men innser etter kort tid at ho som tidlegare budde der, dreiv med snuskete greier. Enno er det eine rommet fullt av sakene hennar. Ein dag Rana er åleine, kjem ein inntrengar og overfell henne i dusjen. Sjokket er stort for både henne og Emad, men det er Emad som mest av alt søkjer ro ved å finna gjerningspersonen.
Veksesmerte
Etter at Abbas Kiarostami døydde i fjor, er det nærliggande å kalla Asghar Farhadi den største iranske regissøren, men ved å avgrensa det til land, yter eg ingen av dei særleg rettferd. To av verdas beste regissørar kom og kjem frå Iran. Personleg likar eg betre den realistiske, ujålete stilen til Farhadi enn det eg har sett av Kiarostami. Og med En handelsreisende viser Farhadi nok ein gong seg frå si beste side, som er å visa oss menneske frå våre mange sider. Barndom, oppvekst, vaksenliv, alderdom – livet er ikkje statisk. Noko av det som gjer oss menneskelege, er at me endrar oss. Endringane kan gjera at ein veks tettare eller veks frå einannan. Der Rana gradvis jobbar seg ut av traumet og vil sjå framover, veks uroa i den vanlegvis fornuftige Emad; han nærer hemntankar som ikkje vil forsvinna.
Prisverdig
Farhadi vann årets Oscar for beste framandspråklege film og prisen for beste manus i Cannes. Til å formidla filmane sine har han alltid eit arsenal av dyktige skodespelarar. Shahab Hosseinis tolking av Emad gav også han ein pris i Cannes.
No er det vanskeleg for meg å høyra kor naturtru dei farsiske replikkane vert leverte, men kroppsspråket og ansiktsuttrykka til Emad klarar nærast på eiga hand å formidla den komplekse situasjonen. I tillegg spelar han den frustrerte Willy Loman i oppsetjinga av En handelsreisendes død, ein karakter som på alle måtar skil seg frå kven han er. Eg er uviss på kor symbolsk oppsetjinga er meint å vera, men for Emad blir det ein megafon for dei stadig meir opprørte tankane hans.
Spenningsfelt
Filmane til Farhadi har i tillegg til å vera fabelaktige speglar på vår eigen kvardag, ei actionprega spenning som gjer at ein ikkje så lett kan plassera dei i den noko blodfattige kategorien drama. Den uføreseielege handlingsgangen kvalifiserer nærare til å kategorisera som thriller, om ein tek definisjonen frå Store norske leksikon: «film med spennande og hårreisande innhald». Det mest hårreisande er at til trass for all denne nasegruse skryten og begeistringa for Asghar Farhadi, så er ikkje eingong En handelsreisende nødvendigvis den beste filmen hans.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.