God stemning
Røynd slår fiksjon i den koselege historia om verdas dårlegaste landslag.
Filmen følgjer fotballaget til Amerikansk Samoa, kjent for det sørste tapet i Fifa-historia.
Foto: The Walt Disney Company Nordic
Komedie/drama
Regi: Taika Waititi
Next Goal Wins
Med: Michael Fassbender, Oscar Kightley, Kaimana
Kinofilm
I 2001 tapte herrelandslaget til Amerikansk Samoa 31–0 for Australia, det største tapet i historia for kvalifiseringskampar til verdsmeisterskapen i fotball. Ti år etter blir den temperamentsfulle palakien, eller kvitingen, Thomas Rongen (Fassbender) tvinga til å ta jobben som trenar. Tinginga frå leiaren for fotballforbundet er eit mål. Berre eitt mål. Rongen leiar ei brokete forsamling.
Tropiske tropar
Den sanne historia har alt Hollywood elskar: ein kvit frelsar, ein trist privilegert mann som får ny innsikt i livet av å møte livsglade folk frå ein annan kultur, og ei forteljing om underdogs. Ikkje rart Disney tok tak i saka etter suksessen til dokumentarfilmen med same namn frå 2014. Som regissør Taika Waititi i rolla som prest seier til kameraet i innleiinga, har dei teke seg ein god porsjon fridomar.
Waititi er rett mann til oppgåva. Han tøysar med tropane. Vitsane sit stundom godt. Ei rekke av figurane har sjarm. Den normalt framifrå Michael Fassbender verkar rusten. Etter fire år fri var returen i The Killer nitrist. Han er betre i hovudrolla i Next Goal Wins, men lyt spele seg i form.
Ein av dei meir talentfulle samoanske spelarane er Jaiyah (Kaimana), som høyrer til fa’afafine, ein kjønnskategori med historiske samoanske røter. Samoanarar er nokre steg framfor den jamne Fifa-pampen på den fronten. Kaimana spelar rolla som Jaihay fint.
Søtt og godt
Amerikansk Samoa er ein av USAs koloniar i Stillehavet, med færre folk enn Haugesund. Den fremste karrierevegen er militæret til kolonimakta, men dei kan ikkje stemme på kva president som skal sende dei i krigen. Dei er ikkje nett ei stormakt. Då er sjølvironi bra å ha.
Newzealandske Waititi har ein fin vri på spenning i idrett på film. Klimakset blir gjenfortalt til forbundsleiaren, sidan han svima av under kampen. Next Goal Wins er søt og triveleg. Filmskaparen held ikkje tilbake på kjenslestrengene.
Rørande pianoklimpring i ordinær stil kjem ofte. Då treffer tradisjonell samoansk song kjenslene sterkare. Filmen har ein sterk dose Disney som utvatnar den frekke Waititi-stilen frå filmar som What We Do In the Shadows. Det hindrar ikkje at dette er ei fin forteljing med humor, god stemning og kjærleik til folk og fotball.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Komedie/drama
Regi: Taika Waititi
Next Goal Wins
Med: Michael Fassbender, Oscar Kightley, Kaimana
Kinofilm
I 2001 tapte herrelandslaget til Amerikansk Samoa 31–0 for Australia, det største tapet i historia for kvalifiseringskampar til verdsmeisterskapen i fotball. Ti år etter blir den temperamentsfulle palakien, eller kvitingen, Thomas Rongen (Fassbender) tvinga til å ta jobben som trenar. Tinginga frå leiaren for fotballforbundet er eit mål. Berre eitt mål. Rongen leiar ei brokete forsamling.
Tropiske tropar
Den sanne historia har alt Hollywood elskar: ein kvit frelsar, ein trist privilegert mann som får ny innsikt i livet av å møte livsglade folk frå ein annan kultur, og ei forteljing om underdogs. Ikkje rart Disney tok tak i saka etter suksessen til dokumentarfilmen med same namn frå 2014. Som regissør Taika Waititi i rolla som prest seier til kameraet i innleiinga, har dei teke seg ein god porsjon fridomar.
Waititi er rett mann til oppgåva. Han tøysar med tropane. Vitsane sit stundom godt. Ei rekke av figurane har sjarm. Den normalt framifrå Michael Fassbender verkar rusten. Etter fire år fri var returen i The Killer nitrist. Han er betre i hovudrolla i Next Goal Wins, men lyt spele seg i form.
Ein av dei meir talentfulle samoanske spelarane er Jaiyah (Kaimana), som høyrer til fa’afafine, ein kjønnskategori med historiske samoanske røter. Samoanarar er nokre steg framfor den jamne Fifa-pampen på den fronten. Kaimana spelar rolla som Jaihay fint.
Søtt og godt
Amerikansk Samoa er ein av USAs koloniar i Stillehavet, med færre folk enn Haugesund. Den fremste karrierevegen er militæret til kolonimakta, men dei kan ikkje stemme på kva president som skal sende dei i krigen. Dei er ikkje nett ei stormakt. Då er sjølvironi bra å ha.
Newzealandske Waititi har ein fin vri på spenning i idrett på film. Klimakset blir gjenfortalt til forbundsleiaren, sidan han svima av under kampen. Next Goal Wins er søt og triveleg. Filmskaparen held ikkje tilbake på kjenslestrengene.
Rørande pianoklimpring i ordinær stil kjem ofte. Då treffer tradisjonell samoansk song kjenslene sterkare. Filmen har ein sterk dose Disney som utvatnar den frekke Waititi-stilen frå filmar som What We Do In the Shadows. Det hindrar ikkje at dette er ei fin forteljing med humor, god stemning og kjærleik til folk og fotball.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.