Haldepunkta
Mange institusjonar finn nye former i desse dagar. Vonleg vil dei vare i fleire former.
Andrine Sæther og Andrea Bræin Hovig i den nyaste filmen til Dag Johan Haugerud.
Videosjappene døydde for nokre år sidan, utan teikn til virus. Sjølv om ein ikkje får slå av ein prat med greie tilsette, kan du framleis leige ein film du gjekk glipp av på kino for eit halvt år sidan for under ein femtilapp. SF Anytime, Blockbuster, YouTube og Google Play er opne døgnet rundt. Alle har Håp i «hylla» si. Denne fokuserte og forrykande sterke filmen av Maria Sødahl er eit engasjerande studium i korleis sjukdom kan prege ein familie. Einar Økland gjer sin debut som filmskodespelar og vitnar om eit talent eg vonar vi får sjå meir på film framover, etter at han fylte åtti år i år. Økland har selskap med alltid solide Stellan Skarsgård, men båe hamnar i skuggen av ei kraftfull hovudrolle av Andrea Bræin Hovig.
Biblioteket
Andrea Bræin Hovig har blitt ein institusjon i seg sjølv. Ho er kanskje den beste skodespelaren vi har no. Du finn henne òg på filmsida til biblioteka, sjølv om dei har stengt lokala sine. Filmbib.no har ei lang liste av filmar du kan sjå med lånekort, spesielt norske kortfilmar og dokumentarar. Der kan du sjå ein film som berre inneber at Andrea Bræin Hovig snakkar til kamera. Det gjer ho så klart med bravur. Det er meg du vil ha er ein glitrande film. Om skodespelaren er einaren i norsk film no, er filmskapar Dag Johan Haugerud definitivt med i dragkampen om å vere fremst blant regissørane våre. Etter denne friske og stramme saka tok det fem år før vi fekk meisterlege Barn i fjor, tett følgd av finfine Lyset fra sjokoladefabrikken i år.
Journalistikken
Haugerud kan å gå i djupna. Det vil vonleg aviser òg halde fram med mellom koronaklikk. VGTV verkar å ha sett at dokumentarfilmen kan vere ei effektiv form for djupnejournalistikk. No får du nokre knallgode filmar gratis utan abonnement, men katalogen deira er verd ein slant. One Child Nation av Jialing Zhang og Nanfu Wang er reint gull. Sistnemnde har blitt ei global stjerne på dokumentarhimmelen. Denne filmen frå i fjor er ei grundig, respektfull, sjokkerande, lærerik og rørande skildring av eittbarnspolitikken i heimlandet hennar, Kina. Filmen er djup på fleire vis. Arbeidet til filmskaparane er imponerande. Slikt pungar ein ut for med glede.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Videosjappene døydde for nokre år sidan, utan teikn til virus. Sjølv om ein ikkje får slå av ein prat med greie tilsette, kan du framleis leige ein film du gjekk glipp av på kino for eit halvt år sidan for under ein femtilapp. SF Anytime, Blockbuster, YouTube og Google Play er opne døgnet rundt. Alle har Håp i «hylla» si. Denne fokuserte og forrykande sterke filmen av Maria Sødahl er eit engasjerande studium i korleis sjukdom kan prege ein familie. Einar Økland gjer sin debut som filmskodespelar og vitnar om eit talent eg vonar vi får sjå meir på film framover, etter at han fylte åtti år i år. Økland har selskap med alltid solide Stellan Skarsgård, men båe hamnar i skuggen av ei kraftfull hovudrolle av Andrea Bræin Hovig.
Biblioteket
Andrea Bræin Hovig har blitt ein institusjon i seg sjølv. Ho er kanskje den beste skodespelaren vi har no. Du finn henne òg på filmsida til biblioteka, sjølv om dei har stengt lokala sine. Filmbib.no har ei lang liste av filmar du kan sjå med lånekort, spesielt norske kortfilmar og dokumentarar. Der kan du sjå ein film som berre inneber at Andrea Bræin Hovig snakkar til kamera. Det gjer ho så klart med bravur. Det er meg du vil ha er ein glitrande film. Om skodespelaren er einaren i norsk film no, er filmskapar Dag Johan Haugerud definitivt med i dragkampen om å vere fremst blant regissørane våre. Etter denne friske og stramme saka tok det fem år før vi fekk meisterlege Barn i fjor, tett følgd av finfine Lyset fra sjokoladefabrikken i år.
Journalistikken
Haugerud kan å gå i djupna. Det vil vonleg aviser òg halde fram med mellom koronaklikk. VGTV verkar å ha sett at dokumentarfilmen kan vere ei effektiv form for djupnejournalistikk. No får du nokre knallgode filmar gratis utan abonnement, men katalogen deira er verd ein slant. One Child Nation av Jialing Zhang og Nanfu Wang er reint gull. Sistnemnde har blitt ei global stjerne på dokumentarhimmelen. Denne filmen frå i fjor er ei grundig, respektfull, sjokkerande, lærerik og rørande skildring av eittbarnspolitikken i heimlandet hennar, Kina. Filmen er djup på fleire vis. Arbeidet til filmskaparane er imponerande. Slikt pungar ein ut for med glede.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.