Actionkomedie

Regi: Matthew Vaughn

Kingsman: The Golden Circle

Med: Colin Firth, Julianne Moore, Taron Egerton

På ein elles døsig laurdagskveld ramla eg innom James Bond-filmen Spionen som elsket meg frå 1977. Roger Moore har hovudrolla i ein film der heile verda står på spel. Ikkje noko mindre.

Då Kingsman: The Secret Service kom for tre år sidan, skulle han vere ein satirisk vri på dei gamle Bond-filmane frå 70-talet. Vi følger Eggsy, ein gategut frå arbeidarklassen som blir rekruttert til eit topphemmeleg spionbyrå og deretter kasta ut i eit spel om å redde verda. Filmen peikte nase til spionfilmens banale framstilling av vald, den noko eindimensjonale framstillinga av kvinner og skurkar som vil «redde» verda gjennom å øydelegge henne.

Kingsman: The Golden Circle er oppfølgaren du ikkje visste du trong – og heller ikkje treng. Historia dreier seg også denne gongen rundt verda. Skurken er narkotikakartellet The Golden Circle, leia av ein stormannsgalen sjef (Moore). Ved å forgifte narkotikaen får fleire millionar menneske eit blått utslett som til slutt fører til døden.

Det slår meg, i møte med denne filmen, kva det er som gjer Spionen som elsket meg til ein svært sjåverdig Bond-film. Først og fremst: Han er morosam. Roger Moore evnar å bringe kjærkomen komikk og sjølvparodi til ei rolle og eit scenario som må innom dei velkjende Bond-flosklane. Sagt på ein annan måte: Dersom Kingsman: The Golden Circle ikkje ein gong har humor som Bond, kan ein jo spørje seg kvifor han i det heile tatt har livets rett.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er kulturjournalist og sosiologistudent.