Drama

Regi: Lars Kraume

Ett minutts stillhet (orig.tittel: Das Schweigende Klassenzimmer)

Med: Leonard Scheicher, Tom Gramenz, Lena Klenke

I 1956, fem år før Berlin-muren delte Europa mellom aust og vest, tok ei gruppe elevar i Aust-Tyskland (DDR) til motmæle mot styresmaktene. I solidaritet med det ungarske opprøret mot den sovjetiske invasjonen gjorde dei... ingenting. I ein klassetime lét elevane vere å snakke i eitt minutt. Det sosialistiske DDR-regimet såg på dette som ei kontrarevolusjær handling og straffa elevane. Ett minutts stillhet fangar den sanne historia i eit Europa i kald krig.

Eg veit ikkje kor empirisk korrekt alt i Lars Kraumes film er. Eg vil tru at det er gjort ein del dramaturgiske val for å spisse historia endå meir. Filmen startar med at kameratane Theo (Scheicher) og Kurt (Wächter) tar toget til Vest-Berlin, der dei får høyre om opptøyane i Ungarn og det brutale motsvaret frå Sovjetunionen.

Ett minutts stillhet har ein estetisk fin tidskoloritt, med vakre, unge menneske. I sterk kontrast til det grå og grufulle DDR-systemets tyrannar, blir ungdommane for helgenar å rekne. Dette er ein eindimensjonalitet som filmen tapar på. Likeins samfunnet som blir skildra. Var det verkeleg så trist å vere arbeidar i DDR?

Eg har stor sans for, la oss kalle det, klasseromsfilmar: filmar som nyttar diskusjonar i klasserommet til å seie noko større om samfunnet (som franske Klassen). Ett minutts stillhet når aldri slike toppar og fell i staden for klassiske melodramatiske grep som strykartung musikk, eit trekantdrama mellom Theo, Kurt og medeleven Lena (Klenke) som likevel er påfallande lettvint løyst, og hendige plottløysingar undervegs. Ett minutts stillhet spenner bein under klasseromsstolane og går fort i gløymeboka.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.