JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

KI-krig og fred

Det gjer godt å sjå visuelt storslagen science fiction frå USA utanfor dei kjende seriekonsepta.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
John David Washington som den tidlegare spesialagenten Joshua og Madeleine Yuna Voyles som Alphie.

John David Washington som den tidlegare spesialagenten Joshua og Madeleine Yuna Voyles som Alphie.

20th Century Studios

John David Washington som den tidlegare spesialagenten Joshua og Madeleine Yuna Voyles som Alphie.

John David Washington som den tidlegare spesialagenten Joshua og Madeleine Yuna Voyles som Alphie.

20th Century Studios

3357
20230929
3357
20230929

Sci-fi / thriller / action / drama

Regi: Gareth Edwards

The Creator

Med: John David Washington, Madeleine Yuna Voyles, Allison Janney, Gemma Chan
Kinofilm

Etter ein atomeksplosjon i Los Angeles har USA i 2065 forbode kunstig intelligens. I staten Det nye Asia, som strekker seg frå Nepal til Thailandbukta, lever derimot såkalla simulantar og folk side om side, medan USA jaktar den nær myteomspunne KI-nestoren Nimrata, som står bak dei avanserte menneskeliknande robotane.

Joshua (Washington) er ein elitesoldat som mistar den gravide kona og kjelda si (Chan) på hemmeleg oppdrag hjå fienden. Når oberst Howell (Janney) tek han med på nytt tokt for å finne eit kunstig intelligent våpen, finn Joshua simulanten Alphie (Voyles), som kanskje er sjølve nøkkelen. Dei to blir ein duo på flukt frå dei fleste.

Elegant estetikk

Tonen i bileta er stoffleg og mjuk. Det gamle og det nye står godt saman. Metallisk Robocop-estetikk, betong og maskiner glir inn i frodige strøk filma i Thailand med grøne knausar og vassbøflar. Produksjonsdesignen er framifrå.

Filmskaparen Gareth Edwards var sist å sjå som regissør av Star Wars-kapittelet Rogue One: A Star Wars Story. Eit sentralt element her er Nomade, ei blanding av eit dronebombefly og Dødsstjerna frå Star Wars i USAs teneste. Han har jamvel med ein kamikazevariant av R2D2.

Tankane går like mykje til Vietnamkrigen i Edwards’ The Creator. Edwards har nemnt Apokalypse nå! som inspirasjonskjelde. Det ser ein. Joshua og Alphie ferdast i usikkert søraustasiatisk landskap. Kven som er på den rette sida, er ikkje lett å seie. Lokale sivile er som vanleg offer i krig.

Vekslande nivå

Kan kunstig intelligens vere verre enn menneskeætta? Vi anar kjapt at ein tale om det gode mot det vonde i starten er ei grov forenkling. Det forstår til og med ein teknologiskeptisk filmmeldar. The Creator står ikkje på same side som til dømes Terminator-filmane, med frykt for at maskinene skal ta over. Krigsretorikk og fiendebilete er kanskje den største trusselen. Gråsonene er godt formidla.

John David Washington har vist skarpe takter som skodespelar med lun framtoning i storfilmar som Tenet og BlacKkKlansman. Han og dyktige, unge Madeleine Yuna Voyles har ein god dynamikk. Dialogen er diverre no og då dårleg skriven, spesielt når linene blir leverte av perifere soldatar. I overkant kjende frasar går igjen, knytte til militærspråk som er fast inventar i krigsfilmar, men òg i romantiske delar. Kjensletunge scener med heile makta til komponist Hans Zimmer bak seg, kan bli litt mykje. Heldigvis kjem ein velplassert snutt av Radiohead og fleire rundar forfriskande malaysisk pop. For ikkje å snakke om artige innslag med dyr som har uventa roller i kampscener.

I den endelause straumen av storfilmar frå USA som går inn i kjende konsept, er det roande å sjå at det framleis finst folk som skriv originale manus, lausrivne frå dei dominerande universa. Gareth Edwards treffer med tematikken. Han vaklar litt i praten, men har skapt eit visuelt uttrykk som i all i prakt kler kinolerretet så det monar. Då blir det kjekk underhaldning.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Sci-fi / thriller / action / drama

Regi: Gareth Edwards

The Creator

Med: John David Washington, Madeleine Yuna Voyles, Allison Janney, Gemma Chan
Kinofilm

Etter ein atomeksplosjon i Los Angeles har USA i 2065 forbode kunstig intelligens. I staten Det nye Asia, som strekker seg frå Nepal til Thailandbukta, lever derimot såkalla simulantar og folk side om side, medan USA jaktar den nær myteomspunne KI-nestoren Nimrata, som står bak dei avanserte menneskeliknande robotane.

Joshua (Washington) er ein elitesoldat som mistar den gravide kona og kjelda si (Chan) på hemmeleg oppdrag hjå fienden. Når oberst Howell (Janney) tek han med på nytt tokt for å finne eit kunstig intelligent våpen, finn Joshua simulanten Alphie (Voyles), som kanskje er sjølve nøkkelen. Dei to blir ein duo på flukt frå dei fleste.

Elegant estetikk

Tonen i bileta er stoffleg og mjuk. Det gamle og det nye står godt saman. Metallisk Robocop-estetikk, betong og maskiner glir inn i frodige strøk filma i Thailand med grøne knausar og vassbøflar. Produksjonsdesignen er framifrå.

Filmskaparen Gareth Edwards var sist å sjå som regissør av Star Wars-kapittelet Rogue One: A Star Wars Story. Eit sentralt element her er Nomade, ei blanding av eit dronebombefly og Dødsstjerna frå Star Wars i USAs teneste. Han har jamvel med ein kamikazevariant av R2D2.

Tankane går like mykje til Vietnamkrigen i Edwards’ The Creator. Edwards har nemnt Apokalypse nå! som inspirasjonskjelde. Det ser ein. Joshua og Alphie ferdast i usikkert søraustasiatisk landskap. Kven som er på den rette sida, er ikkje lett å seie. Lokale sivile er som vanleg offer i krig.

Vekslande nivå

Kan kunstig intelligens vere verre enn menneskeætta? Vi anar kjapt at ein tale om det gode mot det vonde i starten er ei grov forenkling. Det forstår til og med ein teknologiskeptisk filmmeldar. The Creator står ikkje på same side som til dømes Terminator-filmane, med frykt for at maskinene skal ta over. Krigsretorikk og fiendebilete er kanskje den største trusselen. Gråsonene er godt formidla.

John David Washington har vist skarpe takter som skodespelar med lun framtoning i storfilmar som Tenet og BlacKkKlansman. Han og dyktige, unge Madeleine Yuna Voyles har ein god dynamikk. Dialogen er diverre no og då dårleg skriven, spesielt når linene blir leverte av perifere soldatar. I overkant kjende frasar går igjen, knytte til militærspråk som er fast inventar i krigsfilmar, men òg i romantiske delar. Kjensletunge scener med heile makta til komponist Hans Zimmer bak seg, kan bli litt mykje. Heldigvis kjem ein velplassert snutt av Radiohead og fleire rundar forfriskande malaysisk pop. For ikkje å snakke om artige innslag med dyr som har uventa roller i kampscener.

I den endelause straumen av storfilmar frå USA som går inn i kjende konsept, er det roande å sjå at det framleis finst folk som skriv originale manus, lausrivne frå dei dominerande universa. Gareth Edwards treffer med tematikken. Han vaklar litt i praten, men har skapt eit visuelt uttrykk som i all i prakt kler kinolerretet så det monar. Då blir det kjekk underhaldning.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Produksjonsdesignen er framifrå.

Emneknaggar

Fleire artiklar

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis