Action / eventyr / sci-fi

Regi: James Cameron

Avatar: The Way of Water

Med: Sam Worthington, Zoe Saldaña, Stephen Lang
Kinofilm

Storsuksessen Avatar (2009) var ein original storfilm med eit eige univers. No kjem første oppfølgjar. Jake (Worthington) og familien blir jaga av himmelfolket med oberst Quaritch (Lang) i spissen.

Obersten vil ha hemn. Familien flyktar til øyar der dei må koma overeins med havfolket. Saman må dei stå imot fienden når han kjem.

Marinpedagogen

Flyttinga gjev ei ny scene for estetikken i eventyrlandet Pandora med marint tema. Digital formgjeving har teke nye steg. Det er mykje mat for auga. Fargerike artar er sydde vakkert saman av rikdom frå vår verd. Ein finn jamvel eit fangstskip som liknar ei djevelskate.

Visuelle grep syner kva regissør James Cameron kritiserer. Likskapen med kvalfangst er tydeleg. Grove maskiner står mot mjuke organiske former. Den åndelege verda har element av andinske Pachamama og respektfull samhandling med jorda. Kritikken av kolonialisme er like klar som sist, og temaa er minst like aktuelle.

Seriesynder

Stilen høyrer til kulturimperiet USA. Forteljarstemma irriterer. Dialogen er fantasilaus sjølv med islett av fiktivt språk. Den militære sjargongen er så oppbrukt at det skjer i øyra. Fleire av menneska spelar svakt. Musikken er igjen mykje for mykje. Ein slepp heldigvis romantikken frå sist.

Den nye Avatar-filmen er enkel, episk og pompøs. Pedagogikken er barnevennleg. Filmen held merksemda lenge, men kampscener og avrundingar trekkjer ut. Når spetakkelet tværar ut langt over tre timar, blir tolmodet tynt. Repetisjonen held fram. Tre oppfølgjarar til er på veg. Alt i Hollywood er seriekopla. Cameron og storstudioa koloniserer kinoane verda over.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.