Komedie frå gamle dagar
Hjelp, vi dreg på ferie med psykisk utviklingshemma!
Ein småkriminell far og son gøymer seg på ein sommarleir for unge vaksne med nedsett funksjonsevne og gjev seg ut for å vere ein brukar og hans føresette.
Foto: Ymer Media
Komedie
Regi: Artus
En annerledes sommer (Orig.tittel: Un p’tit truc en plus)
Med: Artus, Clovis Cornillac, Alice Belaidi, Arnaud Toupense
Kinofilm
Dei to bankranarane Paolo (Artus) og Lucien (Cornillac) må tenkja kjapt når fluktbilen er vekke. Rett ved sida av står ein buss som skal ta ein gjeng psykisk utviklingshemma på sommarferie. Snurr forviklingsfilm!
Grenselaust
Synest du komediar har vorte litt vel korrekte dei siste åra? Frykt ikkje, den franske komikaren og filmskaparen Artus tek på seg oppgåva og rykkjer oss tilbake til der billige poeng på kostnad av andre igjen får ein plass i sola.
Det skal seiast, lytehumoren hans har unekteleg ei varm og velmeint slagside, det berre verkar pussig at det igjen skal vera morosamt å bruka ordet «mongo» og å herma etter talemåtane og faktene til psykisk utviklingshemma. Det skurrar skikkeleg.
Tilsvarande gjer han narr av assistenten Marc, som er så begeistra for leiaren, Alice – tenk at han kan tru han har ein kjangs, så tjukk og raudhåra som han er, hæhæhæ! Det er forbløffande å sjå denne slags unyansar i ein ny film. Eg vil ikkje seia det er noko gledeleg humorgjensyn.
Ter(s)kel i knipe
Likevel har En annerledes sommer endeleg fine kvalitetar. Det er unekteleg ein tvers gjennom sjarmerande gjeng som reiser på ferie, og skurk forkledd som sivil er jo ei oppskrift som fungerer med grunn. Særleg rappkjefta Ludovic og amorøse Arnaud gjer strålande innsats, og kjemien med hovudrolleinnehavar og regissør Artus verkar genuint god.
I sine beste augeblikk minner filmen om belgiske Den åttende dagen (1996), som blei ein publikumssuksess då han kom ut. I Frankrike går folk også mann av huse for å sjå En annerledes sommer, noko som jo verkar sannsynleg, sidan humoren er omtrent som på nittitalet. Her kunne ein både klapsa damene på rumpa, røykja ved middagsbordet og fleipa med valdtekt i dusjen. Og for å sitera filmen: Meditasjon er noko skikkelege homsegreier, hæhæhæ!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Komedie
Regi: Artus
En annerledes sommer (Orig.tittel: Un p’tit truc en plus)
Med: Artus, Clovis Cornillac, Alice Belaidi, Arnaud Toupense
Kinofilm
Dei to bankranarane Paolo (Artus) og Lucien (Cornillac) må tenkja kjapt når fluktbilen er vekke. Rett ved sida av står ein buss som skal ta ein gjeng psykisk utviklingshemma på sommarferie. Snurr forviklingsfilm!
Grenselaust
Synest du komediar har vorte litt vel korrekte dei siste åra? Frykt ikkje, den franske komikaren og filmskaparen Artus tek på seg oppgåva og rykkjer oss tilbake til der billige poeng på kostnad av andre igjen får ein plass i sola.
Det skal seiast, lytehumoren hans har unekteleg ei varm og velmeint slagside, det berre verkar pussig at det igjen skal vera morosamt å bruka ordet «mongo» og å herma etter talemåtane og faktene til psykisk utviklingshemma. Det skurrar skikkeleg.
Tilsvarande gjer han narr av assistenten Marc, som er så begeistra for leiaren, Alice – tenk at han kan tru han har ein kjangs, så tjukk og raudhåra som han er, hæhæhæ! Det er forbløffande å sjå denne slags unyansar i ein ny film. Eg vil ikkje seia det er noko gledeleg humorgjensyn.
Ter(s)kel i knipe
Likevel har En annerledes sommer endeleg fine kvalitetar. Det er unekteleg ein tvers gjennom sjarmerande gjeng som reiser på ferie, og skurk forkledd som sivil er jo ei oppskrift som fungerer med grunn. Særleg rappkjefta Ludovic og amorøse Arnaud gjer strålande innsats, og kjemien med hovudrolleinnehavar og regissør Artus verkar genuint god.
I sine beste augeblikk minner filmen om belgiske Den åttende dagen (1996), som blei ein publikumssuksess då han kom ut. I Frankrike går folk også mann av huse for å sjå En annerledes sommer, noko som jo verkar sannsynleg, sidan humoren er omtrent som på nittitalet. Her kunne ein både klapsa damene på rumpa, røykja ved middagsbordet og fleipa med valdtekt i dusjen. Og for å sitera filmen: Meditasjon er noko skikkelege homsegreier, hæhæhæ!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Magnus Carlsen og Jan Nepomnjasjtsjij i finalen i lynsjakk i New York nyttårsaftan.
Foto: Michal Walusza / Fide
Ingen vaksne heime
Magnus Carlsen styrer sjakkverda som han vil – på gode og dårlege dagar. Ein time inn i det nye året gav han seg sjølv eit nytt gull i VM i lynsjakk.
Vasskraftverket Nore I.
Foto: Lise Åserud / NTB
Er fjordane mindre verde enn elvar og vatn?
Engegårdkvartetten blei stifta i Lofoten i 2005.
Foto: Lars Bryngelsson
Diverterande
Engegårdkvartetten syner Mozarts kvartettkunst mellom passiar og pasjon.
Flesteparten av dei danske jødane klarte å flykte til Sverige.
Foto: Ukjend / Nationalmuseet i Danmark
Flesk og smør i byte for danske jødar
Tyskarane trong kjøtleveransar. Var det det som redda dei danske jødane frå konsentrasjonsleirane?
Signe Førres første plate er balkaninspirert.
Foto: Terje Nesthus
Bass i norsk og balkansk landskap
Signe Førre med vener overraskar.
Papiravisa