Lov og rett i Berlin
Tysk rettssalsdrama følgjer fast prosedyre effektivt.
Advokat Caspar Leinen (Elyas M’Barek) kjenner seg «fanga» då han vert utnemnd som forsvarar for Collini (Franco Nero).
Foto: Manymore AS
DRAMA
Regi: Marco
Kreuzpaintner
The Collini Case (Orig.tittel: Der Fall Collini)
Med: Elyas M’Barek, Franco Nero
Kinofilm
Caspar Leinen (M’Barek) får si største store sak som advokat. Han skal forsvare italienske Collini (Nero), som har avretta ein industrimagnat som etter alt å døme hadde eit hjarte av gull. Leinen er i ei lei knipe, for den døde har vore som ein far for han, og aktoren er ein mentor. Likevel vil Leinen vise at han duger i yrket. Kontrasten er stor mellom den rause rikingen og den tause mordaren. Kanskje finst det forklaringar på mordet?
Rett fram
Frå første scene blir eg irritert over at lydsporet er smerteleg streit. Musikken verkar henta frå dei fantasilause nedre hyllene i Hollywood. Elles er det klart at produksjonen er full av folk som kan faget sitt. Alt sit. Kamera og klipp er etter boka, stødig og utan krumspring. Manuset byd på moralske dilemma, og dramaet drar seg gradvis til med overraskande, men truverdige vendingar. Rett nok kjennest dei ikkje originale, og dei forklarande tilbakeblikka er fleire enn naudsynt. Skodespelarane er gjennomgåande gode. Elyas M’Barek i hovudrolla er staut. Det heilstøypte filmarbeidet trumfar dei trauste trekka. Engasjementet snik seg på og endar i ei god kinooppleving.
Djevelske detaljar
Som djevelens advokat leitar Leinen med lupe og finn smuss bak fasaden til ein strigla elite. Hersketeknikkane i det arrogante advokatmiljøet er for detaljar å rekne. Når tysk film kjem på kino i Noreg, lurer som så ofte før karikerte nazistar i fortida, men her er det den juridiske ettertida som er interessant, og skuldspørsmål er ikkje alltid enkle.
Tysk film har flust av friske stemmer. Marco Kreuzpaintner er ikkje ei av dei. Han er meir ein solid filmarbeidar enn ein stor kunstnar.
The Collini Case er fullstendig konvensjonell og ligg trygt i ein tradisjon som står sterkt i dei store studioa, utan at han er ein dårlig kopi. Var filmen original? Nei. Fekk eg klump i halsen? Ja. Det er betre at folk ser denne filmen på kino, enn at dei lèt endå ein episode av ein vassen rettssalsserie frå USA slå seg på automatisk.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Marco
Kreuzpaintner
The Collini Case (Orig.tittel: Der Fall Collini)
Med: Elyas M’Barek, Franco Nero
Kinofilm
Caspar Leinen (M’Barek) får si største store sak som advokat. Han skal forsvare italienske Collini (Nero), som har avretta ein industrimagnat som etter alt å døme hadde eit hjarte av gull. Leinen er i ei lei knipe, for den døde har vore som ein far for han, og aktoren er ein mentor. Likevel vil Leinen vise at han duger i yrket. Kontrasten er stor mellom den rause rikingen og den tause mordaren. Kanskje finst det forklaringar på mordet?
Rett fram
Frå første scene blir eg irritert over at lydsporet er smerteleg streit. Musikken verkar henta frå dei fantasilause nedre hyllene i Hollywood. Elles er det klart at produksjonen er full av folk som kan faget sitt. Alt sit. Kamera og klipp er etter boka, stødig og utan krumspring. Manuset byd på moralske dilemma, og dramaet drar seg gradvis til med overraskande, men truverdige vendingar. Rett nok kjennest dei ikkje originale, og dei forklarande tilbakeblikka er fleire enn naudsynt. Skodespelarane er gjennomgåande gode. Elyas M’Barek i hovudrolla er staut. Det heilstøypte filmarbeidet trumfar dei trauste trekka. Engasjementet snik seg på og endar i ei god kinooppleving.
Djevelske detaljar
Som djevelens advokat leitar Leinen med lupe og finn smuss bak fasaden til ein strigla elite. Hersketeknikkane i det arrogante advokatmiljøet er for detaljar å rekne. Når tysk film kjem på kino i Noreg, lurer som så ofte før karikerte nazistar i fortida, men her er det den juridiske ettertida som er interessant, og skuldspørsmål er ikkje alltid enkle.
Tysk film har flust av friske stemmer. Marco Kreuzpaintner er ikkje ei av dei. Han er meir ein solid filmarbeidar enn ein stor kunstnar.
The Collini Case er fullstendig konvensjonell og ligg trygt i ein tradisjon som står sterkt i dei store studioa, utan at han er ein dårlig kopi. Var filmen original? Nei. Fekk eg klump i halsen? Ja. Det er betre at folk ser denne filmen på kino, enn at dei lèt endå ein episode av ein vassen rettssalsserie frå USA slå seg på automatisk.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.