JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

Mare nostrum

Matteo Garrone tyr til klassisk epos for å skildre den store reisa frå Senegal til Italia.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Seydou Sarr spelar hovudrolla i filmen om to søskenbarn som forlèt Dakar med Europa som mål.

Seydou Sarr spelar hovudrolla i filmen om to søskenbarn som forlèt Dakar med Europa som mål.

Foto: Greta de Lazzaris / AS Fidalgo

Seydou Sarr spelar hovudrolla i filmen om to søskenbarn som forlèt Dakar med Europa som mål.

Seydou Sarr spelar hovudrolla i filmen om to søskenbarn som forlèt Dakar med Europa som mål.

Foto: Greta de Lazzaris / AS Fidalgo

2942
20240412
2942
20240412

Drama

Regi: Matteo
Garrone

Io capitano

Med: Seydou Sarr, Moustapha Fall, Issaka Sawagodo
Kinofilm

Sekstenåringen Seydou (Sarr) bur med systrene og mora i Dakar i Senegal. Han lir inga naud. Saman med fetteren Moussa (Fall) arbeider han om dagen og spelar musikk om kvelden. Dei to har ein draum om å bli stjerner i Europa. Mot viljen til mora stikk dei av. Ingen skal seie at dei ikkje blei åtvara.

Reiserutene

Turen har mange kjende delar. Falske pass, korrupte politifolk, omsynslause menneskesmuglarar, væpna bandar, lik i sanddyner, språkforvirring, rettsløyse. På veg til Italia lyt ein krysse Sahara gjennom Mali og Niger til Libya. Etter at vi bomba landet, er det inga overrasking at tortur og slaveri er med i Io capitano. Det seier sitt når nokon i Tripoli seier: «Dei tar ikkje inn svarte på sjukehuset.»

Regissør Matteo Garrone går grundig til verks. Utanom eit par fint komponerte draumescener dominerer dramatisk realisme. Mange filmar har skildra skakande historier i same sjanger. Draumane hjå Mati Diop i poetiske Atlantique (2019) frå Senegal er meir original. Landsmannen Moussa Touré skildra sjøvegen til Kanariøyane stramt i La Pirogue (2012).

I italiensk film ligg rastlaust glitrande Mediterranea (2015) av Jonas Carpignano tettast på, men med mest handling i Italia. Garrone går for eit etapperitt om heile reisa, med fleire fasettar. Tonane til Andrea Farri set rytmen i tradisjonen etter tuaregrockarane i Tinariwen. Ifølge Farri er filmen dels Pinocchio, dels Odysseen. Det er ikkje feil. Den episke reisa til vårt Schengen-hav er ein odyssé. Hindera kjem, det eine etter det andre. Verda vekslar mellom vondske og samhald.

Io Capitano (forfilm)

Gutar og menn

Seydou Sarr spelar hovudrolla med ope, naivt og barnleg uttrykk. Det verkar som om han veks i rolla, slik figuren hans veks av sterke erfaringar. Ein gut kan bli til ein redningsmann. Ungdommen vann prisen for beste unge skodespelar på filmfestivalen i Venezia. Garrone vann Sølvløva for regi og blei nominert til Oscar for beste internasjonale film. Han har stødig hand på ei klassisk historie som famnar breitt, og får fram lagnaden til folk som ofte er gøymde i statistikkar og strategiar om å halde folk att på andre sida av havet.

Garrone imponerte med brutal realisme i Gomorrah (2008), underheldt med vill fantasi i Tale of Tales (2015) og slo til med grovkorna drama i Dogman (2018). Pinocchio (2019) var fantastisk. Io capitano er korkje den beste filmen til Garrone eller den beste filmen om migrasjon frå Vest-Afrika til Europa, men han er både god og vakker. Filmskaparen skapar sympati og forståing med tilgjengeleg og engasjerande stil. Ei klassisk middelhavsoppskrift er kanskje ikkje feil for eit stadig brennheitt tema.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Drama

Regi: Matteo
Garrone

Io capitano

Med: Seydou Sarr, Moustapha Fall, Issaka Sawagodo
Kinofilm

Sekstenåringen Seydou (Sarr) bur med systrene og mora i Dakar i Senegal. Han lir inga naud. Saman med fetteren Moussa (Fall) arbeider han om dagen og spelar musikk om kvelden. Dei to har ein draum om å bli stjerner i Europa. Mot viljen til mora stikk dei av. Ingen skal seie at dei ikkje blei åtvara.

Reiserutene

Turen har mange kjende delar. Falske pass, korrupte politifolk, omsynslause menneskesmuglarar, væpna bandar, lik i sanddyner, språkforvirring, rettsløyse. På veg til Italia lyt ein krysse Sahara gjennom Mali og Niger til Libya. Etter at vi bomba landet, er det inga overrasking at tortur og slaveri er med i Io capitano. Det seier sitt når nokon i Tripoli seier: «Dei tar ikkje inn svarte på sjukehuset.»

Regissør Matteo Garrone går grundig til verks. Utanom eit par fint komponerte draumescener dominerer dramatisk realisme. Mange filmar har skildra skakande historier i same sjanger. Draumane hjå Mati Diop i poetiske Atlantique (2019) frå Senegal er meir original. Landsmannen Moussa Touré skildra sjøvegen til Kanariøyane stramt i La Pirogue (2012).

I italiensk film ligg rastlaust glitrande Mediterranea (2015) av Jonas Carpignano tettast på, men med mest handling i Italia. Garrone går for eit etapperitt om heile reisa, med fleire fasettar. Tonane til Andrea Farri set rytmen i tradisjonen etter tuaregrockarane i Tinariwen. Ifølge Farri er filmen dels Pinocchio, dels Odysseen. Det er ikkje feil. Den episke reisa til vårt Schengen-hav er ein odyssé. Hindera kjem, det eine etter det andre. Verda vekslar mellom vondske og samhald.

Io Capitano (forfilm)

Gutar og menn

Seydou Sarr spelar hovudrolla med ope, naivt og barnleg uttrykk. Det verkar som om han veks i rolla, slik figuren hans veks av sterke erfaringar. Ein gut kan bli til ein redningsmann. Ungdommen vann prisen for beste unge skodespelar på filmfestivalen i Venezia. Garrone vann Sølvløva for regi og blei nominert til Oscar for beste internasjonale film. Han har stødig hand på ei klassisk historie som famnar breitt, og får fram lagnaden til folk som ofte er gøymde i statistikkar og strategiar om å halde folk att på andre sida av havet.

Garrone imponerte med brutal realisme i Gomorrah (2008), underheldt med vill fantasi i Tale of Tales (2015) og slo til med grovkorna drama i Dogman (2018). Pinocchio (2019) var fantastisk. Io capitano er korkje den beste filmen til Garrone eller den beste filmen om migrasjon frå Vest-Afrika til Europa, men han er både god og vakker. Filmskaparen skapar sympati og forståing med tilgjengeleg og engasjerande stil. Ei klassisk middelhavsoppskrift er kanskje ikkje feil for eit stadig brennheitt tema.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Fleire artiklar

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis