Krimkomedie

Regi: Martin McDonagh

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

Med: Frances McDormand, Sam Rockwell, Woody Harrelson

Tyngd av sorg og sinne etter det uoppklarte drapet på dottera bestemmer Mildred (McDormand) seg for å ta saka i eigne hender. Ho leiger tre reklameplakatar på ein forlaten landeveg og formulerer eit retorisk spark mot politisjefen Willoughby (Harrelson), som ho meiner ikkje har gjort nok for å finne drapsmannen. Det er starten på ein ufin kamp mellom Mildred, Willoughby og den lause kanonen i filmen, polititenestemannen Dixon (Rockwell).

Den irske dramatikaren Martin McDonagh er glad i å blande røff humor og brutal vald med medmenneskeleg varme – og gjer det også her. Det er med andre ord velkjent terreng for Frances McDormand, over 20 år etter Fargo, ein film som betre enn nokon para bestialske drap og naiv landsbymentalitet. Til liks med den iskalde tundraen i Minnesota er ikkje Ebbing i Missouri akkurat verdsnavlen. Rasisme, fattigdom og dumskap går att.

McDonagh set opp eit godt byggverk der forteljinga har ein interessant årsak og verknad-logikk. Ei handling får følgjer, som igjen fører til nye handlingar. Det er særleg denne tå-til-tå-kampen mellom Willoughby og Dixon på den eine sida og Mildred på den andre som driv handlinga framover. Three Billboards er på det svakaste når det heile skal avrundast. For kva betyr eigentleg det vi har sett? Fint lite, dessverre, bortsett frå nokre vittige replikkar, ein liten tanke om at (meir) vald kanskje ikkje er løysinga, og ja da: godt skodespel. Men anna hadde eg ikkje venta av eminente folk som Rockwell og McDormand.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.