Merrabit
Sjølv Kate Winslet med overtenning kan ikkje ta vekk opplagde kvalitetar med Mare of Easttown, om det berre held heilt til mål.
Kate Winslet spelar etterforskaren Mare Sheehan.
Foto: HBO
Krimdrama
Regi: Craig Zobel
Mare of Easttown
Med: Kate Winslet, Evan Peters, Jean Smart, Guy Pearce
HBO frå 19. april
Då Erin vert funnen drepen i elva der ungdommane samlar seg i småbyen, får politietterforskar Mare (Winslet) nok ei sak som handlar om nokon ho kjenner. Verre er det at det etter alle solemerke også er nokon ho kjenner som er gjerningspersonen.
Tøffe trådar
Det er harde bod i Småby-Pennsylvania. Generasjonar med alkoholisme, tenåringsgraviditet og arbeidsløyse avlar hardkokte politifolk som Mare. Eg brukar nesten to episodar på å av-irritera meg dei overdrivne faktene til Winslet. Ho oppfører seg meir som ein sheriff i Det ville Vesten enn som ein moderne politietterforskar, og det er hakket før ho snublar i sporane på dei imaginære cowboystøvlane.
Etter kvart som det blir rulla opp nye detaljar om fortid, familie og feidar, vert eg meir komfortabel med Mare. Til tider vert det vel mykje personlege tragediar – har dei mista ei dotter til prostitusjon og narkotika, så må dei likevel få litt kreft på toppen – og desse mange innblikka i livet til meir eller mindre involverte stiller ei viss forventning til kva funksjon dei har i handlinga. Eg satsar alt på ei heftig oppnøsting til slutt.
Finsaum
No er denne meldinga basert på fem av sju episodar, sidan HBO ikkje har klypt ferdig serien enno. Men det skjer saker og ting. Steike, så mykje som skjer, og eg er særdeles nysgjerrig på fortsetjinga! Nytt snusk og nye vriar vert introduserte jamt og trutt, og bak kvar ein tilsynelatande enkel fasade skjuler det seg sider som bryt med oppfatninga.
Og det er eit artig rollegalleri, så kjedeleg vert det aldri. Særleg likar eg at også dei «gode» får sine skraper når dei ikkje oppfører seg. Særleg Evan Peters bidreg til nyanseringa med rolla som Colin, utskremt, flink etterforskar og makker til Mare.
Etterforskingsarbeidet skrir fram mellom menneskelege interaksjonar, som det kanskje er nøydd å gjera på ein liten plass som Easttown, stundom saumlaust og stundom med nokre sting på legevakta.
Kvar episode endar på ein måte som gjer at eg straks får lyst å sjå neste. Då har dei lukkast bra alt, sjølv om eg må venta med å konkludera til slutten faktisk kjem.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Krimdrama
Regi: Craig Zobel
Mare of Easttown
Med: Kate Winslet, Evan Peters, Jean Smart, Guy Pearce
HBO frå 19. april
Då Erin vert funnen drepen i elva der ungdommane samlar seg i småbyen, får politietterforskar Mare (Winslet) nok ei sak som handlar om nokon ho kjenner. Verre er det at det etter alle solemerke også er nokon ho kjenner som er gjerningspersonen.
Tøffe trådar
Det er harde bod i Småby-Pennsylvania. Generasjonar med alkoholisme, tenåringsgraviditet og arbeidsløyse avlar hardkokte politifolk som Mare. Eg brukar nesten to episodar på å av-irritera meg dei overdrivne faktene til Winslet. Ho oppfører seg meir som ein sheriff i Det ville Vesten enn som ein moderne politietterforskar, og det er hakket før ho snublar i sporane på dei imaginære cowboystøvlane.
Etter kvart som det blir rulla opp nye detaljar om fortid, familie og feidar, vert eg meir komfortabel med Mare. Til tider vert det vel mykje personlege tragediar – har dei mista ei dotter til prostitusjon og narkotika, så må dei likevel få litt kreft på toppen – og desse mange innblikka i livet til meir eller mindre involverte stiller ei viss forventning til kva funksjon dei har i handlinga. Eg satsar alt på ei heftig oppnøsting til slutt.
Finsaum
No er denne meldinga basert på fem av sju episodar, sidan HBO ikkje har klypt ferdig serien enno. Men det skjer saker og ting. Steike, så mykje som skjer, og eg er særdeles nysgjerrig på fortsetjinga! Nytt snusk og nye vriar vert introduserte jamt og trutt, og bak kvar ein tilsynelatande enkel fasade skjuler det seg sider som bryt med oppfatninga.
Og det er eit artig rollegalleri, så kjedeleg vert det aldri. Særleg likar eg at også dei «gode» får sine skraper når dei ikkje oppfører seg. Særleg Evan Peters bidreg til nyanseringa med rolla som Colin, utskremt, flink etterforskar og makker til Mare.
Etterforskingsarbeidet skrir fram mellom menneskelege interaksjonar, som det kanskje er nøydd å gjera på ein liten plass som Easttown, stundom saumlaust og stundom med nokre sting på legevakta.
Kvar episode endar på ein måte som gjer at eg straks får lyst å sjå neste. Då har dei lukkast bra alt, sjølv om eg må venta med å konkludera til slutten faktisk kjem.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Det er eit artig rollegalleri, så kjedeleg vert det aldri.
Fleire artiklar
Å utvikle søvnframkallande tomatar ved hjelp av genmodifisering er kanskje ikkje å forbetre evolusjonen, skriv Siri Helle.
Foto: Frank May / NTB
Genteknologi til kva bruk?
Teknologi som endrar gen, er komen for å bli. Men treng vi han i matproduksjonen?
Betlehemsstjerna.
Foto via Wikimedia Commons
2024 eller 2031 etter Kristus?
Når blei Jesus fødd? Kva er utgangspunktet for tidsrekninga vår?
Teikning: May Linn Clement
«Jan Ansgar har levd lenge i trua på at han kan finne mandelen like godt som alle andre.»
Foto: Flamme Forlag
Eit dikt om honning
Honningen – flytande, glitrande, gul som sollyset – er både kvardagsleg og heilag.
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons