Nerdar med sjarm
Den norske familiefilmen Dancing Queen vinn hjarta til store òg.
Liv Elvira Kippersund Larsson får fram ein skikkeleg dose talent.
Foto: Åsmund Hasli / Ymer Media
DRAMA/FAMILIEFILM
Regi: Aurora Gossé
Dancing Queen
Med: Liv Elvira Kippersund
Larsson, Sturla Harbitz, Anne Marit Jacobsen
Kinofilm
Mina (Kippersund Larsson) og bestevenen Markus (Harbitz) er tolv år gamle nerdar frå Hamar. Dei får alt rett i naturfag og matematikk. Dei dansar ikkje. Det gjeld heilt til ein kul kis frå Oslo kjem inn skuleporten.
Hiphopdansaren ED Win, eller Edwin, har tallause følgjarar i sosiale medium. Mina fell pladask. Ho melder seg på audition for dansetevlinga The Mjøsa Challenge.
Det verkar som Aurora Gossé regisserer med kjærleik til figurane, musikken og dansen. Det smittar. Nokre av dei mange figurane er enkle. Regissøren får dei med i ein effektivt fortalt film for eit ungt publikum, og mange får nyansar å smaka på etter kvart.
Filmen flyt lett, med opp- og nedturar. Problematikk og spenningskurve er lette å kjenne igjen. Det er kjende scenario frå skulefilmar. Ikkje at det er noko gale med det. Eg takkar ja til publikumsfrieriet.
Mange skodespelar er gode, både kjende og ukjende. Nykomaren Liv Elvira Kippersund Larsson står støtt i hovudrolla og får fram ein skikkeleg dose talent. Det manglar ikkje på barnleg sjarm hjå ho og Sturla Harbitz, som spelar forsømt besteven. Cengiz Al spelar danseinstruktør og seglar opp som ein som bør få fleire leiande roller framover.
Det kryr elles av røynde, stødige folk, med Anne Marit Jacobsen som vilter, danseglad mormor, Anders Baasmo som snill far og den alltid glitrande Andrea Bræin Hovig som streng mor.
Produksjonsdesign og kostyme etablerer eit visuelt truverdig miljø. Dette er vanlege Noreg i dag, inkludert nokre smaklause, individualistiske og sjølvhevdande trekk i den unge stjernedansaren Edwin, utan at han blir karikert. Han er meir teit og kjip enn vond.
Vonleg vinn godlynte nerdar til slutt. Generelt er det god stemning. Det svingar av Inger Lise Rypdals versjon av den spanske slageren frå Melodi Grand Prix i 1973, «Eres tú» av Mocedades. Då kosar eg meg. Vonleg treffer Dancing Queen publikum filmen siktar seg inn på. Han vinn garantert hjarta til mang ein vaksen som vågar seg av garde òg.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA/FAMILIEFILM
Regi: Aurora Gossé
Dancing Queen
Med: Liv Elvira Kippersund
Larsson, Sturla Harbitz, Anne Marit Jacobsen
Kinofilm
Mina (Kippersund Larsson) og bestevenen Markus (Harbitz) er tolv år gamle nerdar frå Hamar. Dei får alt rett i naturfag og matematikk. Dei dansar ikkje. Det gjeld heilt til ein kul kis frå Oslo kjem inn skuleporten.
Hiphopdansaren ED Win, eller Edwin, har tallause følgjarar i sosiale medium. Mina fell pladask. Ho melder seg på audition for dansetevlinga The Mjøsa Challenge.
Det verkar som Aurora Gossé regisserer med kjærleik til figurane, musikken og dansen. Det smittar. Nokre av dei mange figurane er enkle. Regissøren får dei med i ein effektivt fortalt film for eit ungt publikum, og mange får nyansar å smaka på etter kvart.
Filmen flyt lett, med opp- og nedturar. Problematikk og spenningskurve er lette å kjenne igjen. Det er kjende scenario frå skulefilmar. Ikkje at det er noko gale med det. Eg takkar ja til publikumsfrieriet.
Mange skodespelar er gode, både kjende og ukjende. Nykomaren Liv Elvira Kippersund Larsson står støtt i hovudrolla og får fram ein skikkeleg dose talent. Det manglar ikkje på barnleg sjarm hjå ho og Sturla Harbitz, som spelar forsømt besteven. Cengiz Al spelar danseinstruktør og seglar opp som ein som bør få fleire leiande roller framover.
Det kryr elles av røynde, stødige folk, med Anne Marit Jacobsen som vilter, danseglad mormor, Anders Baasmo som snill far og den alltid glitrande Andrea Bræin Hovig som streng mor.
Produksjonsdesign og kostyme etablerer eit visuelt truverdig miljø. Dette er vanlege Noreg i dag, inkludert nokre smaklause, individualistiske og sjølvhevdande trekk i den unge stjernedansaren Edwin, utan at han blir karikert. Han er meir teit og kjip enn vond.
Vonleg vinn godlynte nerdar til slutt. Generelt er det god stemning. Det svingar av Inger Lise Rypdals versjon av den spanske slageren frå Melodi Grand Prix i 1973, «Eres tú» av Mocedades. Då kosar eg meg. Vonleg treffer Dancing Queen publikum filmen siktar seg inn på. Han vinn garantert hjarta til mang ein vaksen som vågar seg av garde òg.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Papiravisa