Passeleg sentimental, passeleg brutal
The Inspection treffer både dei som likar militærfilmar, og slike som meg.
Unge, homofile Ellis (Jeremy Pope) vervar seg som marinesoldat for å koma seg vekk frå gata.
Foto: Ymer Media
Actiondrama
Regi: Elegance Bratton
The Inspection
Med: Jeremy Pope, Raúl Castillo, Bokeem Woodbine, Gabrielle Union
Kinofilm
Ellis, eller French (Pope), har budd fleire år på gata etter at den konservativt kristne mor hans (Union) kasta han ut fordi han er homofil. Ein av få sjansar han har til å koma seg vekk frå uteliggjarlivet, er å verva seg som marineinfanterist. Snurr film.
Rulett
Ung, svart homofil mann i militæret – grøss, er det fyrste eg tenkjer. Det er duka for så mykje ubehag, all den tid ein berre tenkjer på skrekkhistorier om homofobi og rasisme knytt til den type macho institusjonar. Handlinga er lagd til 2005 og basert på erfaringane til regissøren Elegance Bratton, så i det minste veit eg at han overlever til slutt...
På den skildra tida var det Irak og president Bushs krig mot terror som gjaldt. Filmen klarar få fram det ufattelege i at nokon i det heile teke vil verva seg frivillig til det som kunne verka fånyttes, og som ein russisk rulett på mange måtar. Det same ville eg sagt om nokon skulle få greia på at French var homofil og skulle dela garderobe og sovesal med ein haug testosterontunge, halvdesperate menn.
Jeremy Pope er nydeleg god i hovudrolla, det same er Raúl Castillo som instruktør og den hemmelege fantasien til French.
Lyspunkta
Heldigvis er det 2005, og verda har (på eit vis) kome eit steg vidare, noko som gjer at The Inspection har rom for nyansar, både når det gjeld rasisme og ikkje minst homofile sin plass i hæren så vel som i samfunnet. Når eg seier nyansar, så ikkje forvent noka solskinshistorie, om eg no gav uttrykk for det.
The Inspection er på mange måtar særs gjenkjenneleg i forma, og eg tenkjer særleg på klassikaren Full Metal Jacket (1987), berre at sistnemnde er langt mørkare.
Det finst mange nok lyspunkt og rørande scener til at filmen om Ellis French er både tilgjengeleg og eigentleg kommersielt publikumsvenleg, trass nedsig i tematikk. Karakterane, inkludert fæle medinfanteristar og instruktørar, fell på plass på representativt vis – slemme, greie, tøffe, svake, og den kanskje slemmaste til sjuande og sist: mora som har vendt han ryggen.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Actiondrama
Regi: Elegance Bratton
The Inspection
Med: Jeremy Pope, Raúl Castillo, Bokeem Woodbine, Gabrielle Union
Kinofilm
Ellis, eller French (Pope), har budd fleire år på gata etter at den konservativt kristne mor hans (Union) kasta han ut fordi han er homofil. Ein av få sjansar han har til å koma seg vekk frå uteliggjarlivet, er å verva seg som marineinfanterist. Snurr film.
Rulett
Ung, svart homofil mann i militæret – grøss, er det fyrste eg tenkjer. Det er duka for så mykje ubehag, all den tid ein berre tenkjer på skrekkhistorier om homofobi og rasisme knytt til den type macho institusjonar. Handlinga er lagd til 2005 og basert på erfaringane til regissøren Elegance Bratton, så i det minste veit eg at han overlever til slutt...
På den skildra tida var det Irak og president Bushs krig mot terror som gjaldt. Filmen klarar få fram det ufattelege i at nokon i det heile teke vil verva seg frivillig til det som kunne verka fånyttes, og som ein russisk rulett på mange måtar. Det same ville eg sagt om nokon skulle få greia på at French var homofil og skulle dela garderobe og sovesal med ein haug testosterontunge, halvdesperate menn.
Jeremy Pope er nydeleg god i hovudrolla, det same er Raúl Castillo som instruktør og den hemmelege fantasien til French.
Lyspunkta
Heldigvis er det 2005, og verda har (på eit vis) kome eit steg vidare, noko som gjer at The Inspection har rom for nyansar, både når det gjeld rasisme og ikkje minst homofile sin plass i hæren så vel som i samfunnet. Når eg seier nyansar, så ikkje forvent noka solskinshistorie, om eg no gav uttrykk for det.
The Inspection er på mange måtar særs gjenkjenneleg i forma, og eg tenkjer særleg på klassikaren Full Metal Jacket (1987), berre at sistnemnde er langt mørkare.
Det finst mange nok lyspunkt og rørande scener til at filmen om Ellis French er både tilgjengeleg og eigentleg kommersielt publikumsvenleg, trass nedsig i tematikk. Karakterane, inkludert fæle medinfanteristar og instruktørar, fell på plass på representativt vis – slemme, greie, tøffe, svake, og den kanskje slemmaste til sjuande og sist: mora som har vendt han ryggen.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Jeremy Pope er nydeleg god i hovudrolla.
Brit Aksnes om The Inspection
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
Papiravisa