Dokumentar

Regi: Bonni Cohen, Jon Shenk

An Inconvenient Sequel: Truth to Power

Med: Al Gore

Det er ti år sidan Al Gore viste oss En ubehagelig sannhet. Dokumentarfilmen frå 2006 portretterte USAs tidlegare visepresident i kampen for å opplyse om dei menneskeskapte klimaendringane. Ti år etter kjempar same mannen same kampen i En ubehagelig oppfølger. Tida har tæra på Gore, no 69 år, noko han spøker med sjølv; håret er grått, og ei dame seier rett ut at han berre liknar på Al Gore.

Tida har òg vist at han (og forskarane) hadde rett i mange av dei dystre spådommane: Det var nok av kritiske stemmer mot skrekkbilda som viste eit mogleg oversvømt Ground Zero i New York. Men så var det akkurat dette som skjedde då stormen Sandy sveipa innom austkysten i 2012. Vi begynner etter kvart å bli litt for godt kjende med desse orkanane. Seinast med Irma og Maria som nyleg herja frå seg i Karibia og Florida.

Det er også i Florida Gore står og held eit av dei mange foredraga, passande nok etter at han i gummistøvlar har tatt inn dei oversvømte gatene i Miami. Scener som illustrerer klimaendringane, er det nok av i filmen. Det meste av dette har ikkje same sjokkeffekten som for ti år sidan, dessverre. Og i periodar er det som om filmen går på tomgang, tom for framdrift, tom for nye idear. Mantraet er: Vi må handle no, elles er det for seint. Det same høyrde vi sist.

Det sterkaste med En ubehagelig oppfølger er portrettet av Al Gore sjølv: ein gråhåra, kjempande mann, som nektar å gi opp håpet om ei berekraftig framtid.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er kulturjournalist og sosiologistudent.