Action / Drama

Regi: Steven Caple jr.

Creed II

Med: Michael B. Jordan, Sylvester Stallone, Tessa Thompson

Det er tre år sidan Rocky-serien vakna til liv att med Creed, om Apollo Creeds uekte son, Adonis (Jordan), og hans reise inn i bokseringen. Det var ein av dei beste filmane det året, ei hyllest til dei klassiske filmane – framfor alt Rocky I – samtidig som han staka ut eit nytt og interessant univers. Indie-regissør Ryan Coogler, i år aktuell med Marvel-filmen Black Panther, tok rase og klasse inn i sportsfilmformelen på framifrå vis. Han nytta sportsklisjeane som ein metafor for angst: ein ung mann på søking etter farsarven og familierøter han må gjere seg fortent til gjennom hardt arbeid.

Indre kamp

I starten har Adonis ein godt betalt kontorjobb i Los Angeles, men blir trekt mot bokseringen. Coogler nytta dette til å bryte ned motsetningar: Adonis er svart, men frå privilegerte kår. Han er kvitsnipparbeidar, men vil bli boksar – ein fattigmannsidrett. Han dreg til Philadelphia for å finne Rocky (Stallone), som til slutt går med på å trene nykomlingen. Som i den første Rocky-filmen handla Creed ikkje så mykje om å knuse ein vond rollefigur – tenk Ivan Drago og Sovjet i Rocky IV – som den indre kampen til Adonis: Han vil bli ein betre boksar for å finne seg sjølv.

Uklar kamp

Creed II slår ikkje like godt frå seg. Coogler er ute av regissørstolen, og inn kjem eit ukjent blad: Steven Caple jr. Han satsar på ein kumulativ effekt frå dei føregåande filmane. Personane er ikkje like heile og samansette som i Creed eller Rocky I. Passande nok er filmen då meir i slekt med Rocky IV, som tok filmserien til eit altfor karikert nivå. I Creed II blir nemleg Adonis utfordra av sonen til Ivan Drago, Viktor. Drago-klanen vil hemne tapet for 30 år (!) sidan. Rocky ber Adonis om å avvise utfordringa, ettersom Adonis alt er nyslått tungvektsmeister. Likevel takkar han ja til duellen.

Problemet med denne historia er at ho aldri kjennest gjennomarbeidd: Motivasjonen Adonis har for å gå i ringen mot Drago, er uklar. Creed II er langtekkeleg – over to timar – men ror seg i hamn mot slutten: Treningsmontasjane, meister–elev-tilhøvet, musikken – klimakset sit som eit knyttneveslag i mellomgolvet. Creed II er for sentimental og emosjonelt manipulerande til å nå høgdene til forgjengaren, men held serien levande.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.