Richard sporvehjarta
Den store norske animasjonssatsinga flaksar stødig vidare.
Oskar Fjeldstad-Bergheim gir stemme til Richard Storken.
Foto: SF Studios
Animasjon / Familiefilm
Regi: Mette Tange, Benjamin Quabeck
Richard Storken og den mystiske juvelen (Orig.tit.: Richard the Stork and the Mystery of the Great Jewel)
Norske stemmer: Oskar Fjeldstad-Bergheim, Haddy N’jie, Bjarte Hjelmeland
Kinofilm
Richard (Fjeldstad-Bergheim) er ein spork, ein sporv som vaks opp blant storkar. Han har eit digert napoleonskompleks og blir rasande når dei eldre ikkje peikar han ut til å ta over som leiar før flokken skal migrere nord igjen frå Afrika til Europa.
Storkar
Richard stikk av aleine, men to venner flyg etter. I byen Ghardaia i Algerie møter trioen ein skadeskoten gjeng med sporvar som er fanga i evig juveljakt for ein tyrannisk påfugl og dei kua marabuane hans. Sporken tar opp kampen for fridomen.
Vetle Richard vil vere storkar. Sjølvhevding og egoisme er sentrale tema, som står i kontrast til samhald og vennskap. Den griske, bitre påfuglen er skurken, som attpåtil mobbar marabuane for å vere stygge. Ein lyt passe på flokken og familie sin.
Som migrerande sporv med ein fot i kvar av to bakgrunnar kan ein ta spirrevippen til inntekt for fordelane med å kombinere kulturar. Det er kraft i å spele på kunnskap frå fleire hald.
Ugler og kanari
Den enkle historia om å vise mot til å gjere det rette er eigna for eit ungt publikum. Historia er krydra med spenning og kjekke bifigurar. Bergenske Bjarte Hjelmeland får breie seg som papegøyen Kiki, ei diskodronning som freistar passe i kategorien flamboyant.
Den underlege ugla Olga er fin, med stemma til Haddy N’jie og den usynlege vennen Oleg. Min favoritt er den lurvete sporvungen Balak. Nokre narrative trådar og vitsar heng litt mykje på at ein skal ha sett den originale Richard Storken frå 2017.
Dei fargerike animasjonane er i tråd med dei dominerande tendensane Pixar har ført an med dei siste tiåra. Unntaket er ei tilbakeskodande scene i tradisjonell teiknestil, ei vakker og god løysing.
Korkje lattermusklane eller hjarterota rablar heilt i gjensynet med ambisiøse Richard, men ein liten fyr som strekker seg mot høgdene, har mi fulle støtte. Innan filmseriar for barn kan ein trygt flyga vidare med sporken.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Animasjon / Familiefilm
Regi: Mette Tange, Benjamin Quabeck
Richard Storken og den mystiske juvelen (Orig.tit.: Richard the Stork and the Mystery of the Great Jewel)
Norske stemmer: Oskar Fjeldstad-Bergheim, Haddy N’jie, Bjarte Hjelmeland
Kinofilm
Richard (Fjeldstad-Bergheim) er ein spork, ein sporv som vaks opp blant storkar. Han har eit digert napoleonskompleks og blir rasande når dei eldre ikkje peikar han ut til å ta over som leiar før flokken skal migrere nord igjen frå Afrika til Europa.
Storkar
Richard stikk av aleine, men to venner flyg etter. I byen Ghardaia i Algerie møter trioen ein skadeskoten gjeng med sporvar som er fanga i evig juveljakt for ein tyrannisk påfugl og dei kua marabuane hans. Sporken tar opp kampen for fridomen.
Vetle Richard vil vere storkar. Sjølvhevding og egoisme er sentrale tema, som står i kontrast til samhald og vennskap. Den griske, bitre påfuglen er skurken, som attpåtil mobbar marabuane for å vere stygge. Ein lyt passe på flokken og familie sin.
Som migrerande sporv med ein fot i kvar av to bakgrunnar kan ein ta spirrevippen til inntekt for fordelane med å kombinere kulturar. Det er kraft i å spele på kunnskap frå fleire hald.
Ugler og kanari
Den enkle historia om å vise mot til å gjere det rette er eigna for eit ungt publikum. Historia er krydra med spenning og kjekke bifigurar. Bergenske Bjarte Hjelmeland får breie seg som papegøyen Kiki, ei diskodronning som freistar passe i kategorien flamboyant.
Den underlege ugla Olga er fin, med stemma til Haddy N’jie og den usynlege vennen Oleg. Min favoritt er den lurvete sporvungen Balak. Nokre narrative trådar og vitsar heng litt mykje på at ein skal ha sett den originale Richard Storken frå 2017.
Dei fargerike animasjonane er i tråd med dei dominerande tendensane Pixar har ført an med dei siste tiåra. Unntaket er ei tilbakeskodande scene i tradisjonell teiknestil, ei vakker og god løysing.
Korkje lattermusklane eller hjarterota rablar heilt i gjensynet med ambisiøse Richard, men ein liten fyr som strekker seg mot høgdene, har mi fulle støtte. Innan filmseriar for barn kan ein trygt flyga vidare med sporken.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.