Drama

Regi: Sarah Gavron

Rocks

Med: Bukky Bakray, Kosar Ali, D’angelou Osei Kissiedu mfl.Kinofilm

Shola (Bakray) går under namnet Rocks på ungdomsskulen og brukar ettermiddagar og helger på å henga med besteveninna Sumaya (Ali) og gjengen deira. Når mor forduftar, må ho ta seg av broren Emmanuel (Kissiedu) og prøva å halda dei unna barnevernet.

Alt blir bra

Eg kan av og til kjenna på noko som minnar om fatigue når eg startar på ein ungdomsfilm: Skal det koma uendelege virrete trutmunnklipp tekne med mobilkameraet for å gje inntrykk av at «DETTE ER PÅ UNGDOMMENS PREMISSAR»? Dei store bokstavane uteblir heldigvis for det meste i nydelege Rocks. Filmen er laga av vaksne, og innimellom er det godt at det er vaksne til stades. Med eit bakteppe som London blir også det å ha ulike kulturelle bakgrunnar hjå hovudpersonane ikkje berre naturleg, men også det einaste riktige. Og ja, det oppstår knuffing i den unge jentegjengen, men mest av alt oppstår venskap og forståing for at folk er forskjellige. Det er som å sjå framtida, viss ein berre er realistisk på at ho ikkje kjem til å vera einsarta, og optimistisk på at det kjem til å gå heilt forbanna bra.

Farge og grått

Det er ikkje få tema som vert tekne opp i Rocks, alt frå bruken av tampong til å skjula at mor har stukke av, og det at du brått har ansvar for ditt 15-årige sjølv og veslebror din. Heldigvis er Emmanuel ein aldeles dønn herleg bror, og med vener som Sumaya kjem ein eit stykke. Og sjølv der filmen kunne hamna i det-slemme-barnevernet-kategorien, får nyansane koma godt fram, og det framstår mindre svart-kvitt, litt som i elles ikkje heilt samanliknbare Systemsprengeren (2019), den hjarteskjerande filmen om barnevernskasteballen Benni. Systemsprengeren har enormt dyktige unge skodespelarar – til liks med Rocks. Det er ofte små detaljar eller gestar, som til dømes frå besteveninna Sumaya, som får tårene til å spretta fram i auga mine. Eg skulle berre ynskja dette var ein serie, så eg kunne følgt dei vidare. Eg skulle til å seie at eg skulle ynskja eg kunne bli fosterforelder, men innser at det nok mest er makta ein god film kan ha.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur-
arbeidar og fast filmmeldar
i Dag og Tid.