Skøy og skam i stilig skål
Alkohol vert analysert med humor og mørke i ein knallgod film av Thomas Vinterberg.
Mads Mikkelsen spelar hovudrolla som Martin med bravur og nyansar.
Foto: Henrik Ohsten
DRAMA
Regi: Thomas Vinterberg
Et glass til (Orig.tittel: Druk)
Med: Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Lars Ranthe
Kinofilm
Ein gjeng på fire lærarar prøver seg på det dei trur er teorien til Finn Skårderud, at alle bør ha ein halv promille støtt. Utgangspunktet er at Martin (Mikkelsen) slit med at undervisninga hans er slapp og elevane frustrerte. Kameratane vil hjelpe. At dei får forske og drikke samstundes, gjer det heile til eit kinderegg av eit prosjekt ved første augekast. Men alkoholen er eit tviegga sverd.
Mektig Mikkelsen
Mads Mikkelsen er ikkje superstjerne utan grunn. Han spelar hovudrolla som Martin med bravur og nyansar. Både som gnistlaus og tafatt i byrjinga og seinare som rusa inspirasjonskjelde er han sterk. Kulthelten Thomas Bo Larsen briljerer som den dystraste figuren, ein raus og tørst gymnastikklærar. Heile kvartetten er solid. Saman får dei fram kjenslene i publikum. Lått og tårer sit laust. Glede og sorg blir sterkare med ein dram.
Å feire i fellesskap er stor stas, men lite er meir patetisk enn ein dritings middelaldrande mann som ikkje er i stand til å kome seg heil heim til ein skuffa familie. Konene er perifere i Et glass til, men vi ser kva dei har å stri med. Gjengar av gutar i alle aldrar kan ha ein destruktiv dynamikk, men regissør Thomas Vinterberg har omsorg for figurane sine.
Glasklar kvalitet
Norske Sturla Brandth Grøvlen er eit stjerneskot av dimensjonar som filmfotograf. I Et glass til gyngar kameraet med ein vedunderleg bris. Filmen ser særs bra ut. Det skal produksjonsdesignaren Sabine Hviid òg ha honnør for. Klippen gjev god rytme, og musikken medverkar til driv. Alt er heilstøypt.
Thomas Vinterberg kan å underhalde samstundes som han gjer det utriveleg. Et glass til er ikkje så rå som Festen, men kombinasjonen av gøy og gru er igjen god. Dansken manøvrerer eit tematisk minefelt med enorm eleganse. Regissøren får òg det beste ut av Mikkelsen, som er på sitt beste i ein super film om gleder og farar ved vårt mest folkekjære rusmiddel.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Thomas Vinterberg
Et glass til (Orig.tittel: Druk)
Med: Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Lars Ranthe
Kinofilm
Ein gjeng på fire lærarar prøver seg på det dei trur er teorien til Finn Skårderud, at alle bør ha ein halv promille støtt. Utgangspunktet er at Martin (Mikkelsen) slit med at undervisninga hans er slapp og elevane frustrerte. Kameratane vil hjelpe. At dei får forske og drikke samstundes, gjer det heile til eit kinderegg av eit prosjekt ved første augekast. Men alkoholen er eit tviegga sverd.
Mektig Mikkelsen
Mads Mikkelsen er ikkje superstjerne utan grunn. Han spelar hovudrolla som Martin med bravur og nyansar. Både som gnistlaus og tafatt i byrjinga og seinare som rusa inspirasjonskjelde er han sterk. Kulthelten Thomas Bo Larsen briljerer som den dystraste figuren, ein raus og tørst gymnastikklærar. Heile kvartetten er solid. Saman får dei fram kjenslene i publikum. Lått og tårer sit laust. Glede og sorg blir sterkare med ein dram.
Å feire i fellesskap er stor stas, men lite er meir patetisk enn ein dritings middelaldrande mann som ikkje er i stand til å kome seg heil heim til ein skuffa familie. Konene er perifere i Et glass til, men vi ser kva dei har å stri med. Gjengar av gutar i alle aldrar kan ha ein destruktiv dynamikk, men regissør Thomas Vinterberg har omsorg for figurane sine.
Glasklar kvalitet
Norske Sturla Brandth Grøvlen er eit stjerneskot av dimensjonar som filmfotograf. I Et glass til gyngar kameraet med ein vedunderleg bris. Filmen ser særs bra ut. Det skal produksjonsdesignaren Sabine Hviid òg ha honnør for. Klippen gjev god rytme, og musikken medverkar til driv. Alt er heilstøypt.
Thomas Vinterberg kan å underhalde samstundes som han gjer det utriveleg. Et glass til er ikkje så rå som Festen, men kombinasjonen av gøy og gru er igjen god. Dansken manøvrerer eit tematisk minefelt med enorm eleganse. Regissøren får òg det beste ut av Mikkelsen, som er på sitt beste i ein super film om gleder og farar ved vårt mest folkekjære rusmiddel.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Thomas Vinterberg kan å underhalde samstundes som han gjer det utriveleg.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.