Drama

Regi: Kornél Mundruczó

Jupiters måne

Zsombor Jéger, György Cserhalmi, Merab Ninidze

Det står ikkje på ambisjonsnivået i Jupiters måne, ei visuell bragd av ein film, som også tar opp i seg tema som religion, politikk og overjordiske fenomen. Scena der eit husvære blir vendt 360 grader rundt, medan hovudpersonen Arjan (Jéger) kontrollerer tyngdekrafta, er nok til å ta pusten frå deg. I løpet av filmen er det fleire slike ta-pusten-frå-deg-scener, der kameraarbeid og estetiske visjonar går opp i ei høgare eining – bokstaveleg tala. Arjan kan nemleg flyge. Dette overnaturlege aspektet flettar seg saman med ei sosialrealistisk skildring av livet som flyktning i Europa i dag.

Kort fortald graviterer historia rundt ein flyktning, Arjan, som blir skoten og tilsynelatande drepen av ein ungarsk politimann. Men Arjan døyr ikkje av skota; snarare stig han til vêrs. Ein himmelfallen lege, doktor Stern (Cserhalmi), ser sitt snitt til å kapitalisere på Arjan og ber han om å bli med på pasientvitjingar. Her fungerer Arjan som ein slags (døds)engel, ein som kan bestemme over liv og død.

Undervegs tar dessverre regissør Kornél Mundruczó ein del slappe regigrep, som går på kostnad av den gode historia. Heller enn å byggje opp under Arjans etter kvart sterke relasjon til legen, dreg han inn så mange element at heile forteljinga blir rotete. Terroråtaket på t-bana er eit sidespor, samtidig som Mundruczó openbert vil seie noko om den humanitære stoda i Europa. Jupiters måne vil store ting i både tematikk, tone og estetikk. Men eit vakkert svev krev også ei stødig landing.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er skribent
og student.