Teikn i tida
Denne animerte bragda om afghansk flukt bør både folkevalde og folk flest sjå.
Dokumentarfilmen om Kasper og Amin vart vald ut til Cannesfestivalen i fjor.
Foto: Final Cut for Real
DOKUMENTAR
Regi: Jonas Poher
Rasmussen
Flukt (Orig.tit.: Flee)
Med: Daniel Karimyar, Fardin Mijdzadeh, Milad Eskandari
Kinofilm
Akademikaren Amin er vellukka. Afghanaren er busett i Danmark med ein mann han skal gifte seg med. Barndomsvenen Jonas er dokumentarfilmskapar og skal lage film om historiene Amin aldri har fortalt. Han opnar seg om flukta frå Afghanistan til Danmark tidleg på nittitalet. Det var ingen enkel veg. Historia hans er samansett, lærerik, opprivande og viktig.
Anonymt arkiv
Teikningane har to ulike stilar. Det meste av filmen held seg i ein tradisjonell fransk stil med rein strek. Stundom kjem nokre marerittliknande sekvensar i svartkvitt, som liknar skisser med blyant. Desse er ekstra effektfulle og fine.
Arkivmaterialet frå Afghanistan på åttitalet og Russland på nittitalet gjev god kjensle av samanheng til den anonymiserte, animerte forteljinga med lyden av dei ferske intervjua med Amin. Minne om actionfilmar med Jean-Claude van Damme frå barndomen og meksikansk såpeopera dubba til russisk friskar opp.
Bruken av skodespelarar til å legge lyd på barneåra gjer saman med bruk av animasjon at filmen vakar mellom dokumentar og fiksjon. Det passar godt og gjer at Flukt skil seg frå mange dokumentarfilmar om både flukt og Afghanistan.
Altfor aktuell
Når USA finansierer Osama bin Laden og forløparane til Taliban i von om å skape eit Vietnam for Sovjetunionen i 1989, er det ein solid dose lagnadsironi på gang sett frå i dag. At scenene frå den tida er så til forveksling like scenene frå august 2021 er ikkje til å tole.
Flukt vart vald ut til Cannes-festivalen i fjor, men vart utsett på grunn av pandemien. At dei dramatiske endringane i Afghanistan kom rett før kinopremieren her til lands, er difor tilfeldig, men ein lyt håpa at det gjev ein ekstra motivasjon til å løyse billett for både byråkratar, politikarar og andre medmenneske.
Amin er ein type som Danmark gjerne sender til døden i heimlandet, med ein tvilsam asylsøknad. Flukt er farleg. Å flykte som barn er traumatisk.
Denne filmen gjev djup innsikt i kva det kostar, kva ein sit att med, og korleis det påverkar livet vidare. Filmen er rørande, vakker og vond. Vi skuldar folk som Amin å høyre på forteljingane deira, og å ta imot dei med opne armar etter at vi har kriga i landet deira i tjue år.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DOKUMENTAR
Regi: Jonas Poher
Rasmussen
Flukt (Orig.tit.: Flee)
Med: Daniel Karimyar, Fardin Mijdzadeh, Milad Eskandari
Kinofilm
Akademikaren Amin er vellukka. Afghanaren er busett i Danmark med ein mann han skal gifte seg med. Barndomsvenen Jonas er dokumentarfilmskapar og skal lage film om historiene Amin aldri har fortalt. Han opnar seg om flukta frå Afghanistan til Danmark tidleg på nittitalet. Det var ingen enkel veg. Historia hans er samansett, lærerik, opprivande og viktig.
Anonymt arkiv
Teikningane har to ulike stilar. Det meste av filmen held seg i ein tradisjonell fransk stil med rein strek. Stundom kjem nokre marerittliknande sekvensar i svartkvitt, som liknar skisser med blyant. Desse er ekstra effektfulle og fine.
Arkivmaterialet frå Afghanistan på åttitalet og Russland på nittitalet gjev god kjensle av samanheng til den anonymiserte, animerte forteljinga med lyden av dei ferske intervjua med Amin. Minne om actionfilmar med Jean-Claude van Damme frå barndomen og meksikansk såpeopera dubba til russisk friskar opp.
Bruken av skodespelarar til å legge lyd på barneåra gjer saman med bruk av animasjon at filmen vakar mellom dokumentar og fiksjon. Det passar godt og gjer at Flukt skil seg frå mange dokumentarfilmar om både flukt og Afghanistan.
Altfor aktuell
Når USA finansierer Osama bin Laden og forløparane til Taliban i von om å skape eit Vietnam for Sovjetunionen i 1989, er det ein solid dose lagnadsironi på gang sett frå i dag. At scenene frå den tida er så til forveksling like scenene frå august 2021 er ikkje til å tole.
Flukt vart vald ut til Cannes-festivalen i fjor, men vart utsett på grunn av pandemien. At dei dramatiske endringane i Afghanistan kom rett før kinopremieren her til lands, er difor tilfeldig, men ein lyt håpa at det gjev ein ekstra motivasjon til å løyse billett for både byråkratar, politikarar og andre medmenneske.
Amin er ein type som Danmark gjerne sender til døden i heimlandet, med ein tvilsam asylsøknad. Flukt er farleg. Å flykte som barn er traumatisk.
Denne filmen gjev djup innsikt i kva det kostar, kva ein sit att med, og korleis det påverkar livet vidare. Filmen er rørande, vakker og vond. Vi skuldar folk som Amin å høyre på forteljingane deira, og å ta imot dei med opne armar etter at vi har kriga i landet deira i tjue år.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.