Tyggegummiskrekk
Chiffon, glitter og ein haug med gjenferd som vil ha tilgjeving for syndene sine, skapar ein fengande film med tvilsam moral.
Thomasin McKenzie spelar hovudrolla som Eloise.
Foto: Parisa Taghizadeh / Focus Features
Skrekkdrama
Regi: Edgar Wright
Last Night in Soho
Med: Thomasin McKenzie, Anya Taylor-Joy, Matt Smith
Kinofilm
Då Eloise (McKenzie) kjem inn på London College of Fashion, startar to liv for henne: det som ung jente i storbyen og eit parallelliv lagt til London på sekstitalet og alter egoet hennar, Sandie (Taylor-Joy). Men i skuggane lurer dei daude og handlangarane deira.
Edgar Wrong
Last night in Soho er heldigvis ikkje ein musikal, men han oppfører seg litt som ein. Regissør Edgar Wright boltrar seg i glitter og paljettar med sekstitalets songarar som Cilla Black og Dusty Springfield. Ania Taylor-Joy tolkar sjølv Petula Clark-klassikaren «Downtown», medan den rosa chiffonkjolen svingar seg om knea hennar.
Me snakkar med andre ord om milevis frå dei tøysete, lurvete zombiefilmane Wright vart kjend for, med Shaun of the Dead (2004), Hot Fuzz (2007) og World´s End (2013). (Den elendige Baby Driver frå 2017 får han skriva av på tabbekvoten.)
Og medan hovudpersonane hans vanlegvis er drikkfeldige, umodne menn som heller heng på puben eller framfor dataspelet, har han i Last Night in Soho snudd det aldeles om, med yndige damer som drøymer om kjærleik og glamorøse karrierar. Det mest tvilsame: Zombiane her er sjølvpåførte.
Oppmedrivande
Tidleg ser me gjenferdet av mor til Eloise i spegelen, eit frampeik som eigentleg vert hengande uforløyst, etter mitt syn.
I ein skrekkfilm skal me ikkje tolka inn at det går på psykose heller enn å sjå daude folk, men eg klarar ikkje heilt rista ubehaget av meg, ettersom Eloise rører seg mellom røynd og parallellunivers utan at andre levande er innvigde.
Det rustikke loftsrommet med blenkande skiltbelysning inn vindauga skapar stemning, til liks med alle dei nostalgiske sveipa gjennom Londons pubstrødde gater.
Slik sett er Last Night in Soho eit drops for auga, men når underhaldninga inneheld så mange uforløyste, for ikkje å seia tvilsamme konklusjonar, er det med bismak eg oppsummerer ein film eg eigentleg hadde større forventningar til, kjenner eg.
Filmen klarar å riva meg med, men blandinga av overflatisk ungdomsfilm, psykosar og psykoar og hemnmotiv i metooland gjer at eg berre får fortsetja å håpa at Wright får det til neste gong.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Skrekkdrama
Regi: Edgar Wright
Last Night in Soho
Med: Thomasin McKenzie, Anya Taylor-Joy, Matt Smith
Kinofilm
Då Eloise (McKenzie) kjem inn på London College of Fashion, startar to liv for henne: det som ung jente i storbyen og eit parallelliv lagt til London på sekstitalet og alter egoet hennar, Sandie (Taylor-Joy). Men i skuggane lurer dei daude og handlangarane deira.
Edgar Wrong
Last night in Soho er heldigvis ikkje ein musikal, men han oppfører seg litt som ein. Regissør Edgar Wright boltrar seg i glitter og paljettar med sekstitalets songarar som Cilla Black og Dusty Springfield. Ania Taylor-Joy tolkar sjølv Petula Clark-klassikaren «Downtown», medan den rosa chiffonkjolen svingar seg om knea hennar.
Me snakkar med andre ord om milevis frå dei tøysete, lurvete zombiefilmane Wright vart kjend for, med Shaun of the Dead (2004), Hot Fuzz (2007) og World´s End (2013). (Den elendige Baby Driver frå 2017 får han skriva av på tabbekvoten.)
Og medan hovudpersonane hans vanlegvis er drikkfeldige, umodne menn som heller heng på puben eller framfor dataspelet, har han i Last Night in Soho snudd det aldeles om, med yndige damer som drøymer om kjærleik og glamorøse karrierar. Det mest tvilsame: Zombiane her er sjølvpåførte.
Oppmedrivande
Tidleg ser me gjenferdet av mor til Eloise i spegelen, eit frampeik som eigentleg vert hengande uforløyst, etter mitt syn.
I ein skrekkfilm skal me ikkje tolka inn at det går på psykose heller enn å sjå daude folk, men eg klarar ikkje heilt rista ubehaget av meg, ettersom Eloise rører seg mellom røynd og parallellunivers utan at andre levande er innvigde.
Det rustikke loftsrommet med blenkande skiltbelysning inn vindauga skapar stemning, til liks med alle dei nostalgiske sveipa gjennom Londons pubstrødde gater.
Slik sett er Last Night in Soho eit drops for auga, men når underhaldninga inneheld så mange uforløyste, for ikkje å seia tvilsamme konklusjonar, er det med bismak eg oppsummerer ein film eg eigentleg hadde større forventningar til, kjenner eg.
Filmen klarar å riva meg med, men blandinga av overflatisk ungdomsfilm, psykosar og psykoar og hemnmotiv i metooland gjer at eg berre får fortsetja å håpa at Wright får det til neste gong.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Papiravisa