Filmfjes

Etter å ha høyrt episoden om Loretta Lynn på Cocaine and Rhinestones (sjå notisen under!), dukka fjeset til Sissy Spacek opp då eg skulle sjå Lynn for meg. Ikkje så rart, for i 1980 spela Spacek i den biografiske filmen om Lynn, Coalminer’s Daughter. Året etter vann ho sin einaste Oscar for beste skodespelar i akkurat denne rolla om ein av dei største stjernene i countrymusikken.

B.A.

Høyr på nett no

(Podkastspelaren din) Eg er nesten ikkje nedpå av begeistring: Om du er berre pittelitt interessert i countrymusikk, musikkhistorie og historieforteljing, finn fram til podkasten Cocaine and Rhinestones. Eg har no kost meg med dei fyrste programma om kvifor Loretta Lynn vart nekta speling av songen sin «The Pill», kva som er meininga bak «Ode to Bille Joe» av Bobbie Gentry, og om Merle Haggard var sarkastisk eller ikkje då han skreiv «Okie from Muskogee». Og det er berre tre av programma! Eg trur eg har dauda og kome til podkasthimmelen.

B.A.

Tre på topp

Filmar der Greta Gerwig spelar, men ikkje har regi.

1) Frances Ha. Noah Baumbach, 2012. Etter å ha regjert undergrunnen i New York i årevis slo Gerwig for alvor gjennom og blei nominert til ein Golden Globe for rolla i ein frisk og kul film ho skreiv saman med regissøren.

2) Jackie. Pablo Larraín, 2016. Det var inga overrasking at ein av verdas mest stilsikre og skarpe regissørar ville ha med Gerwig då han laga film i USA.

3) Wiener-Dog. Todd Solondz, 2016. Sære karar som Solondz elskar subtilt stilfulle skodespelarar som Gerwig. Stjerna her er strengt tatt hunden.

H.T.