Filmfjes

I helga vann svenske Gabriela Pichler filmfestivalverdas største pengepris, Dragon Award, på festivalen i Göteborg for Amatörer. Filmen skildrar ein liten kommune med sprø løysingar på store økonomisk utfordringar. Vonleg held han nivået til debuten Spise sove dø. Jonas Hassen Khemiri er med manusmedforfattar. Publikumsprisen gjekk til vår eigen kjære Iram Haq for Hva vil folk si.

H.T.

Sjå på nett no

(NRK) Den norske kortfilmen No man is an island er ei herleg frisk oppleving. Referansen til John Donne i tittelen er ikkje det einaste poetiske påhittet til regissøren Ali Parandian. Han opnar med Olav H. Hauge, og filmspråket målar eit poetisk bilete av ein kveld med kameratane Carlos, Erffan og Amir som tek nokre øl i parken. Den vittige, smarte praten er prega av ein perifer posisjon andsynes det norske. Rushprint omtalar vinnaren av kortfilmkonkurransen på Bergen internasjonale filmfestival i fjor som ein uvanleg musikalsk debut. Bladet har rett.

H.T.

Tre på topp:

Eg såg ikkje alle dei rundt 300 filmane som gjekk på kino i fjor. Her er tre av dei eg skal prioritera i vintermørkret, og som eg ikkje såg av følgjande grunn:

In Between (regi: Maysaloun Hamoud) Det berre blei slik. 7. mars viser dei han til og med på Litteraturhuset i Oslo, men då skal eg på quiz. Men snart! Snart!

Get Out (regi: Jordan Peele) Eg kan ikkje fordra skrekkfilmar. Men no har alle sagt at eg må sjå han, pluss at filmen er Oscar-nominert. Huff!

The Beguiled (regi: Sofia Coppola) Kostymedrama står lågt på lista mi, og eg er ikkje særleg fan av regissøren. Men eg har ein ven som insisterer, så la gå, då.

B.A.