Filmfjes

Mange vil hevde at fjeset til Idris Elba i seg sjølv fortener spalteplass, men den britiske skodespelaren har mykje å by på. Han imponerte enormt som amerikanar i The Wire og er no ei stor stjerne. Denne veka debuterer han som regissør med Yardie, som har premiere på Sundance-festivalen, men han fekk mest merksemd då han sa at neste James Bond kan vere kvinne, og ho treng ikkje vere kvit eingong. Nettrolla som rabla då den barske karen sjølv blei foreslått, har nok versallåsen – Caps Lock ­– klar.

H.T.

Sjå på nett no

(Filmgrail.com) Dei fleste av filmane som blei nominerte til Oscar for beste film denne veka, går anten på kino no eller kjem snart. To av dei gjekk derimot for lenge sidan. Ein bør sjå Get Out og Dunkirk på stort lerret, men gjekk du glipp av dei, kan du trøyste deg med at du får båe frå sju kjelder på nett. Når du har sett kor formidable fotoet og fargane er i krigsfilmen Dunkirk, og kor aktuell, treffande og smart satiren i skrekkfilmen Get Out er, heiar du kanskje på dei under utdelinga.

H.T.

Tre på topp

Døden er ikkje noko kjærteikn, men han gjer seg betre på film enn i røynda.

The Sweet Hereafter (1997) Atom Egoyans uendeleg triste film om ei bussulukke i Canada gjorde og gjer framleis sterkt inntrykk på meg.

Viskningar och rop (1972) Kva Ingmar Bergman-film skal ein velja liksom? Denne er både vakker og djup, og eg må snart sjå han om igjen. Om eg orkar.

Departures (2008) Denne japanske filmen er ganske så finurleg, med portrett av ulike folk som vurderer sjølvmord.

B.A.