Filmfjes

Regissør Luca Guadagnino (sist med Call Me By Your Name) tek eit friskt sidesprang ved å filmatisera ikkje ein artist, men eit album! Det er Blood On The Tracks som skal gjennomgåast, og dermed får du fjeset til Bob Dylan i spalta denne veka. Delar av plata er indirekte med i I´m Not There (2007), der Dylan i denne sekvensen vert portrettert av no avdøde Heath Ledger. Kven som skal spela hovudrolla som plata, er enno uvisst.

B.A.

Sjå på nett no

(Netflix) Brått låg filmen 22 July fiks ferdig til å strømma! Det har eg i skrivande stund ikkje fått gjort, men sidan det same veka altså er kinopremiere på Rekonstruksjon Utøya, skuldar eg å informera om at nok ein film om terroren i 2011 ligg ute. Spelefilmen på Netflix baserer seg mellom anna på storebroren til Torje frå Rekonstruksjon Utøya. Regissør Paul Greengrass er mellom anna kjend for Jason Bourne-filmane. Det undrar meg vel i grunnen at filmen så kjapt ligg ute på nettet og ikkje har kinopremiere.

B.A.

Tre på topp

Typar fødde i Teheran i byrjinga av åttitalet som lagar gjæve filmar i Skandinavia.

1) Ali Abbasi. Det seier seg sjølv. Shelley er eit spenstig skrekkblikk på EU. Svenske Grensen er meir grenselaus.

2) Milad Alami. Har du ikkje sett Sjarmøren på kino, må du skunde deg til Oslo. Dette er dejlig dansk dynamitt utan redsle for å røre ved vanskelege tema.

3) Ali Parandian. Han har mange års røynsle med lydarbeid på film, så det er ikkje rart Rushprint omtalar No Man Is an Island av Parandian som «en uvanlig musikalsk debut». Han vann prisen for beste norske kortfilm både på Amanda og BIFF. Med rette.

H.T.