DIKT

Caspar Eric:

Nike

Gjendikta av Dan Andersen
Tiden norsk forlag 2017

Ung dansk poesi har i seinare år vore det drivande tyngdepunktet i den nordiske poesien. Byrjinga på oppturen kan daterast til Yahya Hassans diktbok. Seinare har poetar som Theis Ørntoft, Asta Olivia Nordenhof, Ali Smith og Olga Ravn kome til. Dei skriv lyrikk som orienterer seg eksplisitt mot økokritikk, politikk og etikk. Fleire av dei danske bøkene er komne i norske gjendiktingar på Samlaget.

Den danske poesibølgja har halde seg. I haust føreligg Caspar Erics langdikt Nike på norsk i Dan Andersens gjendikting. Nike er, som Erics føregåande diktbøker, sjølvbiografisk. Denne gong er det forfattarens lyte – cerebral parese – som utgjer omdreiingspunktet for eit forrykande og stemningsvekslande monologisk langdikt. Diktet vender seg til ein ekskjærast, i form av eit e-brev, og rører seg i store assosiative sprang frå seksualitet, samliv og robotar til rapp og amerikanske TV-seriar.

Varemerke

Nike er ein gresk gud, men også eit av verdas mest kjende varemerke. Den vridde CP-råka kroppen kan i enkelte vinklar likna ein gresk gudestatue, og det verkar som forfattaren ønskjer å knyte handikappet sitt til noko guddommeleg: «jeg trekker streker/ i snøen med sneakersene mine/ som Hefaistos / den forkrøplede guden / som skulle vokte over ilden.»

Nike diskuterer tilhøvet mellom dei andre sitt blikk på den skada kroppen og korleis det kjennest å leve med handikapet som definerande del av identiteten. Jamvel om eg-personen ikkje ønskjer å vere eit offer, og heller ikkje vil verte sett på som ein vellukka handikappa, leverer han ikkje nokon føretrekt tredje posisjon. Forfattaren set seg i scene gjennom avviket, han byggjer seg opp og bryt seg ned mentalt, liksom han freistar å halde kroppen, som er under eit ekstremt forvitringspress, i sjakk.

Litterært verde

Ein kan nok kjenne på trøyttleik andsynes den sjølvbiografiske litterære trenden, og den forteljande lyriske stilen kan verke avgrensande og forterpa. Caspar Erics dikt er høgst leseverdig, morosamt og fritt for sjølvmedkjensle, og framfor alt har det litterær verdi. Det er også eit dikt som trer inn i samfunnet, problematiserer kroppsbilete og lyfter den handikappas situasjon uforfalska inn i poesien: «det kan være en form/ for hevn å la kroppen/ forfalle.»

Sindre Ekrheim

Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.