Horribel hurlumhei
Lovecraft Country er strålande familieunderhaldning, særleg om alle likar blodsprut, overnaturlege krefter og borgarrettshistorie.
TV-serien byr på tentakelmonster, inspirert av H.P. Lovecraft.
Foto: HBO
Drama / skrekk / fantasy
Serieskaparar: Misha Green, Jordan Peele
Lovecraft Country
Med: Jonathan Majors, Jurnee Smollett, Wunmi Mosaku, Michael Kenneth Williams
TV-serie, HBO
Det er knapt råd å oppsummera serien utan å seia kva som skjer i fyrste episode, for berre å gje ein peikepinn: Det er 50-talet i Chicago, unge Atticus (Majors) er på leit etter far sin (Williams). Atticus, onkel George og den gamle veninna hans, Leti (Smollett), får fleire utfordringar enn rabiate rasistar på si ferd inn i KKK-land, til dømes digre, blodtørste øgler med like mange auge på ryggen som skarpe tenner i dei enorme kjeftane.
100 km/t
Kvifor namnet Lovecraft Country? Eit hovudhint er H.P. Lovecraft, science fiction-forfattaren som for rundt hundre år sidan revolusjonerte skrekksjangeren med sine tentakelmonster frå det ytre rommet. At han også var kjent som uttalt rasist og antisemitt, kan også forklara valet av tittel.
Serien er basert på boka til Matt Ruff og filmatisert av Misha Green og Jordan Peele. Sistnemnde er ein bra referanse for dei som hugsar filmane hans Get Out (2017) og Us (2019). Klaskande blod, kroppsdelar som fyk, og soleklare spark til systematisk rasisme og kvite privilegium – jau visst fungerte og fungerer det. Samansuriet av melodrama, historietime og smuss-skrekk i Lovecraft Country går i stort tempo, og er på same tid underhaldande og forvirrande.
Kaninhol
Bokhyller som opnar seg om ein tek i rett bok, kryptiske teikn som stavar kodar, bruer som må forserast over botnlause djup, kyr som føder aliens – serien er som ein slags Indiana Jones om Steven Spielberg var på syre.
At serien har langt fleire svarte skodespelarar enn kvite, ville nok heller ikkje passert i Blenda-Hollywood på åttitalet. Sjølv om handlinga er lagd til femtitalet, er det ikkje noko femtitals over musikkbruk og koreografi. Draktene til Leti ser ut som dei er tekne rett frå garderoben til Janelle Monae, og slike musklar som Atticus viser, kunne dei knapt brydd seg med å bygga på den tida.
Dei mange avsporingane frå den raude tråden, nye tvistar og tidshopp, krydra med reine såpeoperasekvensar, kan forvirra dei fleste. Fans av Black Mirror vil finna seg meir til rette enn jordnære traustingar som eg.
HBO deler berre dei fem fyrste episodane før premieren, men eg trur ikkje nødvendigvis eg blir noko klokare av å sjå dei resterande. Eg trur ikkje nødvendigvis det er meininga heller. Atticus og dei medsamansvorne fell ned det eine kaninholet etter det andre, eg ramlar etter – og frydar meg og grøssar om ein annan mens eg ristar oppgitt på hovudet med referansane fykande over det.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama / skrekk / fantasy
Serieskaparar: Misha Green, Jordan Peele
Lovecraft Country
Med: Jonathan Majors, Jurnee Smollett, Wunmi Mosaku, Michael Kenneth Williams
TV-serie, HBO
Det er knapt råd å oppsummera serien utan å seia kva som skjer i fyrste episode, for berre å gje ein peikepinn: Det er 50-talet i Chicago, unge Atticus (Majors) er på leit etter far sin (Williams). Atticus, onkel George og den gamle veninna hans, Leti (Smollett), får fleire utfordringar enn rabiate rasistar på si ferd inn i KKK-land, til dømes digre, blodtørste øgler med like mange auge på ryggen som skarpe tenner i dei enorme kjeftane.
100 km/t
Kvifor namnet Lovecraft Country? Eit hovudhint er H.P. Lovecraft, science fiction-forfattaren som for rundt hundre år sidan revolusjonerte skrekksjangeren med sine tentakelmonster frå det ytre rommet. At han også var kjent som uttalt rasist og antisemitt, kan også forklara valet av tittel.
Serien er basert på boka til Matt Ruff og filmatisert av Misha Green og Jordan Peele. Sistnemnde er ein bra referanse for dei som hugsar filmane hans Get Out (2017) og Us (2019). Klaskande blod, kroppsdelar som fyk, og soleklare spark til systematisk rasisme og kvite privilegium – jau visst fungerte og fungerer det. Samansuriet av melodrama, historietime og smuss-skrekk i Lovecraft Country går i stort tempo, og er på same tid underhaldande og forvirrande.
Kaninhol
Bokhyller som opnar seg om ein tek i rett bok, kryptiske teikn som stavar kodar, bruer som må forserast over botnlause djup, kyr som føder aliens – serien er som ein slags Indiana Jones om Steven Spielberg var på syre.
At serien har langt fleire svarte skodespelarar enn kvite, ville nok heller ikkje passert i Blenda-Hollywood på åttitalet. Sjølv om handlinga er lagd til femtitalet, er det ikkje noko femtitals over musikkbruk og koreografi. Draktene til Leti ser ut som dei er tekne rett frå garderoben til Janelle Monae, og slike musklar som Atticus viser, kunne dei knapt brydd seg med å bygga på den tida.
Dei mange avsporingane frå den raude tråden, nye tvistar og tidshopp, krydra med reine såpeoperasekvensar, kan forvirra dei fleste. Fans av Black Mirror vil finna seg meir til rette enn jordnære traustingar som eg.
HBO deler berre dei fem fyrste episodane før premieren, men eg trur ikkje nødvendigvis eg blir noko klokare av å sjå dei resterande. Eg trur ikkje nødvendigvis det er meininga heller. Atticus og dei medsamansvorne fell ned det eine kaninholet etter det andre, eg ramlar etter – og frydar meg og grøssar om ein annan mens eg ristar oppgitt på hovudet med referansane fykande over det.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Å utvikle søvnframkallande tomatar ved hjelp av genmodifisering er kanskje ikkje å forbetre evolusjonen, skriv Siri Helle.
Foto: Frank May / NTB
Genteknologi til kva bruk?
Teknologi som endrar gen, er komen for å bli. Men treng vi han i matproduksjonen?
Betlehemsstjerna.
Foto via Wikimedia Commons
2024 eller 2031 etter Kristus?
Når blei Jesus fødd? Kva er utgangspunktet for tidsrekninga vår?
Teikning: May Linn Clement
«Jan Ansgar har levd lenge i trua på at han kan finne mandelen like godt som alle andre.»
Foto: Flamme Forlag
Eit dikt om honning
Honningen – flytande, glitrande, gul som sollyset – er både kvardagsleg og heilag.
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons
Papiravisa