Kva kjem etter poesien?
Den engelske kanal 2018 er ein mangfaldig og tankevekkande poesiantologi.
Jørn H. Sværen har redigert fleire utgåver av poesiantologien.
Foto: Vidar M.S. Husby
Poesi
Jørn H. Sværen (red.):
Den engelske kanal 2018
Kolon forlag
Den franske poeten Jean-Marie Glezie meiner at det ikkje lenger er mogleg å identifisere poesien ut frå formelle trekk, og at poesi meir er å sjå som ein strategi. Det finst altså prinsipielt ingen trekk som skil poesi frå andre sjangrar, sjølv om både kritikken og dei litterære institusjonane held fram med å handsame utgjevingane som om dei var poesi. Legg ein tankane til Glezie til grunn, er omgrepet om ny poesi problematisk. Glezie snakkar heller om postpoesi.
Brot
Jean-Marie Glezie er éin av dei tolv poetane som er representert i samtidspoesiantologien Den engelske kanal som i år kjem ut for sjette gong. Her finst norske og nordiske poetar, og nokre omsette frå fransk og engelsk. At antologien opnar med ei gamal omsetjing av Stéphane Mallarmé (1842–1898), er kanskje eit uttrykk for at ropet etter det nye er avleggs. Eller så ønskjer ein å leie merksemda mot den etterpoetiske tilstanden: Mallarmé braut med gjeldande syntaks og skreiv tekstar utan meining, og med han nådde ein grensa for kva diktinga kunne gjere.
Kva skulle ein gjere då? I staden må ein søkje inn i ei rad skrivepraksisar som eksperimenterer, og som opnar seg mot andre uttrykksformer. Somme av desse ulikarta skrivemåtane vert demonstrerte i Den engelske kanal 2018. Danske Andreas Vermehren Holm blandar bilete og skrift. Holm målar over boksider i gamle bøker, og ved å late ord stå att oppstår nye kombinasjonar av bilete og tekst.
Tankevekkande
Når Jenny Tundal, som skriv dikt som legg seg tett mot brevet, i siste line konkluderer med at «Brev verkar inte fungera», er det som om setninga underminerer tekstane hennar. Samstundes kastar dei lesaren mot verda utanfor teksten. Brevet føreset ein viss type samfunn. Likevel er det ikkje slik at Tunedals tekst er avhengig av at brevet fungerer.
Cecilie Løveid har skrive prosalyriske tekstar på dansk om den seinromantiske legediktaren Emil Aarestrup (1800–1856), kjend for erotiske dikt. Løveids tekstar er overdådige og burleske, samstundes som dei reflekterer over ulike fotografiske framstillingsformer.
Det som er tiltalande med Den engelske kanal 2018, er at dikta ikkje er omgjevne av introduksjonar, men talar for seg sjølv. Bidraga kan vere utfordrande og provoserande, men også tankevekkande og beint fram vene å lese.
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Poesi
Jørn H. Sværen (red.):
Den engelske kanal 2018
Kolon forlag
Den franske poeten Jean-Marie Glezie meiner at det ikkje lenger er mogleg å identifisere poesien ut frå formelle trekk, og at poesi meir er å sjå som ein strategi. Det finst altså prinsipielt ingen trekk som skil poesi frå andre sjangrar, sjølv om både kritikken og dei litterære institusjonane held fram med å handsame utgjevingane som om dei var poesi. Legg ein tankane til Glezie til grunn, er omgrepet om ny poesi problematisk. Glezie snakkar heller om postpoesi.
Brot
Jean-Marie Glezie er éin av dei tolv poetane som er representert i samtidspoesiantologien Den engelske kanal som i år kjem ut for sjette gong. Her finst norske og nordiske poetar, og nokre omsette frå fransk og engelsk. At antologien opnar med ei gamal omsetjing av Stéphane Mallarmé (1842–1898), er kanskje eit uttrykk for at ropet etter det nye er avleggs. Eller så ønskjer ein å leie merksemda mot den etterpoetiske tilstanden: Mallarmé braut med gjeldande syntaks og skreiv tekstar utan meining, og med han nådde ein grensa for kva diktinga kunne gjere.
Kva skulle ein gjere då? I staden må ein søkje inn i ei rad skrivepraksisar som eksperimenterer, og som opnar seg mot andre uttrykksformer. Somme av desse ulikarta skrivemåtane vert demonstrerte i Den engelske kanal 2018. Danske Andreas Vermehren Holm blandar bilete og skrift. Holm målar over boksider i gamle bøker, og ved å late ord stå att oppstår nye kombinasjonar av bilete og tekst.
Tankevekkande
Når Jenny Tundal, som skriv dikt som legg seg tett mot brevet, i siste line konkluderer med at «Brev verkar inte fungera», er det som om setninga underminerer tekstane hennar. Samstundes kastar dei lesaren mot verda utanfor teksten. Brevet føreset ein viss type samfunn. Likevel er det ikkje slik at Tunedals tekst er avhengig av at brevet fungerer.
Cecilie Løveid har skrive prosalyriske tekstar på dansk om den seinromantiske legediktaren Emil Aarestrup (1800–1856), kjend for erotiske dikt. Løveids tekstar er overdådige og burleske, samstundes som dei reflekterer over ulike fotografiske framstillingsformer.
Det som er tiltalande med Den engelske kanal 2018, er at dikta ikkje er omgjevne av introduksjonar, men talar for seg sjølv. Bidraga kan vere utfordrande og provoserande, men også tankevekkande og beint fram vene å lese.
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Det som er tiltalande med Den engelske kanal 2018, er at dikta talar for seg sjølv.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Albumet som no er ute, tek utgangspunkt i spesifikke Aphex Twin-konsertar.
Skjermdump frå YouTube
Raritetar i utval
Enkeltpersonorkesteret Aphex Twin samlar «djupe kutt» i utval til glede for store og små.
Den svenske Duo SolRoos, med luttspelaren Dohyo Sol og blokkfløytisten Emilie Roos.
Foto: Alf Ljungquist
Meistermøtet
Duo SolRoos gjev oss atterklangar av Weiss og Bach i samspel.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?