JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Meldingar

Monets fredsbidrag

PARIS: Våpenkvila for 100 år sidan utløyste Claude Monets store prosjekt «Vassliljer» i Musée de l’Orangerie.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie å anbefale.

Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie å anbefale.

Foto: Musée de l’Organgerie

Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie å anbefale.

Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie å anbefale.

Foto: Musée de l’Organgerie

3431
20181116
3431
20181116

Utstilling

Musée de l’Orangerie:

Monet–Clemenceau

Utstillinga står til 11. mars 2019

Den 12. november 1918, dagen etter at dei allierte og sentralmaktene inngjekk våpenkvile etter første verdskrigen, skreiv målaren Claude Monet til sin gode ven, Frankrikes statsminister Georges Clemenceau: «Eg held på å avslutte to dekorative veggmåleri som eg ynskjer å signere med sigersdatoen, og vil spørje Dykk om å få donere dei til staten, med Dykk som mellommann; det er lite, men det er den einaste måten eg kan delta i sigeren på.»

I Giverny, 75 kilometer vest for Paris, hadde Monet skapt eit paradis, ein eigedom der han hadde opparbeidd ein vakker hage med dam. Her fekk han vassliljer til å blomstre, i ein idyll som skulle inspirere han til om lag 250 vassliljemåleri. Men Monet hadde ein idé om å lage store veggmåleri med vassliljer, som i det rette lokalet skulle bli ein fredsoase. Han tok til på dette arbeidet allereie same året som første verdskrig braut ut.

Venskap

Få dagar etter våpenkvila, den 18. november, kom Clemenceau på vitjing. Han overtalde Monet til å lage enda fleire store vassliljemåleri som gåve til staten for ei permanent utstilling.

Arbeidet med å finne eigna lokale i Paris tok til. Monet stilte krav. Utstillingslokalet måtte vere ellipseforma, og det måtte ha nok lys. Monet takka nei til fleire forslag. Valet fall på L’Organgerie, ein bygning i Tuileries-parken som kunne byggjast om til føremålet. Namnet skriv seg frå den gong det låg eit oransjeri – eit drivhus for appelsintre – der.

Monet gav alt for dette prosjektet i åra som kom. Dette skulle bli hans endelege meisterverk. Med inspirasjon frå hagen sin arbeidde han på dei store måleria heilt fram til han døydde i desember 1926. Utstillinga «Nymphéas» vart opna i mai 1927 av den urokkelege støtta hans, Georges Clemenceau.

I to ellipseforma rom i det vesle museet har impresjonismens meister skapt det han hadde som mål. Til saman åtte verk sett saman av 22 måleri er plassert på dei boga veggane i dei to romma. Monet ville invitere parisarane inn til refleksjon over det uendelege, gjennom bilde av naturen i «ein fristad for fredeleg meditasjon midt i eit blomstrande akvarium», som museet skriv i utstillingsguiden. Dei åtte måleria, opptil åtte og ein halv meter gonger to meter store, viser vassliljer, piletre og vatn i ein lyssyklus frå morgon til kveld.

Fredens oase

100 år etter at han hadde ideen, er ein fristad for å ta inn Monets «impresjon» av vassliljer, piletre og vatn i ein fredens oase, ikkje mindre kjærkomen. Både parisarar og tilreisande har glede av denne fredfulle utstillinga, der det i kvart rom er sitjeplassar så ein kan ta seg tid til å vere til stades i Monets kunst. Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie staden å gå når det opnar om morgonen.

På det same museet opna den 14. november i år i tillegg ei utstilling om korleis våpenkvila i 1918 og venskapen mellom Monet og Clemenceau, resulterte i «Nymphéas». Her er måleri og dokumentasjon, mellom anna brev mellom dei to venene. Denne utstillinga, «Monet–Clemenceau», varer til 11. mars 2019.

Marianne Sunde

Marianne Sunde er
frilansjournalist.

Kjelde: Musée de l’Orangerie

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Utstilling

Musée de l’Orangerie:

Monet–Clemenceau

Utstillinga står til 11. mars 2019

Den 12. november 1918, dagen etter at dei allierte og sentralmaktene inngjekk våpenkvile etter første verdskrigen, skreiv målaren Claude Monet til sin gode ven, Frankrikes statsminister Georges Clemenceau: «Eg held på å avslutte to dekorative veggmåleri som eg ynskjer å signere med sigersdatoen, og vil spørje Dykk om å få donere dei til staten, med Dykk som mellommann; det er lite, men det er den einaste måten eg kan delta i sigeren på.»

I Giverny, 75 kilometer vest for Paris, hadde Monet skapt eit paradis, ein eigedom der han hadde opparbeidd ein vakker hage med dam. Her fekk han vassliljer til å blomstre, i ein idyll som skulle inspirere han til om lag 250 vassliljemåleri. Men Monet hadde ein idé om å lage store veggmåleri med vassliljer, som i det rette lokalet skulle bli ein fredsoase. Han tok til på dette arbeidet allereie same året som første verdskrig braut ut.

Venskap

Få dagar etter våpenkvila, den 18. november, kom Clemenceau på vitjing. Han overtalde Monet til å lage enda fleire store vassliljemåleri som gåve til staten for ei permanent utstilling.

Arbeidet med å finne eigna lokale i Paris tok til. Monet stilte krav. Utstillingslokalet måtte vere ellipseforma, og det måtte ha nok lys. Monet takka nei til fleire forslag. Valet fall på L’Organgerie, ein bygning i Tuileries-parken som kunne byggjast om til føremålet. Namnet skriv seg frå den gong det låg eit oransjeri – eit drivhus for appelsintre – der.

Monet gav alt for dette prosjektet i åra som kom. Dette skulle bli hans endelege meisterverk. Med inspirasjon frå hagen sin arbeidde han på dei store måleria heilt fram til han døydde i desember 1926. Utstillinga «Nymphéas» vart opna i mai 1927 av den urokkelege støtta hans, Georges Clemenceau.

I to ellipseforma rom i det vesle museet har impresjonismens meister skapt det han hadde som mål. Til saman åtte verk sett saman av 22 måleri er plassert på dei boga veggane i dei to romma. Monet ville invitere parisarane inn til refleksjon over det uendelege, gjennom bilde av naturen i «ein fristad for fredeleg meditasjon midt i eit blomstrande akvarium», som museet skriv i utstillingsguiden. Dei åtte måleria, opptil åtte og ein halv meter gonger to meter store, viser vassliljer, piletre og vatn i ein lyssyklus frå morgon til kveld.

Fredens oase

100 år etter at han hadde ideen, er ein fristad for å ta inn Monets «impresjon» av vassliljer, piletre og vatn i ein fredens oase, ikkje mindre kjærkomen. Både parisarar og tilreisande har glede av denne fredfulle utstillinga, der det i kvart rom er sitjeplassar så ein kan ta seg tid til å vere til stades i Monets kunst. Ynskjer ein ei stor, stille og fredeleg kunstoppleving, er Musée de l’Organgerie staden å gå når det opnar om morgonen.

På det same museet opna den 14. november i år i tillegg ei utstilling om korleis våpenkvila i 1918 og venskapen mellom Monet og Clemenceau, resulterte i «Nymphéas». Her er måleri og dokumentasjon, mellom anna brev mellom dei to venene. Denne utstillinga, «Monet–Clemenceau», varer til 11. mars 2019.

Marianne Sunde

Marianne Sunde er
frilansjournalist.

Kjelde: Musée de l’Orangerie

Med inspirasjon frå hagen sin, arbeidde han på dei store måleria heilt fram til sin død i desember 1926.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.

Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.

Foto: Dagfinn Nordbø

MatFeature
Dagfinn Nordbø

Finaste finnbiffen

«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»

Teikning: May Linn Clement

KommentarSamfunn
Halvor Tjønn

Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.

Tusen dagar med russisk katastrofe

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

Thomas Fure / NTB

Samfunn
Christiane Jordheim Larsen

Utfordrar kjønnsundervisninga

Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.

Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro
Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis