Andersen oppsummerer
Bassen og elektronikken er siamesiske tvillingar.
Arild Andersen har gjort elektronikken til ei forlenging av kontrabassen, skriv Lars Mossefinn.
Foto: Kerstin Siemonsen / ECM Records
Jazz
Arild Andersen:
Landloper
Arild Andersen, bass og elektronikk
ECM
Eg kan ikkje koma på nokon annan bassist som har greidd å smi saman instrumentet og elektronikken til ein heilskap slik Arild Andersen har gjort gjennom ein periode på over 50 år. Albumet Landloper (nederlandsk for vandringsmann, reisande) er mellom anna eit lysande prov på det. Det langvarige og systematiske arbeidet har gjort elektronikken til ei forlenging av instrumentet, ein del av stemma til Andersen. Dette kjem så absolutt til sin rett på ei soloplate der dei elektroniske verkemidla er nytta i full skala.
Plata er også ei musikalsk oppsummering på fleire plan. Andersen har spelt solo før, mellom anna på Kongsberg Jazzfestival i 1994, men stort sett er han ein del av eit ensemble. Oftast har han leia eigne band, men han har ei merittliste som medmusikant som få andre.
Inspirasjonskjelder
Repertoaret reflekterer grunnleggjande inspirasjonskjelder, ulike kunstnarlege fasar og musikalske samarbeid. Her finn ein Albert Aylers «Ghosts» som «ouverture» til «Old Stev» (Gamlestev), og Charlie Hadens «Song for Che» som hale til Ornette Colemans «Lonely Woman». Dei to sistnemnde er emosjonelt på same frekvens, og tolkinga til Andersen slår dette uttrykkeleg fast.
Eviggrøne låtar
Om mogeleg endå meir elegant er dei musikalske bruene Andersen byggjer mellom nemnde «Ghosts», «Old Stev» og tittellåten «Landloper». Tittellåten, «Dreamhorse» og «Mira» oppsummerer på stikkordsmessig vis også det faktum at Andersen har ein heil katalog av låtar av det eviggrøne slaget.
Mesteparten av plata er henta frå ein konsert på Victoria Nasjonal Jazzscene 18. juni 2020. I heimestudioet har han arrangert og spelt inn «Peace Universal» av trommeslagaren Bob Moses. Her brukar Andersen elektronikken til å laga ei orkestral innramming av det vakre temaet spelt på bassen. Ei perfekt opning på ei plate som er ein fryd å lytta til frå byrjing til slutt.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Arild Andersen:
Landloper
Arild Andersen, bass og elektronikk
ECM
Eg kan ikkje koma på nokon annan bassist som har greidd å smi saman instrumentet og elektronikken til ein heilskap slik Arild Andersen har gjort gjennom ein periode på over 50 år. Albumet Landloper (nederlandsk for vandringsmann, reisande) er mellom anna eit lysande prov på det. Det langvarige og systematiske arbeidet har gjort elektronikken til ei forlenging av instrumentet, ein del av stemma til Andersen. Dette kjem så absolutt til sin rett på ei soloplate der dei elektroniske verkemidla er nytta i full skala.
Plata er også ei musikalsk oppsummering på fleire plan. Andersen har spelt solo før, mellom anna på Kongsberg Jazzfestival i 1994, men stort sett er han ein del av eit ensemble. Oftast har han leia eigne band, men han har ei merittliste som medmusikant som få andre.
Inspirasjonskjelder
Repertoaret reflekterer grunnleggjande inspirasjonskjelder, ulike kunstnarlege fasar og musikalske samarbeid. Her finn ein Albert Aylers «Ghosts» som «ouverture» til «Old Stev» (Gamlestev), og Charlie Hadens «Song for Che» som hale til Ornette Colemans «Lonely Woman». Dei to sistnemnde er emosjonelt på same frekvens, og tolkinga til Andersen slår dette uttrykkeleg fast.
Eviggrøne låtar
Om mogeleg endå meir elegant er dei musikalske bruene Andersen byggjer mellom nemnde «Ghosts», «Old Stev» og tittellåten «Landloper». Tittellåten, «Dreamhorse» og «Mira» oppsummerer på stikkordsmessig vis også det faktum at Andersen har ein heil katalog av låtar av det eviggrøne slaget.
Mesteparten av plata er henta frå ein konsert på Victoria Nasjonal Jazzscene 18. juni 2020. I heimestudioet har han arrangert og spelt inn «Peace Universal» av trommeslagaren Bob Moses. Her brukar Andersen elektronikken til å laga ei orkestral innramming av det vakre temaet spelt på bassen. Ei perfekt opning på ei plate som er ein fryd å lytta til frå byrjing til slutt.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.
Papiravisa